EVCİL kediler çoğunlukla geceleri faaliyettedir. Özellikle karanlık çöktükten sonra, yakınlarındaki nesneleri ayırt etmelerine ve avlarını yakalamalarına bıyıklarının yardımcı olduğu anlaşılıyor.

Şunu düşünün: Kedilerdeki bıyıklar birçok sinir ucu bulunan dokulara bağlıdır. Bu sinirler havanın en ufak hareketlerine bile duyarlıdır. Sonuç olarak kediler yakınlarındaki nesneleri görmeden tespit edebilirler. Bu özellikleri onlara karanlıkta avantaj sağlar.

Kediler basınca duyarlı olan bıyıklarını kullanarak avlarının ya da nesnelerin yerini ve hareketini saptayabilirler. Ayrıca kediler bıyıkları sayesinde bir aralıktan geçmeden önce onun genişliğini ölçebilirler. Encyclopædia Britannica şunları belirtiyor: “Kedilerdeki bıyıkların (vibrissae) işlevi tam olarak anlaşılamamıştır; ancak kedinin bıyıkları kesildiğinde geçici olarak hareketlerinin kısıtlandığı bilinen bir gerçektir.”

Bilim insanları tasarladıkları robotlarda engellere çarpmadan yola devam edebilmeleri için kedilerin bıyıkları örnek alınarak yapılmış sensörler kullanıyorlar. California Üniversitesi’de (Berkeley) profesör olan Ali Javey, elektronik bıyık olarak adlandırılan bu sensörlerin “ileri robot teknolojisinde, insan-makine arayüzlerinde, elektronik deri ve elektronik göz gibi biyolojik uygulamalarda geniş bir kullanım alanı bulacağını” belirtiyor.

Ne dersiniz? Kedilerdeki bıyıkların bu işlevi evrimle mi oluştu? Yoksa tasarlandı mı?