1. யெ-கோ-வா தே-வன் செ-யல்-கள் எல்-லா-மே

அன்-பு-தான்! அன்-பு-தான்!

வ-ரை-ப-டம் போல் அ-வர் வ-ழி பார்த்-து

பின்-பற்-று-வோம்! பின்-பற்-று-வோம்!

தன் கண் எ-தி-ரே பா-ச ம-க-னை யார்

வே-த-னை-யோ-டே சா-கத்-த-ரக்-கூ-டும்?

நம் தே-வன் தந்-தார் ந-மக்-கா-கத்-தா-னே?

தே-வன் வ-ழி, ஆம் அன்-பின் வ-ழி!

2. நம் தந்-தை காட்-டும் வ-ழி ந-டப்-போ-மே!

அன்-பு-டன் வாழ்-வோ-மே!

ச-கோ-த-ர-ரை அ-ர-வ-ணைப்-போ-மே,

கு-றை-க-ளை ம-றப்-போ-மே.

க-ளங்-க-மில்-லா வெள்-ளை ம-ன-தோ-டே

க-ட-வுள்-மே-லும், ச-கோ-த-ரர்-மே-லும்

பா-சம் காட்-டி-யே ம-கிழ்ந்-தி-ருப்-போ-மே!

நம் இ-ரண்-டு கண்-கள் இ-வை-யே!

3. கு-டும்-பம் போ-லே கூ-டி வாழ்-கின்-றோ-மே!

அன்-பா-லே சேர்ந்-தோ-மே

வா-னின்-று தே-வன் வ-ர-வேற்-கின்-றா-ரே

வா ம-க-னே! வா ம-க-ளே!

அன்-பா-க நம்-மை வ-டி-வ-மைப்-பா-ரே!

தன் வார்த்-தை-யா-லே, அ-வர் சக்-தி-யா-லே

ந-டந்-தி-டு-வோம், அ-வர் வ-ழி என்-றும்!

தே-வன் வ-ழி, ஆம் அன்-பின் வ-ழி!