Zəbur 139:1—24
Dirijora. Davudun məzmuru.
139 Ey Yehova, məni yoxlamısan, yaxşı tanıyırsan.+
2 Oturuşumu-duruşumu bilirsən,+Fikirlərimi uzaqdan oxuyursan.+
3 Yol gedəndə, yatanda mənə baxırsan,Bütün yollarımdan agahsan.+
4 Söz ağzımdan çıxmamışNə deyəcəyimi bilirsən, ey Yehova.+
5 Arxadan, öndən məni qoruyursan,Əlin üzərimdədir.
6 Ağlım bu şeyləri sığışdıra bilmir,Bunu dərk edə bilmirəm.+
7 Hara gedim ki, ruhun orada olmasın?
Harada gizlənim ki, məni görə bilməyəsən?+
8 Əgər göylərə çıxsam, Sən oradasan,Yerimi Məzarda* salsam, orada da məni taparsan.+
9 Sübh şəfəqinin qanadlarını taxıbYaşamaq üçün ən uzaq dənizə uçsam,
10 Hətta orada əlin mənə yol göstərər,Sağ əlin məni tutar.+
11 «Qaranlıq məni gizlədər», — desəm,Onda ətrafımda gecə bəyaz olar.
12 Zülmət qaranlıq belə, Sənin üçün qaranlıq deyil,Gecə gündüz kimi işıqlıdır,+Qaranlıq işıqla eynidir Sənin üçün.+
13 Böyrəklərimi Sən yaratdın,Anamın bətnində məni gizlətdin*.+
14 Şükür Sənə! Nə heyrətli, nə ecazkar yaradılmışam!+
İşlərin heyrətamizdir,+Bunu gözəl bilirəm.
15 Gizli yerdə xəlq ediləndə,Anamın bətnində parçatək toxunandaSümüklərim Səndən gizli deyildi.+
16 Gözlərin rüşeymimi görmüşdü.
Hələ heç biri yox ikən bədənimin bütün hissələri,Onların əmələ gələcəyi günlərSənin kitabında yazılmışdı.
17 Fikirlərin mənim üçün çox dəyərlidir,+İlahi, onların sayı-hesabı yoxdur.+
18 Saymaq istəsəm, qum dənələrindən çoxdur.+
Yuxudan oyananda yenə fikrimdə Sənsən*.+
19 Ey Allah, kaş pisləri qıraydın,+Onda zorakılar məndən uzaq olardı.
20 Onlar Sənin barəndə pis-pis danışırlar,Sənə düşməndirlər, adına küfr edirlər.+
21 Ey Yehova, Sənə nifrət edənlərə necə nifrət etməyim?+
Sənə qarşı çıxanlardan necə ikrah etməyim?+
22 Bütün nifrətimlə onlara nifrət edirəm,+Onlar mənim qatı düşmənimdir.
23 Xudaya, məni yoxla, qəlbimi öyrən,+Məni imtahan et, narahat düşüncələrimi bil,+
24 Gör məndə pis meyil varmı.+
Əbədiyyət yolunda mənə bələdçi ol!+
