JEHOWA w ogrodzie Eden powziął zamierzenie, by wybawić ludzkość i zapewnić jej błogosławieństwa. Udostępnienie Tory było jednym z kroków umożliwiających realizację tego zamierzenia.

Wśród tych przepisów znalazł się zakaz zabijania oraz spożywania krwi (Rodzaju 9:3-5). Prawa te podkreślają świętość życia i obowiązują wszystkich potomków Noego.

Bóg powiedział wiernemu Abrahamowi: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 22:18). To właśnie za pośrednictwem jednego z potomków Abrahama Jehowa zrealizuje swoje zamierzenie.

Dając Mojżeszowi Prawo, Bóg zawarł z Izraelem przymierze, na mocy którego Izraelici mieli stać się „królestwem kapłanów i narodem świętym” (Wyjścia 19:5, 6).

Na przykładzie narodu izraelskiego Bóg pokazał, jakie błogosławieństwa przynosi popieranie Jego zwierzchnictwa. Prawo miało chronić i prowadzić Izraelitów, tak by mogli stać się „światłem narodów” (Izajasza 42:6). Oczywiście musieli stosować się do tego spisanego Prawa (Powtórzonego Prawa 11:26, 27).

Mimo najlepszych intencji niedoskonali ludzie zawsze w czymś uchybiają; zdarzyło się to nawet Mojżeszowi (Liczb 12:3; 20:10-12). Niemniej Bóg postanowił posłużyć się starożytnym narodem izraelskim do realizacji swojego zamierzenia.