Αγάπη Πιο Ισχυρή και από Τυφώνα!

Όταν οι τυφώνες Κατρίνα και Ρίτα έπληξαν το τμήμα του Κόλπου του Μεξικού που ανήκει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2005, προξένησαν καταστροφικές ζημιές και πολλές απώλειες σε ζωές. Μεταξύ των πληγέντων υπήρχαν και χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Υπό την κατεύθυνση του γραφείου τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέθηκαν αμέσως σε λειτουργία επιτροπές παροχής βοήθειας για τα θύματα της καταστροφής. Στη Λουιζιάνα, οι επιτροπές εγκατέστησαν 13 κέντρα παροχής βοήθειας, 9 γενικές αποθήκες και 4 αποθήκες καυσίμων. Η ακτίνα δράσης τους κάλυπτε έκταση 80.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σχεδόν 17.000 Μάρτυρες εθελοντές από όλα τα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών και από 13 άλλες χώρες κατέφθασαν για να βοηθήσουν στην κάλυψη των έκτακτων αναγκών και στην ανοικοδόμηση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι δυνάμεις της φύσης δεν μπορούν να συναγωνιστούν τη Χριστιανική αγάπη.​—1 Κορινθίους 13:1-8.

Οι εθελοντές επισκεύασαν πάνω από 5.600 σπίτια ομοπίστων τους και 90 Αίθουσες Βασιλείας, δηλαδή χώρους όπου συναθροίζονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά το σύνολο των κτιρίων που υπέστησαν ζημιές. Σε αρμονία με το εδάφιο Γαλάτες 6:10, το οποίο προτρέπει τους Χριστιανούς να “εργάζονται το καλό προς όλους”, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πρόσφεραν βοήθεια και σε αρκετούς μη ομοπίστους τους.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ στο έργο παροχής βοήθειας συνεπαγόταν προσωπικές θυσίες, αλλά οι ανταμοιβές ήταν πολλές. Προσέξτε τα σχόλια εφτά Μαρτύρων οι οποίοι ανέλαβαν την επίβλεψη διαφόρων πτυχών του έργου.

«Ορόσημο στη Ζωή Μου»

Ρόμπερτ: Η υπηρεσία μου σε μια επιτροπή παροχής βοήθειας αποτέλεσε ορόσημο στη ζωή μου. Είμαι 67 ετών​—το μεγαλύτερο σε ηλικία μέλος της επιτροπής. Υπηρέτησα μαζί με μια στρατιά εθελοντών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν πολλοί εξαιρετικοί νεαροί Μάρτυρες με πνευματικό φρόνημα. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς τους νέους να εκδηλώνουν αυτοθυσιαστική αγάπη για τον Ιεχωβά και τους συγχριστιανούς τους!

Η σύζυγός μου η Βερόνικα είναι θαυμάσια βοηθός. Για να μπορέσουμε να διαθέσουμε τον εαυτό μας, υποστήριξε την απόφαση που πήρα να αφήσω την εργασία μου, την οποία έκανα επί 40 και πλέον χρόνια. Τώρα εργαζόμαστε ένα βράδυ την εβδομάδα καθαρίζοντας γραφεία. Έχουμε μάθει να τα βγάζουμε πέρα με λιγότερα και μας αρέσει που έχουμε απλοποιήσει τη ζωή μας. Το πνευματικό περιβάλλον στο οποίο εργαζόμαστε μας έχει βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τι σημαίνει το να βάζουμε τη Βασιλεία του Θεού στην πρώτη θέση στη ζωή μας. (Ματθαίος 6:33) Έχουμε δει επανειλημμένα ότι ο Ιεχωβά φροντίζει καλά το λαό του.

Φρανκ: Υπηρετώ ως επίσκοπος του τμήματος υπηρεσίας τροφίμων στο κέντρο παροχής βοήθειας του Μπάτον Ρουζ. Στην αρχή, για να παρέχουμε τροφή στους εθελοντές έπρεπε να εργαζόμαστε 10 ως 12 ώρες την ημέρα, εφτά ημέρες την εβδομάδα. Οι ευλογίες, όμως, ήταν πολλές​—ανάμεσά τους και το ότι βλέπαμε άμεσα τη δύναμη της Χριστιανικής αγάπης.

Πολλοί εθελοντές που βοήθησαν στην υπηρεσία τροφίμων για μία περίπου εβδομάδα ζήτησαν να ξανάρθουν, και με κάρτες καθώς και τηλεφωνήματα μερικοί εξέφρασαν την εγκάρδια εκτίμησή τους  για το προνόμιο που είχαν να βοηθήσουν. Η σύζυγός μου η Βερόνικα και εγώ έχουμε πράγματι συγκινηθεί από το αυτοθυσιαστικό τους πνεύμα.

Είχε Ανατριχιάσει

Γκρέγκορι: Η σύζυγός μου η Κάθι και εγώ πουλήσαμε το σπίτι μας στο Λας Βέγκας της Νεβάδας και αγοράσαμε ένα φορτηγάκι και ένα τροχόσπιτο, στο οποίο και μένουμε. Επειδή απλοποιήσαμε τη ζωή μας, είμαστε σε θέση να συμμετέχουμε στο έργο παροχής βοήθειας στη Λουιζιάνα εδώ και πάνω από δύο χρόνια. Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στη ζωή μας, βιώνουμε την αλήθεια των λόγων της Γραφής στο εδάφιο Μαλαχίας 3:10: «“Δοκιμάστε με, παρακαλώ . . . ”, είπε ο Ιεχωβά των στρατευμάτων, “[και δείτε] αν δεν σας ανοίξω τις πύλες των υδάτων των ουρανών και εκχύσω πάνω σας ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη”».

Πολλές φορές χαμογελάμε όταν οι άνθρωποι λένε: «Πόσο αυτοθυσιαστικό είναι αυτό που κάνετε!» Πριν από τριάντα χρόνια, η Κάθι και εγώ θέλαμε να υπηρετήσουμε στο γραφείο τμήματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά είχαμε να αναθρέψουμε παιδιά. Το έργο παροχής βοήθειας ικανοποιεί την επιθυμία που έχουμε να κάνουμε περισσότερα στην υπηρεσία του Θεού. Ένα άλλο προνόμιο είναι το ότι συνεργαζόμαστε στενά με συγχριστιανούς μας, μερικοί από τους οποίους είναι πολύ ταλαντούχοι. Παραδείγματος χάρη, ένας από τους μάγειρές μας εργαζόταν στο παρελθόν ως σεφ σε ένα εκλεκτό εστιατόριο, ενώ κάποιος άλλος εργάστηκε στην υπηρεσία δύο προέδρων των ΗΠΑ.

Για πολλούς εθελοντές, το έργο παροχής βοήθειας άλλαξε τη ζωή τους. Ένας 57χρονος είχε ανατριχιάσει καθώς περιέγραφε τις εμπειρίες που είχε βοηθώντας τα θύματα του τυφώνα. Ακόμη και μερικοί Μάρτυρες που δεν κατάφεραν να έρθουν έχουν προσφέρει ενθάρρυνση. Λόγου χάρη, δύο εθελοντές που ασχολούνται με την απομάκρυνση της μούχλας έφεραν μαζί τους ένα πανό το οποίο είχαν φτιάξει και υπογράψει όλα τα μέλη​—ακόμη και τα παιδιά—​τριών εκκλησιών στην πολιτεία τους, τη Νεμπράσκα.

“Έχουμε Δει τον Θεό να Φροντίζει Ταλαιπωρημένες Ψυχές”

Γουέντελ: Την επομένη του τυφώνα Κατρίνα, το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών μού ζήτησε να αξιολογήσω τις ζημιές που είχαν υποστεί οι Αίθουσες Βασιλείας και τα σπίτια των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Λουιζιάνα και στο Μισισιπή. Έτσι άρχισε αυτό το έργο, το οποίο αποτελεί κατά μέρος διορισμό και κατά μέρος εμπειρία ζωής. Έχοντας ζήσει 32 χρόνια σε μια περιοχή όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας, η σύζυγός μου η Τζανίν και εγώ βλέπαμε καθαρά το ενδιαφέρον του Ιεχωβά για το λαό του. Ωστόσο, τώρα βλέπουμε το ενδιαφέρον του Θεού σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.

Έχω το προνόμιο να υπηρετώ στην επιτροπή παροχής βοήθειας του Μπάτον Ρουζ ως εισηγητής. Αν και αυτός ο διορισμός είναι απαιτητικός, μου προσφέρει τεράστια ικανοποίηση. Πράγματι, σε εκατοντάδες περιπτώσεις, η επιτροπή μας έχει δει τον Θεό να επιλύει προβλήματα, να ανοίγει πόρτες και να φροντίζει ταλαιπωρημένες ψυχές έτσι όπως μόνο ένας στοργικός, Παντοδύναμος Πατέρας θα μπορούσε να το κάνει.

Πολλοί ρωτούν: «Πώς μπορείτε εσύ και η σύζυγός σου να συμμετέχετε ακόμη στο έργο παροχής  βοήθειας έπειτα από δύο και πλέον χρόνια;» Δεν είναι πάντα εύκολο. Χρειάστηκε να κάνουμε πολλές προσαρμογές στη ζωή μας. Αλλά βλέποντας το ζήτημα από τη θετική πλευρά, έχουμε διακρίνει τα οφέλη που προκύπτουν από το να διατηρούμε “το μάτι μας απλό”.​—Ματθαίος 6:22.

Όταν οργανώναμε τις πρώτες μας αποστολές για έρευνα και διάσωση στη Νέα Ορλεάνη, ξεκουραζόμασταν ελάχιστα. Την κατάσταση περιέπλεκε το ότι η πόλη βρισκόταν ουσιαστικά υπό στρατιωτικό νόμο εξαιτίας του χάους που επικρατούσε και των περιστατικών τυφλής βίας που εκτυλίσσονταν στους δρόμους. Ήταν εύκολο να λυγίσουμε κάτω από το βάρος του τεράστιου έργου που είχαμε μπροστά μας.

Συναντηθήκαμε με χιλιάδες Μάρτυρες που είχαν υποστεί απώλειες. Προσευχηθήκαμε μαζί τους και προσπαθήσαμε να τους παρηγορήσουμε. Κατόπιν, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, αρχίσαμε τη δουλειά. Μερικές φορές, νιώθω λες και έχω ζήσει δύο ολόκληρες ζωές στο διάστημα των δύο ετών που βρίσκομαι εδώ.

Επανειλημμένα, όταν πια ένιωθα ότι είχα ξεπεράσει τα σωματικά και συναισθηματικά μου όρια, κατέφθανε ένα νέο κύμα εθελοντών​—μερικοί για λίγους μήνες, άλλοι επ’ αόριστον. Το να βλέπουμε τόσο πολλούς χαρούμενους και πρόθυμους βοηθούς, μεταξύ των οποίων και πολλά νεαρά άτομα, είναι κάτι που μας έχει ενισχύσει ώστε να αντέξουμε.

Πολλές φορές, ο Ιεχωβά έσπευσε στο πλευρό μας. Παραδείγματος χάρη, όταν πρωτοήρθαμε εδώ διαπιστώσαμε ότι πάνω από 1.000 σπίτια αδελφών μας είχαν καταπλακωθεί από δέντρα. Μη διαθέτοντας ούτε εξοπλισμό ούτε προσωπικό ώστε να αναλάβουμε το επικίνδυνο έργο της απομάκρυνσης των δέντρων, η επιτροπή μας προσευχήθηκε για αυτό το ζήτημα. Την επόμενη  κιόλας ημέρα, κάποιος αδελφός που είχε φορτηγό, καθώς και εκείνο ακριβώς το μηχάνημα που χρειαζόμασταν, προσφέρθηκε να βοηθήσει. Σε μια άλλη περίπτωση, η προσευχή μας απαντήθηκε μέσα σε 15 μόλις λεπτά, ενώ σε κάποια άλλη, ο εξοπλισμός για τον οποίο προσευχηθήκαμε βρισκόταν καθ’ οδόν πριν προλάβουμε να πούμε αμήν! Ναι, ο Ιεχωβά απέδειξε ότι είναι “Αυτός που ακούει προσευχή”.​—Ψαλμός 65:2.

«Περήφανος που Είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά»

Μάθιου: Την επομένη του τυφώνα Κατρίνα, μπόρεσα να βοηθήσω στο συντονισμό της αποστολής 15 τόνων τροφίμων, νερού και άλλων αναγκαίων αγαθών που είχαν προσφερθεί ως δωρεές για την κατεστραμμένη περιοχή. Ο λαός του Ιεχωβά απέδειξε αναμφίβολα τη γενναιοδωρία του!

Για να είναι πιο αποτελεσματικές οι προσπάθειές μας, η σύζυγός μου η Νταρλίν και εγώ μετακομίσαμε σε μια τοποθεσία δύο ώρες μακριά από την πληγείσα περιοχή. Ένας ντόπιος Μάρτυρας μας πρόσφερε εργασία μερικής απασχόλησης ώστε να μπορούμε να αφιερώνουμε τον περισσότερο χρόνο μας στην παροχή βοήθειας. Ένας άλλος Μάρτυρας μας παραχώρησε ένα διαμέρισμα. Το ότι ανήκω σε μια τέτοια στοργική αδελφότητα κάνει την καρδιά μου να πλημμυρίζει από εκτίμηση και νιώθω περήφανος που είμαι Μάρτυρας του Ιεχωβά.

Τεντ: Λίγο μετά τον τυφώνα Κατρίνα, η σύζυγός μου η Ντέμπι και εγώ προσφερθήκαμε να συμμετάσχουμε στην παροχή βοήθειας. Μέσα σε λίγες μέρες, βρήκα ένα μεταχειρισμένο τροχόσπιτο μήκους εννιά μέτρων το οποίο ήταν αρκετά ελαφρύ ώστε να το ρυμουλκεί το φορτηγάκι μας και πουλιόταν στη μισή τιμή της αξίας του​—κάτι που ήταν μέσα στα όρια του προϋπολογισμού μας και αποτελούσε απάντηση στις προσευχές μας. Αυτό το τροχόσπιτο είναι το σπίτι μας εδώ και πάνω από δύο χρόνια.

Στη διάρκεια μιας σύντομης ανάπαυλας από το έργο, πουλήσαμε το σπίτι μας και τα περισσότερα υπάρχοντά μας, πράγμα που μας επέτρεψε να ασχοληθούμε σε αυξημένο βαθμό με το έργο στη Νέα Ορλεάνη, όπου υπηρετώ ως συντονιστής της ανοικοδόμησης. Κάτι ξεχωριστό που έχουμε αποκομίσει από αυτή την εμπειρία είναι το ότι βλέπουμε πώς ο Ιεχωβά αποδεικνύεται «ο Θεός κάθε παρηγοριάς» για τους λάτρεις του. Πολλοί είχαν χάσει όχι μόνο τα σπίτια και τις Αίθουσες Βασιλείας τους αλλά και τις εκκλησίες τους, ακόμη δε και ολόκληρο τον τομέα όπου κήρυτταν τα καλά νέα, ως αποτέλεσμα της εκκένωσης του πληθυσμού.​—2 Κορινθίους 1:3.

“Η Πίστη τους Άγγιξε την Καρδιά Μας”

Τζάστιν: Τον Οκτώβριο του 2005, ζητήθηκαν εθελοντές για να συμβάλουν στο έργο παροχής βοήθειας στον Κόλπο του Μεξικού. Η σύζυγός μου η Τίφανι και εγώ υποβάλαμε αμέσως την αίτησή μας, και το Φεβρουάριο του 2006 προσκληθήκαμε να βοηθήσουμε την ομάδα επισκευής στεγών η οποία είχε τη βάση της στο κέντρο παροχής βοήθειας του Κένερ, κοντά στη Νέα Ορλεάνη.

Κάθε μέρα εργαζόμασταν σε ένα συγκεκριμένο σπίτι και γνωρίσαμε τους ντόπιους Μάρτυρες, των οποίων η πίστη και η εμπιστοσύνη στον Θεό άγγιξαν την καρδιά μας. Επίσης, λαβαίναμε καθημερινά ισχυρή υπενθύμιση για το πόσο ανόητο είναι να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας σε υλικά πράγματα. Η χαρά που νιώθουμε καθώς βλέπουμε τι έχει ικανώσει ο Ιεχωβά το λαό του να κάνει και καθώς βοηθούμε τους συγχριστιανούς μας είναι απερίγραπτη.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 18]

Μια Μέρα σε ένα Κέντρο Παροχής Βοήθειας

Για το προσωπικό της κουζίνας σε ένα κέντρο παροχής βοήθειας, η εργασία αρχίζει γύρω στις 4:30 π.μ. Στις 7:00 π.μ. ολόκληρη η οικογένεια των εθελοντών συγκεντρώνεται στην τραπεζαρία για μια δεκάλεπτη εξέταση ενός Γραφικού εδαφίου πριν από το πρόγευμα. Επίσης, ο εισηγητής πιθανώς να καλωσορίσει με αυτή την ευκαιρία τους νεοφερμένους και να αναφέρει κάποια πρόσφατη ενθαρρυντική εμπειρία.

Έπειτα από μια ευχαριστήρια προσευχή, όλοι απολαμβάνουν το πλούσιο πρόγευμα και μετά φεύγουν για την εργασία τους. Μερικοί παραμένουν στο κέντρο, ίσως για να εργαστούν στα γραφεία, στο πλυντήριο ή στην κουζίνα. Οι μάγειρες ετοιμάζουν γεύματα σε πακέτα τα οποία παραλαμβάνει το μεσημέρι ο εκπρόσωπος κάθε ομάδας που εργάζεται εκτός έδρας.

Κάθε Δευτέρα βράδυ η «οικογένεια» συγκεντρώνεται για μια Γραφική μελέτη βασισμένη σε κάποιο άρθρο του περιοδικού Η Σκοπιά, που είναι έκδοση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αυτές οι μελέτες βοηθούν όλους να παραμένουν πνευματικά ισχυροί​—το μυστικό για να υπομένει κανείς με χαρά και να βλέπει την εργασία του υπό το σωστό πρίσμα.​—Ματθαίος 4:4· 5:3.

[Πλαίσιο στη σελίδα 19]

«Σας Είχα Παρεξηγήσει»

Μια γυναίκα στη Νέα Ορλεάνη είχε βάλει στην πόρτα της την εξής ταμπέλα: «Μάρτυρες του Ιεχωβά​—Μη μου Χτυπάτε την Πόρτα». Κάποια μέρα, μια ομάδα εθελοντών άρχισε να επισκευάζει απέναντι από το σπίτι της ένα άλλο σπίτι που είχε υποστεί ζημιές από τον τυφώνα. Καθημερινά, η κυρία αυτή παρατηρούσε το θερμό, φιλικό πνεύμα των εθελοντών. Τελικά, υπέκυψε στην περιέργειά της και πήγε να δει τι γινόταν. Όταν έμαθε ότι οι εθελοντές ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά, είπε ότι κανένας από την εκκλησία της δεν της είχε καν τηλεφωνήσει από την ημέρα του τυφώνα. «Είναι προφανές ότι σας είχα παρεξηγήσει», είπε η ίδια. Το αποτέλεσμα; Κατέβασε την ταμπέλα και κάλεσε τους Μάρτυρες να την επισκεφτούν.

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Ρόμπερτ και Βερόνικα

[Εικόνα στη σελίδα 16, 17]

Φρανκ και Βερόνικα

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Γκρέγκορι και Κάθι

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Γουέντελ και Τζανίν

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Μάθιου και Νταρλίν

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Τεντ και Ντέμπι

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Τζάστιν και Τίφανι