MAŁE jagody rosnących w Afryce roślin z gatunku Pollia condensata wyróżniają się swoim niebieskim kolorem — intensywniejszym niż jakiejkolwiek innej rośliny na świecie. Nie zawierają jednak niebieskiego barwnika. Na czym więc polega ich sekret?

Pomyśl: Ściany komórek, z których zbudowana jest skórka jagód, zawierają malutkie włókna leżące obok siebie jak zapałki. W każdej kolejnej warstwie są one ułożone pod nieco innym kątem i w rezultacie tworzą spiralę. Włókna same w sobie wcale nie są niebieskie — kolor jest efektem ich ułożenia. Innymi słowy, to dzięki strukturze, a nie pigmentom, owoce te mają tak piękną, opalizującą barwę. Chociaż większość komórek wydaje się mieć kolor niebieski, to niektóre, oglądane pod pewnym kątem, są zielone, różowe lub żółte. Jest to spowodowane drobnymi różnicami w układzie warstw. Co więcej, jeśli przyjrzeć się jagodom z bliska, można zauważyć maleńkie cętki przypominające piksele na monitorze komputera.

Ponieważ jagody Pollia condensata nie zawierają barwnika, to nawet kiedy spadną, zachowują swój kolor. W rezultacie niektóre owoce zebrane ponad sto lat temu błyszczą się tak samo jak świeże! Badacze twierdzą, że chociaż jadalne są tylko nasiona tych jagód, a nie ich miąższ, to dzięki temu, że owoce lśnią, ptaki nie potrafią się im oprzeć.

Naukowcy uważają, że niezwykły kolor jagód Pollia condensata może być inspiracją do stworzenia różnych produktów, na przykład nieblaknącego barwnika czy też papieru, którego nie da się podrobić.

Co o tym sądzisz? Czy lśniąconiebieskie jagody Pollia condensata powstały w wyniku ewolucji? A może zostały zaprojektowane?