“ခင်ပွန်း​ဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်​သလို ဇနီး​ကို ချစ်​ရမယ်။ ဇနီး​ကို ချစ်တဲ့​သူဟာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ချစ်တဲ့​သူပဲ။ ကိုယ့်​ခန္ဓာကိုယ်​ကို မုန်းတဲ့​သူ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး။ လူတိုင်း ကိုယ့်​ခန္ဓာကိုယ်​ကို ကျွေးမွေး​ပြီး မြတ်နိုး​တတ်တယ်။”—ဧဖက် ၅:၂၈၊ ၂၉။

မိသားစုမှာ ခင်ပွန်း​က အိမ်ထောင်ဦးစီး ဖြစ်တယ်။ (ဧဖက် ၅:၂၃) ဒါပေမဲ့ ခင်ပွန်း​ကောင်း​တစ်ယောက်က ခက်ထန်​တဲ့​သူ၊ အာဏာရှင်​ဆန်​တဲ့​သူ မဖြစ်ရ​ဘူး။ ဇနီး​ကို တန်ဖိုး​ထားပြီး ကာယပိုင်း​ရော စိတ်ပိုင်း​ဆိုင်ရာ​ပါ ဖြည့်ဆည်း​ပေး​ရတယ်။ ဇနီး​ကို စိတ်​ချမ်းသာ​အောင် ထား​တယ်။ ကိုယ့်​အရေး​ကိုပဲ အဓိက မထားဘူး။ (ဖိလိပ္ပိ ၂:၄) ဇနီး​နဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆို​ဆက်သွယ်​တယ်။ ဇနီး ပြောတာ​ကို နားထောင်​ပေးတယ်။ ဇနီး​ကို “တရားလွန် ဒေါသ​မ​ထွက်” ဘူး။ ရိုက်နှက်​တာ၊ စိတ်​ထိခိုက်အောင် ပြောဆို​တာ မ​လုပ်​ဘူး။—ကောလောသဲ ၃:၁၉။

“ဇနီး​က​လည်း ခင်ပွန်း​ကို အလွန်​ရိုသေ​ရမယ်။”—ဧဖက် ၅:၃၃။

ခင်ပွန်း​ကို ရိုသေ​တဲ့ ဇနီး​က ခင်ပွန်း​ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်​အတိုင်း လိုက်နာတယ်။ မိသားစု ငြိမ်သက်​အေးချမ်း​အောင် လုပ်ဆောင်တယ်။ ခင်ပွန်း အမှား​လုပ်တယ်​ဆိုရင်တောင် အထင်မသေး​ဘူး။ နူးညံ့​သိမ်မွေ့​မှု၊ လေးစားမှုကို ဆက်​ပြ​တယ်။ (၁ ပေတရု ၃:၄) ပြဿနာ​တစ်ခု​အကြောင်း ပြော​ဖို့​ လိုတယ်​ဆိုရင် သင့်တော်​တဲ့​ အချိန်ကို​ စောင့်​ပြီး လေးလေးစားစား ပြောဆို​တယ်။—ဒေသနာ ၃:၇။

“ယောက်ျားက . . . ဇနီး​နဲ့ မခွဲအတူ နေလိမ့်မယ်။ သူတို့ဟာ တစ်​သား​တစ်ကိုယ်တည်း ဖြစ်​လိမ့်မယ်။”—ကမ္ဘာဦး ၂:၂၄။

အမျိုးသား​တစ်ယောက်​နဲ့ အမျိုးသမီး​တစ်ယောက် လက်ထပ်​လိုက်တဲ့အခါ မိသားစု နှောင်ကြိုး ဖွဲ့​လိုက်တာပဲ။ ဒါ​ကြောင့် အိမ်ထောင်သည် မောင်နှံဟာ အိမ်ထောင် ဆက်​ခိုင်မြဲ​ဖို့ မေတ္တာနဲ့ ပြောဆို​သင့်တယ်။ ကြင်နာ​တဲ့ လုပ်ရပ်​လေး​တွေ ပြ​သင့်တယ်။ အိမ်ထောင်ရေး မဖောက်ပြန်​ဘဲ အချင်းချင်း သစ္စာရှိ​သင့်တယ်။ အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်တာ​က ရက်စက်​ရာ ကျ​တယ်။ အချင်းချင်း ယုံကြည်မှု မရှိတော့ဘဲ အိမ်ထောင် ပြိုကွဲ​စေတယ်။—ဟီဘရူး ၁၃:၄။

“ကလေး​ကို သူ​ သွား​သင့်တဲ့​လမ်းအတိုင်း လေ့ကျင့်ပေး​ပါ။ အသက်ကြီး​လာ​ရင်တောင် အဲဒီ​လမ်းကို သူ​ စွန့်ခွာ​မှာ မဟုတ်ဘူး။”—ပညာအလိမ္မာ ၂၂:၆။

သားသမီးတွေကို သွန်သင်​ဆုံးမ​ဖို့ မိဘတွေကို ဘုရား တာဝန် ပေး​ထား​တယ်။ အပြောအဆို​နဲ့​ရော ပုံသက်သေ​နဲ့​ပါ သင်ပေး​ရမယ်။ (တရားဟောရာ ၆:၆၊ ၇) ကလေး​တစ်ယောက် စကား​နားမထောင်တဲ့​အခါ ပညာ​ရှိတဲ့ မိဘ​က ခက်ခက်ထန်ထန် မတုံ့ပြန်​ဘူး။ “နားထောင်ဖို့ အမြဲ​ အသင့်​ဖြစ်နေ​ရမယ်။ စကားပြော​တဲ့​အခါမှာ မစဉ်း​စား​မဆင်​ခြင်​ဘဲ မပြော​ရ​ဘူး။ လွယ်လွယ်နဲ့ ဒေါသ​မ​ထွက်​ရ​ဘူး။” (ယာကုပ် ၁:၁၉) သားသမီးကို ဒေါသ​နဲ့ မဟုတ်ဘဲ မေတ္တာနဲ့ ဆုံးမ​တယ်။

“သားသမီးတို့၊ . . . မိဘကို နာခံကြ​ပါ။ ‘မိဘကို ရိုသေပါ။’”—ဧဖက် ၆:၁၊ ၂။

သားသမီးတွေဟာ မိဘ​စကား နားထောင်​ရမယ်၊ ရိုသေ​လေးစား​ရမယ်။ သားသမီးတွေ မိဘကို ရိုသေ​မယ်​ဆိုရင် မိသားစု စည်းလုံး ပျော်ရွှင်​လာမယ်။ အရွယ်ရောက်​လာတဲ့ သားသမီးတွေလည်း မိဘကို ဂရုစိုက်​စောင့်ရှောက်ခြင်း​အားဖြင့် ရိုသေ​လေးစား​ရမယ်။ မိဘတွေရဲ့ အိမ်ကို ပြုပြင်ပေး​တာ၊ ငွေကြေး​ထောက်ပံ့​တာ​တွေ ပါ​တယ်။—၁ တိမောသေ ၅:၃၊ ၄။