Gelir seviyesi düşük insanların yaşadığı bir liman kenti olan Turku’da büyüdüm. Babam bir boks şampiyonuydu, dolayısıyla erkek kardeşimle birlikte ben de boksa başladım. Okulda bana sık sık meydan okurlardı, ben de yumruklarımı konuşturmaktan asla çekinmezdim. Gençliğimde, kötülüğüyle ün salmış bir çeteye katıldım ve birçok şiddetli çatışmaya karıştım. Ayrıca bu dönemde heavy metal müzikle tanıştım. Hayalim bir rock starı olmaktı.

Kendime birkaç davul aldım ve bir müzik grubu kurdum. Kısa zamanda grubun solisti oldum. Sahnede kontrolsüzce çılgın hareketler yapmaktan hoşlanırdım. Grubumuzun asi ve saldırgan bir havası olduğundan hayran kitlemiz gün geçtikçe artıyordu. Büyük kalabalıklar önünde çalmaya başladık. Birkaç albüm yaptık ve sonuncusu çok olumlu eleştiriler aldı. 1980’lerin sonunda grubumuzun tanıtımını yapmak için Amerika Birleşik Devletleri’ne gittik. New York ve Los Angeles’ta birkaç konser verdik ve Finlandiya’ya dönmeden önce müzik piyasasının ileri gelenleriyle görüşmeler yaptık.

Grupta olmaktan zevk alsam da, daha anlamlı bir hayatın özlemini çekiyordum. Müzik piyasasındaki insanların rekabetçi ve acımasız tutumu beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Ayrıca, hayatı ciddiye almadan yaşamaktan da bıkmıştım. Kötü bir insan olduğumu düşünüyor ve cehennemde yanmaktan korkuyordum. Sorularıma çeşitli dinsel kitaplardan cevaplar bulmaya çalıştım. Tanrı’nın önünde iyi durumda olmadığımı bilmeme rağmen, yardım etmesi için O’na sık sık dua ettim.

Geçimimi sağlamak için bir yandan da postanede çalışıyordum. Bir gün iş arkadaşlarımdan birinin Yehova’nın Şahidi olduğunu öğrendim. Onu soru yağmuruna tuttum. Kutsal Yazılara dayanan mantıklı cevapları ilgimi çekti, bu yüzden Kutsal Kitabı birlikte inceleme teklifini kabul ettim. Birkaç hafta inceleme yaptıktan sonra, müzik grubumuza çok cazip  bir sözleşme teklifi geldi; her şey yolunda giderse ABD’de bir albüm çıkarabilirdik. ‘Bu hayatımın fırsatı’ diye düşündüm.

Birlikte inceleme yaptığım Şahide, bir albüm daha yapmayı çok istediğimi ve bu albümden sonra gerçekten de Kutsal Kitap ilkelerine uygun bir yaşam süreceğimi söyledim. O kendi fikrini belirtmedi, sadece İsa’nın Matta 6:24’teki sözlerini okumamı istedi. Bu ayet şöyle diyor: “Hiç kimse iki efendiye kulluk edemez.” Bu sözlerin ne anlama geldiğini fark ettiğimde donup kalmıştım. Ancak birkaç gün sonra, şaşkınlık yaşama sırası başkasındaydı. Birlikte inceleme yaptığım Şahide, İsa’yı takip etmek istediğim için gruptan ayrıldığımı söyledim.

Kutsal Kitap düzeltmem gereken yönlerimi bana tıpkı bir ayna gibi gösterdi (Yakup 1:22-25). Kötü bir insan olduğumu fark ettim: Gururluydum, hırslıydım, küfürlü konuşuyor ve kavga ediyordum. Ayrıca sigara ve aşırı alkol kullanıyordum. Yaşam tarzımın Kutsal Kitap ilkelerine ne kadar uzak olduğunu gördüğümde, akıntıya karşı kürek çektiğimi düşündüm. Fakat zor olacağını bilsem de, değişmeye kararlıydım (Efesoslular 4:22-24).

Özellikle başlarda, geçmişim nedeniyle çektiğim vicdan azabı beni yiyip bitiriyordu. Fakat Kutsal Kitabı birlikte incelediğim Şahit bana çok yardım etti. İşaya 1:18 ayetinde yazan şu sözleri gösterdi: “Günahlarınız kıpkırmızı olsa da kar gibi beyaz olur.” Bu ve başka ayetlerin yardımıyla Yaratıcımızın merhametli bir Tanrı olduğunu ve tövbe eden kişilerin yaralarını sarmak istediğini anladım.

Yehova Tanrı’yı tanıdıkça ve sevdikçe, yaşamımı O’na adama isteği duydum (Mezmur 40:8). 1992 yılında Yehova’nın Şahitlerinin St. Petersburg’daki (Rusya) bölge ibadetinde vaftiz edildim.

Yehova’nın Şahitleri arasında çok güzel dostluklar kurdum. Bir araya geldiğimizde bizde güzel duygular uyandıran müzikler yapıyoruz. Müziğin Tanrı’dan bir hediye olduğunu düşünüyorum (Yakup 1:17). Yehova’nın bana verdiği hediyelerden biri de sevgili eşim Kristina. Hayattaki acı tatlı her şeyi, sevinçleri, zorlukları, en derin duygularımı onunla paylaşıyorum.

Yehova’nın bir Şahidi olmasaydım, herhalde bugün hayatta olmazdım. Eskiden sorunlarla ve krizlerle dolu bir yaşamım vardı. Şimdiyse hayatımın gerçek bir amacı var ve her şeyin yolunda olduğunu hissediyorum.