List do Tytusa 2:1-15

2  Ty jednak stale mów to, co jest zgodne ze zdrową nauką+. 2  Starsi mężczyźni powinni we wszystkim zachowywać umiar, być poważni, mieć trzeźwy umysł, odznaczać się zdrową wiarą, miłością, wytrwałością. 3  Podobnie starsze kobiety powinny postępować w sposób bogobojny, nie mogą rzucać oszczerstw, nie mogą dać się zniewolić nadmiernemu piciu wina, mają uczyć tego, co dobre — 4  udzielać rad* młodszym kobietom, żeby kochały swoich mężów, kochały swoje dzieci, 5  miały trzeźwy umysł, były czyste*, troszczyły się o dom*, były dobre, podporządkowane swoim mężom+, tak by słowo Boże nie było znieważane. 6  Również młodszych mężczyzn usilnie zachęcaj, żeby mieli trzeźwy umysł+, 7  sam we wszystkim dając przykład szlachetnych uczynków. Ucz tego, co jest czyste*, z całą powagą+, 8  posługując się zdrową mową, której nie można nic zarzucić+ — żeby przeciwnicy okryli się wstydem, nie mogąc powiedzieć o nas nic złego+. 9  Niewolnicy powinni we wszystkim być podporządkowani swoim właścicielom+, powinni starać się ich zadowolić, nie mogą odpowiadać arogancko, 10  nie mogą ich okradać+, lecz mają być całkowicie godni zaufania, żeby we wszystkim zdobić naukę naszego Wybawcy, Boga+. 11  Bo Bóg dał wyraz swojej niezasłużonej życzliwości, która zapewnia wybawienie najróżniejszym ludziom+. 12  Uczy nas ona, żebyśmy wyzbyli się bezbożnego postępowania i światowych pragnień+, a żyli w tym świecie*, zachowując trzeźwość umysłu i prawość oraz będąc oddani Bogu+ — 13  w czasie gdy oczekujemy spełnienia cudownej nadziei+ i wspaniałego ujawnienia się wielkiego Boga oraz naszego Wybawcy, Jezusa Chrystusa. 14  Oddał on za nas samego siebie+, żeby nas wyzwolić*+ od wszelkiego bezprawia i oczyścić dla siebie — jako swoją szczególną własność — lud gorliwy w szlachetnych uczynkach+. 15  Stale to mów, usilnie zachęcaj i upominaj, korzystając z pełni władzy+. Niech nikt nie patrzy na ciebie z góry.

Przypisy

^ Lub „przemawiać do rozsądku; szkolić”.
^ Lub „nieskalane”.
^ Lub „pracowały w domu”.
^ Możliwe też „ucz w sposób czysty”.
^ Lub „obecnym systemie rzeczy; obecnej epoce”. Zob. Słowniczek pojęć, hasło „System rzeczy”.
^ Dosł. „odkupić; wykupić”.

Komentarze

Multimedia

Obowiązki niewolników
Obowiązki niewolników

Niewolnictwo było w cesarstwie rzymskim zjawiskiem powszechnym. Relacje między niewolnikami a ich panami regulowało w pewnym stopniu prawo rzymskie. W domach zamożnych ludzi niewolnicy wykonywali większość prac — gotowali, sprzątali i opiekowali się dziećmi. Inni pracowali w warsztatach rzemieślniczych, kopalniach albo w gospodarstwach rolnych. Lepiej wykształceni byli lekarzami, nauczycielami czy sekretarzami. W gruncie rzeczy niewolnicy wykonywali niemal każde zajęcie. Nie wolno im było tylko pełnić służby wojskowej. Niektórzy z nich mogli zostać uwolnieni (zob. Słowniczek pojęć, „Wolny; wyzwolony”). Jeśli chodzi o niewolnictwo, chrześcijanie w I w. nie sprzeciwiali się władzy ani nie popierali buntów niewolników przeciwko swoim panom (1Ko 7:21). Szanowali prawo innych, w tym współwyznawców, do posiadania niewolników. Dlatego apostoł Paweł odesłał zbiegłego Onezyma do jego właściciela, Filemona. Ponieważ Onezym został chrześcijaninem, dobrowolnie wrócił do swojego pana, który był jego współwyznawcą (Flm 10-17). Paweł zachęcał niewolników, żeby sumiennie pracowali i byli uczciwi (Tyt 2:9, 10).

PISMO ŚWIĘTE W PRZEKŁADZIE NOWEGO ŚWIATA — WYDANIE DO STUDIUM
Tytusa 2
polski
Czytaj Biblię w internecie
https://cms-imgp.jw-cdn.org/img/p/1001070103/univ/art/1001070103_univ_sqr_xl.jpg
nwtsty