İnsanların bugüne kadar dünya barışı sağlamak üzere harcadığı tüm çabalar başarısız oldu. Öyle olmaya da devam edecek. Çünkü:

•   “Adımlarına yön vermek insana düşmez” (Yeremya 10:23). İnsanlar kendi kendini yönetme hakkıyla ve yetisiyle yaratılmadı. Bu nedenle dünyaya kalıcı bir barış getiremezler.

•   “Önderlere, sizi kurtaramayacak insanlara güvenmeyin. O son soluğunu verince toprağa döner, o gün tasarıları da biter” (Mezmur 146:3, 4, Yeni Çeviri). İyi niyetli yöneticiler bile savaşların kökeninde yatan nedenleri kalıcı olarak ortadan kaldıramaz.

•   ‘Son günlerde çetin ve bunalımlı bir dönem gelecek. Çünkü insanlar azgın, iyilik düşmanı, hain, dik başlı, gururlu kişiler olacaklar’ (2. Timoteos 3:1-5). Bu kötü ortamın ‘son günlerinde’ yaşadığımızdan dünyaya hâkim olan nitelikler barış sağlanmasını zorlaştırmaktadır.

•   “Yer ve deniz, vay halinize! Çünkü zamanının az olduğunu bilen İblis, büyük öfkeyle üzerinize indi” (Vahiy 12:12). Tanrı’nın düşmanı Şeytan yeryüzü dolaylarına hapsedilmiştir ve insanları kendisi gibi gaddar olmaları için kışkırtmaktadır. O “bu dünyanın hükümdarı” olduğu sürece barış içinde yaşamamız mümkün değildir (Yuhanna 12:31).

•   “[Tanrı’nın Krallığı] bütün bu krallıkları ezip sona erdirecek ve kendisi sonsuza dek duracak” (Daniel 2:44). Kalıcı dünya barışı arzumuzu insan yönetimleri değil, sadece Tanrı’nın Krallığı gerçekleştirebilir (Mezmur 145:16).