ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

Γιατί να Είμαι Τόσο Άρρωστος;

«Όταν είσαι νέος, νομίζεις ότι είσαι άτρωτος. Μετά, ξαφνικά, κάποια σοβαρή ασθένεια σου γκρεμίζει αυτή την ψευδαίσθηση. Νιώθεις σαν να γέρασες μέσα σε μια νύχτα».​—Τζέισον.

ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 18 ετών, ο Τζέισον έμαθε ότι έπασχε από τη νόσο του Κρον, μια εξουθενωτική και οδυνηρή διαταραχή των εντέρων. Ίσως και εσύ να πάσχεις από κάποια χρόνια ασθένεια ή αναπηρία. Δραστηριότητες οι οποίες θεωρούνται από πολλούς δεδομένες​—όπως το να ντυθείς, να φας ή να πας στο σχολείο​—μπορεί να απαιτούν τεράστια προσπάθεια.

Ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας μπορεί να σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι κλεισμένος στη φυλακή και έχεις χάσει την ελευθερία σου. Μπορεί να νιώθεις μοναξιά. Ίσως μάλιστα αρχίσεις να αναρωτιέσαι μήπως έχεις κάνει κάτι που πρόσβαλε τον Θεό ή μήπως ο Θεός δοκιμάζει την ακεραιότητά σου με κάποιον ιδιαίτερο τρόπο. Ωστόσο, η Γραφή αναφέρει: «Ο Θεός δεν μπορεί να δοκιμαστεί με  κακά πράγματα ούτε και αυτός δοκιμάζει κανέναν». (Ιακώβου 1:13) Η αρρώστια είναι απλώς μέρος της τωρινής κατάστασης της ανθρωπότητας, και όλους μας μπορεί να μας βρει «καιρός και απρόβλεπτη περίσταση».​—Εκκλησιαστής 9:11.

Ευτυχώς, ο Ιεχωβά Θεός έχει υποσχεθεί έναν νέο κόσμο στον οποίο «κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”». (Ησαΐας 33:24) Ακόμη και όσοι έχουν πεθάνει θα αναστηθούν, ώστε να έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν εκείνον το νέο κόσμο. (Ιωάννης 5:28, 29) Στο μεταξύ, όμως, πώς μπορείς να αντιμετωπίσεις όσο το δυνατόν καλύτερα την κατάστασή σου;

Προσπάθησε να έχεις θετική στάση. Η Γραφή λέει: «Η χαρούμενη καρδιά κάνει καλό ως γιατρικό». (Παροιμίες 17:22) Μερικοί ίσως νομίζουν ότι η χαρά και το γέλιο είναι πράγματα που δεν ταιριάζουν σε μια σοβαρή αρρώστια. Αλλά το καλόγουστο χιούμορ και η ευχάριστη συντροφιά μπορούν να σε αναζωογονήσουν ψυχικά και να ισχυροποιήσουν τη θέλησή σου για ζωή. Έτσι λοιπόν, σκέψου τι μπορείς να κάνεις για να αυξήσεις τη χαρά στη ζωή σου. Να θυμάσαι ότι η χαρά είναι θεϊκή ιδιότητα, μέρος του καρπού του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτες 5:22) Αυτό το πνεύμα μπορεί να σε βοηθήσει να υπομείνεις την ασθένεια χωρίς να χάσεις τη χαρά σου.​—Ψαλμός 41:3.

Να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους. «Η σοφία είναι με τους μετριόφρονες», λέει η Γραφή. (Παροιμίες 11:2) Η μετριοφροσύνη θα σε βοηθήσει να μην ενεργείς ούτε παράτολμα ούτε υπερπροστατευτικά. Λόγου χάρη, αν η κατάστασή  σου το επιτρέπει, η κατάλληλη σωματική δραστηριότητα μπορεί να σε βοηθήσει να νιώθεις καλύτερα. Γι’ αυτό και σε ορισμένες χώρες υπάρχουν θεραπευτήρια που έχουν προγράμματα φυσικοθεραπείας για τους νεαρούς ασθενείς. Σε πολλές περιπτώσεις η κατάλληλη άσκηση, όχι μόνο συμβάλλει στη σωματική θεραπεία, αλλά σε βοηθάει επίσης να έχεις καλή διάθεση. Το σημαντικό είναι να αξιολογείς σωστά την κατάστασή σου και να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους.

Μάθε πώς να αντιμετωπίζεις τους άλλους. Τι μπορεί να γίνει αν κάποιοι κάνουν απερίσκεπτα σχόλια για την κατάστασή σου; Η Γραφή λέει: «Μη δώσεις την καρδιά σου σε όλα τα λόγια που μπορεί να πουν οι άνθρωποι». (Εκκλησιαστής 7:21) Μερικές φορές ο καλύτερος τρόπος για να χειριστείς τέτοιου είδους λόγια είναι απλώς να τα αγνοήσεις. Ή ίσως μπορείς να τα προλάβεις. Αν, λόγου χάρη, φαίνεται ότι οι άλλοι γύρω σου είναι κάπως σφιγμένοι επειδή σε βλέπουν σε αναπηρική καρέκλα, προσπάθησε να τους κάνεις να νιώσουν πιο άνετα. Μπορείς να πεις: «Προφανώς αναρωτιέστε γιατί βρίσκομαι σε αναπηρική καρέκλα. Θέλετε να μάθετε;»

Μην παραιτείσαι. Όταν ο Ιησούς υπέφερε πολύ, προσευχήθηκε στον Θεό, εμπιστεύτηκε σε Αυτόν και συγκέντρωσε την προσοχή του στο χαρωπό μέλλον που τον περίμενε και όχι στον πόνο. (Εβραίους 12:2) Έμαθε από τις δυσκολίες που πέρασε. (Εβραίους 4:15, 16· 5:7-9) Δέχτηκε βοήθεια και ενθάρρυνση. (Λουκάς 22:43) Εστίασε την προσοχή του στην ευημερία των άλλων και όχι στη δική του ταλαιπωρία.​—Λουκάς 23:39-43· Ιωάννης 19:26, 27.

Ο Ιεχωβά “Ενδιαφέρεται για Εσένα”

Όποια και αν είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζεις, δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι ο Θεός σε βλέπει ως μειονεκτικό άτομο. Απεναντίας, ο Ιεχωβά θεωρεί σημαντικούς και πολύτιμους όσους πασχίζουν  να τον ευαρεστούν. (Λουκάς 12:7) “Ενδιαφέρεται για εσένα” με πολύ προσωπικό τρόπο και χαίρεται που μπορεί να σε χρησιμοποιεί στην υπηρεσία του​—παρά την ασθένεια ή την αναπηρία σου.​—1 Πέτρου 5:7.

Γι’ αυτό, μην επιτρέπεις στο φόβο ή στην αβεβαιότητα να σε εμποδίζει να κάνεις τα πράγματα που θέλεις και χρειάζεται να κάνεις. Να αποβλέπεις πάντα στον Ιεχωβά Θεό για υποστήριξη. Εκείνος καταλαβαίνει τις ανάγκες και τα αισθήματά σου. Επιπλέον μπορεί να σου δώσει τη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» για να σε βοηθήσει να υπομείνεις. (2 Κορινθίους 4:7) Με την πάροδο του χρόνου, ίσως αποκτήσεις την αισιόδοξη άποψη του Τίμοθι, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών έμαθε ότι έπασχε από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Ο ίδιος λέει: «Σύμφωνα με το εδάφιο 1 Κορινθίους 10:13, ο Ιεχωβά δεν θα μας αφήσει να υποφέρουμε περισσότερο  από όσο μπορούμε να αντέξουμε. Σκέφτομαι πως αν ο Δημιουργός μου είναι βέβαιος ότι μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή τη δοκιμασία, ποιος είμαι εγώ που θα διαφωνήσω;»

Αν Κάποιο Άτομο που Γνωρίζεις Είναι Άρρωστο

Τι μπορείς να κάνεις αν εσύ είσαι υγιής, αλλά γνωρίζεις κάποιο άτομο που είναι άρρωστο ή ανάπηρο; Πώς μπορείς να το βοηθήσεις; Το κλειδί είναι να δείχνεις «κατανόηση» και “τρυφερή συμπόνια”. (1 Πέτρου 3:8) Προσπάθησε να καταλάβεις τι περνάει αυτό το άτομο. Δες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μέσα από τα δικά του μάτια, όχι από τα δικά σου. Η Νίνα, η οποία γεννήθηκε με δισχιδή ράχη, λέει: «Επειδή το σώμα μου είναι μικροκαμωμένο και είμαι καθηλωμένη στην αναπηρική καρέκλα, μερικοί μου μιλούν σαν να είμαι παιδί, πράγμα που με αποθαρρύνει. Άλλοι, όμως, καταβάλλουν προσπάθεια να καθήσουν για να μου μιλήσουν, έτσι ώστε να επικοινωνούμε οπτικά στο ίδιο επίπεδο. Μου αρέσει πολύ αυτό!»

Αν κοιτάξεις πέρα από τους περιορισμούς τους, θα ανακαλύψεις ότι αυτοί που έχουν προβλήματα υγείας μοιάζουν από πολλές απόψεις με εσένα. Και για σκέψου​—με τα λόγια σου έχεις τη δύναμη να “μεταδώσεις κάποιο πνευματικό δώρο” σε τέτοια άτομα! Όταν το κάνεις αυτό, θα ευλογείσαι και εσύ, διότι θα υπάρχει «ανταλλαγή ενθάρρυνσης».​—Ρωμαίους 1:11, 12.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΟΝ 1ο ΤΟΜΟ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13

ΒΑΣΙΚΟ ΕΔΑΦΙΟ

«Εκείνον τον καιρό . . . κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”». ​—Ησαΐας 33:23, 24.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Η γνώση μειώνει το φόβο για το άγνωστο. Γι’ αυτό, μάθε όσο περισσότερα μπορείς για την κατάστασή σου. Κάνε στο γιατρό σου συγκεκριμένες ερωτήσεις αν δεν καταλαβαίνεις κάτι καλά.

ΓΝΩΡΙΖΕΣ ΟΤΙ . . . ;

Η αρρώστια ή η αναπηρία σου δεν είναι τιμωρία από τον Θεό. Απεναντίας, είναι το αποτέλεσμα της ατέλειας που κληρονομήσαμε όλοι από τον Αδάμ.​—Ρωμαίους 5:12.

ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ!

Για να διατηρώ θετική στάση παρά την ασθένεια ή την αναπηρία μου, θα

Ένας ρεαλιστικός στόχος που μπορώ να θέσω είναι ․․․․․

Αν κάποιος μου μιλήσει με αγένεια για την κατάστασή μου, θα χειριστώ το ζήτημα με το να ․․․․․

Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω το γονέα (τους γονείς) μου σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι ․․․․․

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ;

● Πώς μπορείς να χρησιμοποιήσεις την ύλη αυτού του κεφαλαίου για να βοηθήσεις κάποιον που υποφέρει από αναπηρία ή χρόνια ασθένεια;

● Αν έχεις εσύ κάποια χρόνια ασθένεια, ποια θετικά πράγματα μπορείς να στοχάζεσαι για να αντιμετωπίσεις όσο το δυνατόν καλύτερα την κατάστασή σου;

● Πώς ξέρεις ότι τα παθήματα δεν είναι ένδειξη της αποδοκιμασίας του Θεού;

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 75]

ΝΤΑΣΤΙΝ, 22 ετών

«Θυμάμαι ότι έβαλα τα κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας μου όταν έμαθα ότι θα έμενα καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα. Ήμουν μόλις οχτώ χρονών.

Έχω μυϊκή δυστροφία. Χρειάζομαι βοήθεια για να ντυθώ, να κάνω μπάνιο και να φάω. Δεν μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου. Παρ’ όλα αυτά, η ζωή μου είναι πολυάσχολη και απολαυστική, και έχω πολλά για τα οποία νιώθω ευγνώμων. Βγαίνω τακτικά στη διακονία και υπηρετώ ως διακονικός υπηρέτης στην εκκλησία. Δεν νιώθω καν ότι “παλεύω” για να τα καταφέρω. Στην υπηρεσία του Ιεχωβά, έχω πάντα κάτι να κάνω και κάτι στο οποίο να αποβλέπω. Πάνω από όλα, περιμένω με λαχτάρα το νέο κόσμο του Θεού, όπου θα “σκαρφαλώνω σαν το ελάφι”».​—Ησαΐας 35:6.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 75]

ΤΟΜΟΚΟ, 21 ετών

«Όταν ήμουν μόλις τεσσάρων ετών, ο γιατρός μού είπε: “Θα πρέπει να κάνεις ενέσεις ινσουλίνης σε όλη σου τη ζωή”.

Για έναν διαβητικό, είναι δύσκολο να διατηρεί υπό έλεγχο τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Πολλές φορές, δεν μπορώ να φάω όταν θέλω, ενώ πρέπει να φάω όταν δεν θέλω. Μέχρι σήμερα, έχω κάνει περίπου 25.000 ενέσεις, γι’ αυτό και έχω κάλους στα μπράτσα και στους μηρούς μου. Αλλά οι γονείς μου με βοηθούν να αντιμετωπίζω την κατάστασή μου όσο το δυνατόν καλύτερα. Ήταν πάντα χαρούμενοι και θετικοί, και με ανέθρεψαν έτσι ώστε να εκτιμώ τα πνευματικά πράγματα. Ο Ιεχωβά είναι καλός μαζί μου. Όταν το επέτρεψε η υγεία μου, αποφάσισα να δείξω την εκτίμησή μου αναλαμβάνοντας την ολοχρόνια διακονία».

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 76]

ΤΖΕΪΜΣ, 18 ετών

«Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σε κάποιον που δεν ανήκει στην κατηγορία των συνηθισμένων ανθρώπων, όπως συμβαίνει στην περίπτωσή μου.

Έχω μια σπάνια μορφή νανισμού. Ο κόσμος δίνει μεγάλη σημασία στην εμφάνιση, γι’ αυτό και προσπαθώ συνέχεια να αποδείξω ότι δεν είμαι μικρό παιδί με χοντρή φωνή. Αντί να παραπονιέμαι για αυτό που δεν είμαι, προσπαθώ να συγκεντρώνω την προσοχή μου σε αυτό που είμαι. Απολαμβάνω τη ζωή μου. Μελετώ τη Γραφή και προσεύχομαι στον Ιεχωβά για υποστήριξη. Η οικογένειά μου είναι πάντα στο πλευρό μου για να με ενθαρρύνει. Αποβλέπω στον καιρό που ο Θεός θα εξαλείψει όλες τις παθήσεις. Στο μεταξύ, ζω με την αναπηρία μου, αλλά δεν αφήνω την αναπηρία μου να γίνει η ζωή μου».

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 76]

ΝΤΑΝΙΤΡΙΑ, 16 ετών

«Καταλάβαινα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά επειδή ακόμη και το να σηκώσω ένα ποτήρι νερό μού έφερνε μεγάλο πόνο.

Η ινομυαλγία είναι πόνος με όλη τη σημασία της λέξης. Είμαι έφηβη και θέλω να κάνω ό,τι κάνουν οι φίλοι μου, αλλά τα πάντα είναι πιο δύσκολα για εμένα από ό,τι ήταν κάποτε. Ακόμη και για να κοιμηθώ παιδεύομαι με τις ώρες! Παρ’ όλα αυτά, έχω μάθει ότι με τη βοήθεια του Ιεχωβά μπορώ να αντιμετωπίζω το πρόβλημά μου. Μάλιστα μπόρεσα να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στη διακονία και να υπηρετήσω ως βοηθητική σκαπάνισσα. Ήταν δύσκολο, αλλά τα κατάφερα. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο που μπορώ. Χρειάζεται να “ακούω” το σώμα μου και να σέβομαι τα όριά μου. Όταν εγώ το ξεχνώ αυτό, έχω πάντα τη μαμά μου να μου το θυμίζει!»

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 77]

ΕΛΙΣΙΑ, 20 ετών

«Ήμουν άριστη μαθήτρια. Τώρα μου είναι δύσκολο να διαβάσω έστω και μία πρόταση, και αυτό μερικές φορές με καταθλίβει.

Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης κάνει απλές δραστηριότητες να είναι δύσκολες. Πολλές φορές μου είναι αδύνατον ακόμη και να σηκωθώ από το κρεβάτι. Ωστόσο, ποτέ δεν επέτρεψα στην αρρώστια μου να γίνει το βασικό χαρακτηριστικό που με προσδιορίζει. Διαβάζω τη Γραφή μου κάθε μέρα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι θα διαβάσω λίγα μόνο εδάφια ή ότι θα μου διαβάσει κάποιος άλλος από την οικογένεια. Χρωστάω πολλά στην οικογένειά μου. Ο μπαμπάς μου άφησε μάλιστα κάποιο προνόμιο υπηρεσίας σε μια συνέλευση περιφερείας προκειμένου να με βοηθήσει να παρευρεθώ. Δεν παραπονέθηκε ούτε στιγμή. Είπε ότι το μεγαλύτερο προνόμιο που θα μπορούσε να έχει είναι να φροντίζει την οικογένειά του».

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 77]

ΚΑΤΣΟΥΤΟΣΙ, 20 ετών

«Με πιάνει ξαφνικά πανικός και αρχίζω να φωνάζω και να τραντάζομαι, φτάνοντας στο σημείο να πετάω πράγματα γύρω μου και να σπάω διάφορα αντικείμενα.

Έχω επιληψία από πέντε χρονών. Παθαίνω κρίσεις ως και εφτά φορές το μήνα. Πρέπει να παίρνω φάρμακα κάθε μέρα, και αυτά με κάνουν να κουράζομαι εύκολα. Αλλά προσπαθώ να σκέφτομαι τους άλλους, όχι μόνο τον εαυτό μου. Στην εκκλησία μου υπάρχουν δύο ολοχρόνιοι διάκονοι, συνομήλικοί μου, που είναι μεγάλη βοήθεια για εμένα. Όταν τελείωσα το σχολείο, αύξησα τη συμμετοχή μου στη διακονία. Η επιληψία είναι καθημερινός αγώνας. Αλλά όταν αισθάνομαι άσχημα, προσπαθώ οπωσδήποτε να ξεκουράζομαι. Την επόμενη μέρα, έχω πιο καλή διάθεση».

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 78]

ΜΑΘΙΟΥ, 19 ετών

«Είναι δύσκολο να κερδίσεις το σεβασμό των συνομηλίκων σου όταν είσαι κάτι διαφορετικό από αυτό που εκείνοι θεωρούν “φυσιολογικό”.

Θα μου άρεσε να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, αλλά δεν μπορώ. Έχω εγκεφαλική παράλυση, και δυσκολεύομαι ακόμη και να περπατήσω. Ωστόσο, δεν σκέφτομαι συνέχεια τι δεν μπορώ να κάνω. Αφοσιώνομαι σε πράγματα που μπορώ να κάνω, όπως είναι το διάβασμα. Η Αίθουσα Βασιλείας είναι ένας τόπος όπου μπορώ να είμαι ο εαυτός μου χωρίς να ανησυχώ για το πώς θα με κρίνουν οι άλλοι. Επίσης, με παρηγορεί το να ξέρω ότι ο Ιεχωβά με αγαπάει για αυτό που είμαι μέσα μου. Στην ουσία, μάλιστα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ανάπηρο. Τον βλέπω ως κάποιον που έχει να υπερπηδήσει μια επιπρόσθετη και ξεχωριστή δυσκολία».

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 78]

ΜΙΚΙ, 25 ετών

«Κάποτε μπορούσα να συμμετέχω σε αθλήματα. Αλλά κάποια στιγμή, ενώ ήμουν ακόμη στην εφηβεία, ένιωσα σαν να γέρασα ξαφνικά.

Γεννήθηκα με έλλειμμα του μεσοκολπικού διαφράγματος​—τρύπα στην καρδιά. Τα συμπτώματα εκδηλώθηκαν στην εφηβεία. Έκανα εγχείρηση, αλλά τώρα​—έξι χρόνια αργότερα​—εξακολουθώ να κουράζομαι εύκολα και έχω χρόνιους πονοκεφάλους. Έτσι λοιπόν, βάζω εφικτούς, βραχυπρόθεσμους στόχους. Για παράδειγμα, κατάφερα να γίνω ολοχρόνια διάκονος, κάνοντας το περισσότερο έργο μου με επιστολές και μαρτυρία από το τηλέφωνο. Επίσης, η ασθένειά μου με έχει βοηθήσει να αποκτήσω ιδιότητες που δεν είχα, όπως η μακροθυμία και η μετριοφροσύνη».

[Εικόνα στη σελίδα 74]

Ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας μπορεί να σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι κλεισμένος στη φυλακή​—αλλά η Αγία Γραφή προσφέρει ελπίδα απελευθέρωσης