កុំអស់សង្ឃឹមឲ្យសោះ!
កុំអស់សង្ឃឹមឲ្យសោះ!
តើអ្នកជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយចង់ឲ្យគូរបស់អ្នកចូលរួមជាមួយនឹងអ្នកក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?
ឬតើអ្នកមានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្តពេលសិស្សគម្ពីររបស់អ្នកដែលមើលទៅហាក់ដូចជាចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងនៅដើមដំបូងមិនបានកាន់ជំហរចំពោះសេចក្ដីពិតឬទេ?
បទពិសោធន៍ខ្លះពីប្រទេសអង់គ្លេសនឹងជួយអ្នកឲ្យយល់នូវមូលហេតុដែលអ្នកមិនគួរអស់សង្ឃឹម។ អ្នកក៏នឹងឃើញដែរនូវរបៀបដែលអ្នកអាច‹បោះនំប៉័ងរបស់អ្នកទៅលើទឹក›ក្នុងន័យធៀប ដើម្បីជួយពួកអ្នកដែលមិនទាន់ទទួលសេចក្ដីពិត។—សាស្ដ. ១១:១
ការព្យាយាមគឺជាអ្វីមួយដែលសំខាន់ចាំបាច់
អ្វីមួយដែលសំខាន់ចាំបាច់ដែលអ្នកគួរមានគឺការព្យាយាម។ អ្នកត្រូវនៅជាប់នឹងសេចក្ដីពិត ព្រមទាំងនៅជាប់នឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (ចោ. ១០:២០) នេះជាអ្វីដែលជជីណាបានធ្វើ។ ពេលនាងចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅឆ្នាំ១៩៧០ ប្ដីនាងឈ្មោះគីរីយ៉ាកូសបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានព្យាយាមធ្វើឲ្យជជីណាឈប់សិក្សាគម្ពីរ គាត់ធ្លាប់មិនឲ្យសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាចូលផ្ទះ ហើយយកចេញនូវសៀវភៅទាំងអស់របស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលគាត់រកឃើញ។
ពេលជជីណាបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចប្រជុំ គីរីយ៉ាកូសកាន់តែខឹងខ្លាំងជាងមុន។ ថ្ងៃមួយគាត់បានទៅសាលប្រជុំដើម្បីបង្ករឿង។ ពេលបងស្រីម្នាក់ដឹងថាគីរីយ៉ាកូសនិយាយភាសាក្រិចល្អជាងភាសាអង់គ្លេស គាត់បានទូរស័ព្ទហៅបងប្រុសជនជាតិក្រិចដែលនៅក្រុមជំនុំផ្សេងឲ្យមកជួយ។ គីរីយ៉ាកូសព្រមស្ដាប់បងប្រុសយើងដែលចេះគួរសម ហើយអស់រយៈពេលពីរបីខែ ពួកគាត់បានសិក្សាគម្ពីរជាមួយគ្នាទៀតផង។ ប៉ុន្តែក្រោយមកគីរីយ៉ាកូសបានឈប់សិក្សាគម្ពីរ។
អស់រយៈពេលបីឆ្នាំទៀតដែលជជីណាបន្តទទួលរងការប្រឆាំង។ គីរីយ៉ាកូសបាននិយាយថា គាត់នឹងចុះចោលជជីណា បើនាងទទួលការជ្រមុជទឹក។ នៅថ្ងៃដែលនាងទទួលការជ្រមុជទឹក ជជីណាបានអធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្តទៅព្រះយេហូវ៉ាសុំកុំឲ្យគីរីយ៉ាកូសចុះចោលនាង។ ពេលសាក្សីបានមកដល់ផ្ទះនាងដើម្បីទទួលនាងទៅសន្និបាត គីរីយ៉ាកូសបានប្រាប់ពួកគាត់ថា៖ «អ្នកទៅមុនចុះ។ យើងនឹងជិះឡានយើងតាមក្រោយឡានរបស់អ្នក»។ គីរីយ៉ាកូសបានចូលរួមកម្មវិធីពេលព្រឹក ហើយបានមើលប្រពន្ធគាត់ទទួលការជ្រមុជទឹក!
ក្រោយមកការប្រឆាំងរបស់គីរីយ៉ាកូសបានថយចុះ ហើយបន្ដិចម្ដងៗគាត់បានកែប្រែយ៉ាងច្រើន។ ជិត៤០ឆ្នាំក្រោយពីបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ជជីណាបានឃើញប្ដីរបស់នាងទទួលការជ្រមុជទឹក! តើអ្វីបានជួយគីរីយ៉ាកូស? គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ដែលជជីណាមិនឲ្យអ្វីៗទាំងអស់បញ្ឈប់នាងមិនឲ្យគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា»។ ជជីណានិយាយថា៖ «ទោះជាប្ដីរបស់ខ្ញុំប្រឆាំងក៏ដោយ ខ្ញុំមិនឈប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះរបស់ខ្ញុំទេ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ខ្ញុំបន្តអធិដ្ឋានដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនអស់សង្ឃឹមឡើយ»។
សារៈសំខាន់នៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី
អ្វីមួយទៀតដែលជួយគូរបស់អ្នក គឺការអប់រំខ្លួនអ្នកឲ្យមានបុគ្គលិកលក្ខណៈជាគ្រិស្តសាសនិក។ សាវ័កពេត្រុសបានដាស់តឿនប្រពន្ធដែលជាគ្រិស្តសាសនិកថា៖ «[ចូរ]ចុះចូលនឹងប្ដីខ្លួន ដើម្បីឲ្យប្ដីណាដែលមិនធ្វើតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ ក្លាយទៅជាអ្នកដែលធ្វើតាមវិញ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលជាប្រពន្ធ ដោយមិនចាំបាច់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបញ្ចេញពាក្យសម្ដីមួយម៉ាត់ឡើយ»។ (១ពេ. ៣:១) គ្រីស្ទីនបានធ្វើតាមឱវាទនោះ ទោះជានាងត្រូវចំណាយពេលច្រើនឆ្នាំដើម្បីធ្វើឲ្យប្ដីរបស់នាងយល់ស្របនឹងនាងក៏ដោយ។ ជាង២០ឆ្នាំមុន ពេលដែលនាងក្លាយជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ប្ដីរបស់នាងឈ្មោះចនមិនបានជឿព្រះទេ។ ចនមិនចង់ចូលរួមជាមួយនឹងសាសនាទេ ប៉ុន្តែគាត់ដឹងថាសាសនាថ្មីរបស់គ្រីស្ទីនពិតជាសំខាន់ណាស់ចំពោះនាង។ ចននិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាសាសនាថ្មីនេះធ្វើឲ្យប្រពន្ធខ្ញុំសប្បាយចិត្ត។ គាត់បានក្លាយទៅជាមនុស្សរឹងប៊ឹងជាងមុន ហើយនេះជួយខ្ញុំពេលឆ្លងកាត់នូវស្ថានភាពពិបាកជាច្រើន»។
គ្រីស្ទីនមិនដែលបង្ខំឲ្យប្ដីនាងទទួលសាសនាថ្មីរបស់នាងទេ។ ប្ដីរបស់នាងទទួលស្គាល់ថា៖ «គ្រីស្ទីនបានដឹងតាំងពីដើមដំបូងថា គឺល្អជាងបើគាត់មិននិយាយអំពីសាសនារបស់គាត់ជាមួយខ្ញុំ ហើយដោយចិត្តអត់ធ្មត់ គាត់ទុកឲ្យខ្ញុំរៀនតាមល្បឿនរបស់ខ្ញុំនិងតាមរបៀបរបស់ខ្ញុំ»។ ពេលគ្រីស្ទីនឃើញអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមឬទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រលឹក! (Awake!) អំពីប្រធានបទដែលនាងដឹងថាចននឹងចាប់អារម្មណ៍ ដូចជាអត្ថបទអំពីវិទ្យាសាស្ត្រនិងធម្មជាតិ នាងបង្ហាញអត្ថបទនោះទៅគាត់ ដោយនិយាយថា៖ «អូនគិតថាបងនឹងចូលចិត្តអានអត្ថបទនេះ»។
ក្រោយមក ចនបានចូលនិវត្តន៍ ហើយគាត់ទទួលយកការងារជាអ្នកថែសួន។ ដោយសារគាត់មានពេលច្រើនដើម្បីគិតអំពីសំណួរជ្រាលជ្រៅជាងអំពីជីវិត គាត់បានចាប់ផ្ដើមពិចារណាថា ‹តើមនុស្សកើតមកដោយចៃដន្យឬបានត្រូវបង្កើតដោយមានគោលបំណង?›។ ថ្ងៃមួយបងប្រុសម្នាក់ដែលចនបាននិយាយជាមួយ សួរគាត់ថា៖ «តើអ្នកចង់រៀនគម្ពីរឬទេ?»។ ចននិយាយថា៖ «ដោយសារឥឡូវខ្ញុំចាប់ផ្ដើមជឿព្រះ ខ្ញុំបានយល់ព្រមសិក្សាគម្ពីរ»។
គឺជាការសំខាន់មែនដែលគ្រីស្ទីនមិនអស់សង្ឃឹម! ក្រោយពីនាងបានអធិដ្ឋានអស់២០ឆ្នាំឲ្យចនព្រមទទួលសេចក្ដីពិត ចនបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ ឥឡូវពួកគាត់បានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នាដោយចិត្តខ្នះខ្នែង។ ចនកត់សម្គាល់ថា៖ «អ្វីពីរយ៉ាងដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ជាពិសេសគឺ ចិត្តសប្បុរសនិងភាពរាក់ទាក់របស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលអ្នករៀបការជាមួយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកមានគូដែលស្មោះត្រង់ អាចទុកចិត្តបាន ហើយមិនគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»។ គ្រីស្ទីនធ្វើតាមពាក្យនៅពេត្រុសទី១ ៣:១ហើយទទួលបានលទ្ធផលដ៏ល្អ!
គ្រាប់ពូជនឹងបង្កើតផលនៅពេលក្រោយមក
ចុះយ៉ាងណាចំពោះសិស្សគម្ពីរដែលចាប់អារម្មណ៍នៅដើមដំបូង ហើយក្រោយមកប្រហែលជាឈប់ចាប់អារម្មណ៍ដោយសារមូលហេតុណាមួយ? ស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ដ្បិតឯងមិនដឹងជាខាងណានឹងចំរើនឡើង ទោះបើខាងណេះឬខាងណោះក្ដី ឬបើទាំង២នឹងចំរើនបានល្អដូចគ្នាផង»។ (សាស្ដ. ១១:៦) ជួនកាលត្រូវការពេលច្រើនឆ្នាំដើម្បីឲ្យគ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីពិតលូតលាស់ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ នៅទីបំផុតបុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាដឹងពីសារៈសំខាន់នៃការចូលទៅជិតព្រះ។ (យ៉ា. ៤:៨) ថ្ងៃមួយប្រហែលជាអ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើល។
សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់អាលអឺសដែលរើពីប្រទេសឥណ្ឌាទៅនៅប្រទេសអង់គ្លេស។ នៅឆ្នាំ១៩៧៤នាងបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរ។ នាងនិយាយភាសាហិណ្ឌី ហើយចង់រីកចម្រើនខាងភាសាអង់គ្លេស។ ការសិក្សាគម្ពីរបានបន្តអស់ជាច្រើនឆ្នាំ អាលអឺសបានចូលរួមប្រជុំខ្លះៗនៅក្រុមជំនុំភាសាអង់គ្លេស។ នាងបានដឹងថាអ្វីដែលនាងកំពុងរៀនគឺជាសេចក្ដីពិត ប៉ុន្តែនាងមិនដឹងថាវាមានតម្លៃប៉ុណ្ណាទេ។ ម្យ៉ាងទៀតនាងគិតតែពីរឿងលុយ ហើយនាងចូលចិត្តចូលរួមជប់លៀង។ នៅទីបំផុតអាលអឺសឈប់រៀនគម្ពីរ។
ជិត៣០ឆ្នាំក្រោយមកស្ទែលអឺ ដែលធ្លាប់បង្រៀនគម្ពីរចំពោះអាលអឺសបានទទួលសំបុត្រមួយពីនាង។ ក្នុងសំបុត្រនោះសរសេរថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាបងនឹងរំភើបចិត្តដោយដឹងថាអ្នកដែលសិក្សាគម្ពីរកាលពីឆ្នាំ១៩៧៤របស់បងបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅមហាសន្និបាតថ្មីៗនេះ។ បងបានមានមុខនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ បងបានព្រួសគ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីពិតក្នុងខ្លួនខ្ញុំ ហើយទោះជាពេលនោះខ្ញុំទាន់មិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹកក៏ដោយ ខ្ញុំបានចាំអំពីសេក្ដីពិតដែលបងបានបង្រៀនក្នុងចិត្តនិងគំនិតរបស់ខ្ញុំ»។
តើមានអ្វីបានកើតឡើង? អាលអឺសពន្យល់ថា នាងបានធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្រោយពីប្ដីរបស់នាងបានស្លាប់នៅឆ្នាំ១៩៩៧។ នាងបានអធិដ្ឋានដល់ព្រះ។ មិនដល់១០នាទីផង សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាពីរនាក់ដែលនិយាយភាសាពុនចាបបានមកផ្សព្វផ្សាយនៅផ្ទះរបស់នាង ហើយបានទុកខិត្តប័ណ្ណមួយដែលមានចំណងជើងថា តើមានសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វីសម្រាប់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ ដែលបានស្លាប់ទៅ? អាលអឺសមានអារម្មណ៍ថា ព្រះបានឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់នាង ហើយនាងបានសម្រេចចិត្តថានាងគួរតែទាក់ទងនឹងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែតើនាងអាចរកពួកគេនៅកន្លែងណា? នាងបានរកមើលក្នុងសៀវភៅចាស់របស់នាងដែលមានអាសយដ្ឋានដែលស្ទែលអឺបានឲ្យនាងដើម្បីរកក្រុមជំនុំភាសាពុនចាប។ អាលអឺសបានទៅលេងក្រុមជំនុំនោះ ហើយបងប្អូនប្រុសស្រីដែលនិយាយភាសាពុនចាបបានទទួលស្វាគមន៍នាងយ៉ាងកក់ក្ដៅ។ អាលអឺសនិយាយថា៖ «ទោះជាក្រោយចេញពីទីនោះក្ដី ខ្ញុំនៅតែនឹកចាំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគាត់បានបង្ហាញចំពោះខ្ញុំ ហើយនេះបានជួយសម្រាលទុក្ខខ្ញុំ»។
នាងបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមប្រជុំជាទៀងទាត់ ហើយបានសិក្សាគម្ពីរម្ដងទៀត នាងបានចេះនិយាយហើយអានភាសាពុនចាបយ៉ាងស្ទាត់។ នៅឆ្នាំ២០០៣នាងបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ នាងបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់នាងទៅស្ទែលអឺដោយថា៖ «សូមអរគុណបងច្រើនណាស់ដែលបានព្រោះគ្រាប់ពូជទាំងនោះក្នុងខ្លួនខ្ញុំកាលពី២៩ឆ្នាំមុន ហើយបានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អសម្រាប់ឲ្យខ្ញុំធ្វើតាម»។
តើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍ទាំងនេះ? ប្រហែលជាត្រូវការពេលវេលាច្រើនជាងអ្នករំពឹងទុក ប៉ុន្តែបើបុគ្គលម្នាក់ចង់ស្គាល់ព្រះ មានចិត្តស្មោះ ហើយមានចិត្តរាបទាប ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយឲ្យគាត់យល់សេចក្ដីពិតហើយព្រមទទួលសេចក្ដីពិត។ សូមនឹកចាំពីពាក្យរបស់លោកយេស៊ូក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកដែលថា៖ «ចំណែកគ្រាប់ពូជវិញ វាចេញពន្លកហើយធំឡើង តែ[អ្នកព្រោះគ្រាប់ពូជ]មិនដឹងថាវាដុះតាមរបៀបណាឡើយ។ បន្ដិចម្ដងៗ ដីបង្កើតផលដោយឯកឯង មុនដំបូងចេញទង រួចមកមានកួរ ហើយទីបំផុតមានគ្រាប់»។ (ម៉ាក. ៤:២៧, ២៨) បន្ដិចម្ដងៗគាត់បង្កើតផលដោយ«ឯកឯង»។ តាមការពិត អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រម្នាក់ៗមិនដឹងថាគ្រាប់ពូជរបស់ពួកគេដុះដាលតាមរបៀបណាទេ។ ដូច្នេះសូមបន្តព្រោះគ្រាប់ពូជឲ្យបានច្រើន។ អ្នកប្រហែលជាអាចប្រមូលផលបានបរិបូរ។
សូមកុំភ្លេចអំពីសារៈសំខាន់នៃការអធិដ្ឋាន។ ជជីណានិងគ្រីស្ទីនបន្តអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រសិនបើអ្នក«តស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាន»ហើយមិនអស់សង្ឃឹម នោះ«យូរថ្ងៃក្រោយមក»អ្នកប្រហែលជាទទួលលទ្ធផលល្អពីការខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នក។—រ៉ូម ១២:១២; សាស្ដ. ១១:១
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ជិត៤០ឆ្នាំក្រោយពីបានជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ជជីណាបានឃើញប្ដីរបស់គាត់ទទួលការជ្រមុជទឹក
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
សំបុត្រដែលស្ទែលអឺបានទទួលពីអាលអឺសសរសេរថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាបងនឹងរំភើបចិត្តដោយដឹងថាអ្នកដែលសិក្សាគម្ពីរកាលពីឆ្នាំ១៩៧៤របស់បងបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅមហាសន្និបាតថ្មីៗនេះ»
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៣២]
«សូមអរគុណបងច្រើនណាស់ដែលបានព្រោះគ្រាប់ពូជទាំងនោះក្នុងខ្លួនខ្ញុំកាលពី២៩ឆ្នាំមុន ហើយបានធ្វើជាគំរូដ៏ល្អសម្រាប់ឲ្យខ្ញុំធ្វើតាម»។—អាលអឺស
