De Schreft sajcht: “Siet nich hungrich no Jelt. Siet tofräd met waut jie haben” (Hebräa 13:5).

Vondoag dän Dach sajen de Menschen, daut doa väl Sachen sent, waut wie onbedinjt haben motten. Oba de Schreft sajcht, daut et mäajlich es, met daut tofräd to sennen waut wie haben. Oba woo?

“Siet nich hungrich no Jelt.” Menschen sent reed, irjentwaut opp Spell to saten, soo aus äare Jesuntheit, de Famielje, de Frind un äa aunstendjet Läwen, wäajen dee jeltjierich sent (1. Timotäus 6:10). Oba daut es daut nich wieet! Soona, waut doa well rikj woaren, “woat niemols jenuach Jelt haben” (Liera 5:9).

Menschen sent mea wieet aus Sachen. Tietelje Sachen sent nizlich, oba dee kjennen ons nich leewen ooda waut räakjnen; daut kjennen bloos Menschen. “Een Frint” kaun ons biejlikj halpen, em Läwen tofräd to sennen (Spricha 17:17).

De Schreft sajcht: “Een frooet Hoat deit krakjt soo väl goot aus Medizien” (Spricha 17:22).

Soo aus Medizien, kaun Freid eenem halpen, doamet foadich to woaren, wan eena nich jesunt es. Oba woo kaun eena schaftich sennen, wan eena krank es?

Sie dankboa. Wan wie bloos aun onse ieejne Trubbels denkjen, dan woat “daut Läwen emma schwoa” sennen (Spricha 15:15). Enne Städ daut, sell wie “dankboa” sennen, sajcht de Schreft (Kolossa 3:15). Lia de goode Sachen to schazen, wan dee uk mau kjlien sent. Een schmocka Sonnenunjagank, een makelja Wint ooda een schaftjet Jesecht von wäm, dän wie leewen, kaun ons Läwen sea oppfreschen.

Doo waut fa aundre. Wan wie uk nich koasch sent, moakt jäwen doawäajen schaftja aus nämen (Aposteljeschicht 20:35). Wan aundre dankboa sent fa daut, waut wie fa dee jedonen haben, dan woa wie schaftja sennen un nich soo sea aun onse Trubbels denkjen. Wie kjennen mea Freid em Läwen haben, wan wie aundre halpen uk mea Freid to haben.

De Schreft sajcht: “Jie [sellen] fauststalen lieren, waut daut aulabaste es” (Filippa 1:10).

Wan Ehepoaren nich väl Tiet toophaben, kaun dee äare Eenichkjeit doarunja lieden. Fa dän Maun un de Fru sull de Ehe eent von daut wichtichste en äa Läwen sennen.

Doot irjentwaut toop. Berät junt daut, waut jie toop doonen wellen, enne Städ bloos auleen waut to doonen. “Twee sennen, es bäta aus auleen sennen”, sajcht de Schreft (Liera 4:9). Jie wudden kjennen toop Äten moaken, ranen, waut scheenet drinkjen ooda toop Koaten spälen.

Wiest junt unjarenaunda Leew. Enne Schreft woat Ehelied toojerot, sikj unjarenaunda to leewen un to achten (Efeesa 5:28, 33). To dän Poatna schaftich kjikjen, dän ompaken ooda dän een kjlienet Jeschenkj jäwen, kaun de Ehe sea stoakjen. Doa es uk daut Jeschlajchtsläwen met en, oba daut saul bloos tweschen dee beid sennen (Hebräa 13:4).