CO MÓWIĄ NIEKTÓRZY

Na temat nieba i celu jego istnienia powstało wiele różnych poglądów. Na przykład:

• Sporo osób podających się za chrześcijan zgodziłoby się z definicją podaną w New Catholic Encyclopedia, gdzie czytamy, że niebo to „ostateczny dom dla błogosławionych, którzy umierają w Panu”.

• Jak wyjaśnia rabin Bentzion Kravitz, judaizm skupia się bardziej na życiu teraźniejszym niż przyszłym. Jednocześnie dodaje, że „w niebie dusza doświadcza przyjemności w najwyższym stopniu — ma większe niż kiedykolwiek wcześniej poczucie bliskości z Bogiem oraz lepsze Jego wyobrażenie”. Przyznaje jednak, że „chociaż wiara w niebo jest elementem wierzeń judaizmu, Tora wspomina o nim bardzo rzadko”.

• Hinduiści i buddyści wierzą, że w obrębie nieba istnieją liczne duchowe sfery. Jest ono niejako chwilowym przystankiem, po którym człowiek rodzi się ponownie na ziemi albo osiąga nirwanę lub stan oświecenia — stan przewyższający niebo.

• Inni odrzucają wszelkie poglądy religijne na temat nieba i uważają je za dziecinne wymysły.

CO MÓWI BIBLIA

W Piśmie Świętym słowo „niebo” ma więcej niż jedno znaczenie. Na przykład:

• Księga Rodzaju 1:20 opisuje stworzenie ptaków, które „latają nad ziemią po obliczu przestworza niebios”. W tym wypadku słowo „niebiosa” odnosi się do naszej atmosfery, czyli fizycznego nieba.

• Księga Izajasza 13:10 mówi o „gwiazdach niebios oraz ich gwiazdozbiorach” — czyli o tym, co nazwalibyśmy przestrzenią kosmiczną.

• W innym fragmencie Biblii wspomniano o „aniołach w niebie” oraz o tym, że Bóg przebywa „w miejscu swego zamieszkania, w niebiosach” (Mateusza 18:10; 1 Królów 8:30). Zauważ, że określenia „niebo” i „niebiosa” nie zostały tu użyte jedynie w sensie przenośnym, ale opisują rzeczywiste miejsce przebywania *.

„Spójrz z nieba i zobacz ze swego wzniosłego miejsca pobytu, świętego i pięknego” (Izajasza 63:15).

Według Biblii ziemia nie jest tymczasowym domem, w którym jedynie czekamy, by po śmierci wreszcie trafić do nieba. Z Księgi tej jasno wynika, że śmierć nigdy nie była częścią pierwotnego zamierzenia Bożego względem ludzkości. Zastanów się:

• Bóg polecił pierwszym ludziom: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni oraz napełnijcie ziemię” (Rodzaju 1:28). Zgodnie z Jego zamierzeniem mieli oni żyć na ziemi wiecznie. Śmierć groziła im tylko w wypadku okazania nieposłuszeństwa wobec Boga. Niestety, właśnie tak postąpili (Rodzaju 2:17; 3:6).

• Nieposłuszeństwo naszych prarodziców sprowadziło śmierć nie tylko na nich samych, ale też na całe ich potomstwo (Rzymian 5:12). Czy to oznacza, że sytuacja ludzkości jest beznadziejna?

• Biblia oznajmia: „Są jednak nowe niebiosa i nowa ziemia, których oczekujemy zgodnie z jego [Boga] obietnicą” (2 Piotra 3:13) *. Za pośrednictwem swego Królestwa Bóg zrealizuje pierwotne zamierzenie i sprawi, że „śmierci już nie będzie” (Objawienie 21:3, 4). Czy obietnica ta dotyczy życia w niebie, czy na ziemi? Skoro czegoś już „nie będzie”, musiało to istnieć wcześniej. A przecież w niebie nigdy nie było śmierci. Logika podpowiada więc, że werset ten dotyczy zmian, jakie zajdą na ziemi — tu, gdzie mieliśmy żyć zgodnie z wolą Boga i gdzie sami pragniemy przebywać wraz z osobami, które kochamy. Biblia wyjawia też, że zmarli będą wskrzeszeni i ponownie spotkają się z bliskimi (Jana 5:28, 29).

Wielu ludzi jest zachwyconych, gdy się dowiaduje, czego tak naprawdę Biblia uczy o niebie. Na przykład George, były katolik, powiedział: „Biblijna nauka o życiu wiecznym na ziemi okazała się dla mnie źródłem pokrzepienia. Jest bardziej logiczna niż wiara w pójście do nieba” *.

„Co się tyczy niebios — niebiosa należą do Jehowy, lecz ziemię dał synom ludzkim” (Psalm 115:16).