1. என்-றும் ஊழ்-யத்-தி-லே முன்-னே செல்-வோ-மே!

சத்-யத்-தின் ஒ-ளி-யை எங்-கும் மின்-ன செய்-வோ-மே.

மு-ழு வீச்-சில் தி-றன்-கள் வ-ளர்ப்-போ-மே,

உ-ழைப்-போம் நாம் ஓ-யா-மல்.

எ-ஜ-மான் செய்-த வே-லை இ-து,

இ-தை நாம் செய்-யும் வே-ளை இ-து.

மு-ழு-தாய் நாம் யெ-கோ-வா-வை நம்-பி-னால்,

நா-ளும் வெற்-றி காண்-போ-மே.

2. என்-றும் தைர்-ய-மாய் நாம் முன்-னே செல்-வோ-மே!

எங்-கே-யும் எப்-போ-தும் நல்-ல செய்-தி சொல்-வோ-மே.

நம் யெ-கோ-வா பு-கழ், கேட்-க செய்-வோ-மே, 

வீ-டு வீ-டாய் நாம் செல்-வோம்.

தே-வன் ஆட்-சி-யை சொல்-லி-ட-வே,

ஒ-ரு-போ-தும் ப-யம் இல்-லை-யே.

எ-திர்ப்-பே வந்-தா-லும் வி-ட மாட்-டோ-மே,

சத்-யம் நன்-றாய் நாம் சொல்-வோம்.

 3. என்-றும் சீ-ரா-க நாம் முன்-னே செல்-வோ-மே!

தோ-ளோ-டு தோள் சேர்ந்-து நா-ளும் வே-லை செய்-வோ-மே.

தே-வ-னின் சக்-தி-தான் து-ணை-யா-கு-மே,

நல்-ம-னங்-கள் சந்-திப்-போம்.

வி-தை-யை வி-தைத்-தால் போ-தா-து,

சத்-யம் நெஞ்-சத்-தில் வேர்-கொள்-ள-வே,

அன்-பி-னால் ஓ-டோ-டி தண்-ணீர் பாய்ச்-சு-வோம்,

க-னி நூ-றாய் நாம் காண்-போம்.