“Şahitler sadece insanlara karşı değil, hayvanlara karşı da çok sevecendi. Bir gün yayın arabasının yanında duran Elaine, teriyer cinsi iki köpeğime bisküvi verdi. Bir süre sonra, köpeklerimle ne zaman oradan geçsek bisküvi köşesine gitmek için beni çekiştirmeye başladılar.”

“Bu şekilde aylar geçti. Köpeklerim bisküvilerin tadını çıkarırken ben de Şahitlerle yaptığım kısa sohbetlerden zevk alıyordum. Fakat onlarla samimi olmaya çekiniyordum, çünkü neye inandıklarını tam olarak bilmiyordum. Ayrıca 70 yaşının üzerindeydim ve o zamana kadar birçok Protestan kilisesi beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Bu nedenle, en iyisinin Kutsal Kitabı kendi başıma incelemek olduğuna karar vermiştim.”

“Bu dönem boyunca şehrin farklı yerlerinde de yayın arabasında duran Şahitlerle karşılaştım ve onlar da çok cana yakındı. Şahitler her zaman sorularıma Kutsal Kitaptan cevap veriyorlardı. Bu sayede onlara olan güvenim zamanla arttı.”

“Bir gün Elaine bana ‘Hayvanların Tanrı’dan bir hediye olduğuna inanıyor musunuz?’ diye sordu. ‘Evet, kesinlikle inanıyorum’ diye cevap verdim. Bunun üzerine bana İşaya 11:6-9 ayetlerini gösterdi. Bu ayetler beni çok etkiledi. Fakat hâlâ onlardan bir yayın almaya pek istekli değildim.”

“Sonraki günlerde Elaine ve kocası Brent ile kısa ama çok güzel sohbetler yapmaya devam ettik. Bir gün bana gerçek bir Hıristiyanın nasıl olması gerektiğini daha iyi anlamam için Matta’dan Elçiler’e kadar okumamı tavsiye ettiler. Ben de öyle yaptım. Ardından 2016 yazında onlarla birlikte Kutsal Kitabı incelemeyi kabul ettim.”

“Her hafta tetkik gününü ve ibadetleri iple çekiyordum. Kutsal Kitabın gerçekte ne anlattığını öğrendiğim için kendimi çok mutlu hissediyordum. Bir yıldan biraz uzun zaman sonra vaftiz edildim. Artık 79 yaşındayım. Hakikati bulmama yardım ettiği ve beni ailesine kabul ettiği için Yehova’ya çok minnettarım.”