1. De Welt, wua wie läwen, es gottloos un kolt;

waut Gott sajcht, es väle endoont.

Wie brucken de Krauft, waut Jehova ons jeft;

hee leit ons un jeft ons fresch Moot.

Vesaumlungen stoakjen dän Gloowen aun Gott

un hoolen de Hopninj aum brenn’.

Dee muntren ons opp, goode Woakjen to ha’n.

Woo wudd wie sest wiedagon’ kjenn’?

Jehova well ha’n, daut wie toophoolen sell’n;

hee weet krakjt, woo needich daut fält.

Vesaumlungen lier’n ons de Woarheit veston’.

Wie räakjnen daut toopkom’ soo väl!

2. Jehova weet, waut ons em jeisteljen fält;

hee halpt ons met väl gooden Rot.

Wie nutzen de Tiet fa Vesaumlungen ut;

wie weeten, daut wajchbliewen schot.

De goode Belierunk met leeftolje Wieed,

dee stoakjt ons, Jehova to deen’.

De Breeda sent aus ’ne Famielje fa ons;

wie weeten, wie sent nich auleen.

Wie spräakjen ons Moot too un buen ons opp;

daut fält, wiels daut Enj es dicht bie.

Hia jeft Gott ons Weisheit un halpt ons doabie,

tru uttohool’n en dise Tiet.