Waut es Gott sien Nomen? Gott selfst sajcht: “Ekj sie Jehowa. Daut es mien Nomen” (Jesaja 42:8, NW). Gott sien Nomen es enne Schreft ojjefäa 7 000 Mol bennen. Oba bie väl Bibeläwasatungen haben se Gott sienen Nomen rutjenomen un enne Städ daut eenen Tietel nenjeschräwen, soo aus “HAR”. Gott well, daut du sien Frint best un “sienen Nome” aunroopst (Psalm 105:1, Friesenbibel).

Jehowa siene Tietels. Enne Schreft woaren fa Jehowa Tietels jebrukt, soo aus “Gott”, “Aulmajchtja”, “Schepfa”, “Voda”, “Har” un “Aulahechsta”. Daut jeft väl Jebäda enne Schreft, wua Jehowa met Respakjt aunjerät woat derch eenen Tietel (Daniel 9:4).

 Woo Gott es. Gott es een Jeist (Johanes 4:24). De Schreft sajcht: “Kjeena haft Gott jeemols jeseenen” (Johanes 1:18). Dee sajcht uk, waut fa Jefeelen hee haft. Menschen kjennen Gott truarich moaken ooda soont doonen, daut “hee [sikj] freit” (Spricha 11:20; Psalm 78:40-41).

Gott siene besondre Ieejenschoften. Gott moakt kjeenen Unjascheet manke Menschen, endoont von woon Volkj dee sent (Aposteljeschicht 10:34-35). Hee es uk “metliedent, voll Jnod, nich leicht doll, un sea leeftolich un truhoatich” (2. Mose 34:6-7). Oba Gott haft vea Ieejenschoften, waut sea besonda sent.

Macht. Wiels Gott “aule Macht haft”, kaun hee aules doonen, waut hee vesprakjt – siene Macht haft kjeen Enj (1. Mose 17:1).

Weisheit. Kjeena haft soo väl Weisheit aus Gott. Doawäajen sajcht de Schreft, daut hee de “eensich weisa” es (Reema 16:27).

Jerajchtichkjeit. Gott deit emma daut Rajchte. Siene Woakjen sent “onen Fäla” un hee “haundelt emma rajcht” (5. Mose 32:4).

Leew. De Schreft sajcht: “Gott es Leew” (1. Johanes 4:8, Friesenbibel). Gott wiest de Menschen nich bloos Leew, hee es gaunz en goa Leew. Siene butajeweenelje Leew es bie aules met en, waut hee deit, un ons kjemt daut opp veschiedne Wäaj togood.

Gott sien Veheltnis met de Menschen. Gott es ons leeftolja himlischa Voda (Matäus 6:9). Wan wie aun am jleewen, dan kjenn wie siene Frind woaren (Psalm 25:14). Gott well mau rajcht, daut du am derch daut Jebäd emma noda kjemst. Wiels daut sajcht: “Schmiet aul june Sorjen opp am; hee sorcht fa junt” (1. Petrus 5:7; Jakobus 4:8).

Jesus es nich Gott. Jesus es sea besonda; hee es de eensja, dän Gott auleen erschaufen haft. Doawäajen sajcht de Schreft, daut hee Gott sien Sän es (Johanes 1:14). Aus Jehowa Jesus jemoakt haud, leet hee am aus een “Bumeista” methalpen toom aulet aundre moaken (Spricha 8:30-31; Kolossa 1:15-16).

 Jesus Christus proowd kjeenmol Gott to sennen. Enne Städ daut säd hee: “Ekj sie von . . . [Gott], un hee haft mie jeschekjt” (Johanes 7:29). Aus Jesus opp eene Sauz met eent von siene Nofolja vetald, nand hee Jehowa “mienen Voda un junen Voda, un mienen Gott un junen Gott” (Johanes 20:17). Nodäm daut Jesus storf, wuak Jehowa am vom Doot opp toom em Himmel läwen un jeef am väl Macht (Matäus 28:18; Aposteljeschicht 2:32-33).

Derch Jesus Christus kaust du Gott noda komen

Jesus kjeem no de Ieed, om ons von sienen Voda to lieren. Jehowa säd von Jesus: “Dit es mien leewa Sän; doot waut hee sajcht” (Markus 9:7). Kjeena kjant Gott soo goot aus Jesus. Hee säd: “Wäa de Voda es weet kjeena aus de Sän, un wäm de Sän sikj noch wält daut weeten to loten” (Lukas 10:22).

Jesus es krakjt soo aus Gott. Jesus deed sienen Voda soo krakjt no, daut hee mau rajcht sajen kunn: “Wäa mie jeseenen haft, haft uk dän Voda jeseenen” (Johanes 14:9). Jesus wees Gott siene Leew derch daut, waut hee säd un deed; daut brocht de Menschen Gott noda. Jesus säd: “Ekj sie de Wajch, de Woarheit un daut Läwen, kjeena kjemt nom Voda buta derch mie” (Johanes 14:6). Hee säd uk, “daut de woarhauftje Aunbäda dän Voda em Jeist un en de Woarheit aunbäden woaren. No soone Aunbäda sieekjt de Voda” (Johanes 4:23). Stal die daut mol väa! Jehowa sieekjt no soone Menschen aus du – waut de Woarheit äwa am weeten wellen.