LEET 74
Sinjt met bie daut Leet vom Kjennichrikj!
(Psalm 98:1)
-
1. Dit es een schaftjet Leet fa onsen Schepfa,
dän hechsten Gott, dee äwa aules harscht.
Daut jeft ee’m Hopninj, Krauft un halpt ee’m tru senn’.
Sinjt aula met bie disen scheenen Varsch:
(KUA)
“Deent Gott, dän Harn, un bät am aun!
Nu harscht sien Sän. Moakt daut bekaunt!
Un lieet dit Leet fa onsen grooten Kjennich!
Kjneet junt ver Gott un loft sien’ heiljen Nom’!”
-
2. Dit niee Leet vom Kjennichrikj saul Freid brinj’;
daut moakt bekaunt, daut Christus aul rejieet.
Hee haft een Volkj, waut toop met am rejier’n woat;
dee sinjen met, daut jieda eena hieet:
(KUA)
“Deent Gott, dän Harn, un bät am aun!
Nu harscht sien Sän. Moakt daut bekaunt!
Un lieet dit Leet fa onsen grooten Kjennich!
Kjneet junt ver Gott un loft sien’ heiljen Nom’!”
-
3. Dit Leet kjenn’ aule sinj’, waut Gott jehorchen;
de Wieed sent dietlich, kloa un hool’n waut en.
’Ne groote Häad von aule Sorten Menschen
ha’n daut jelieet un loden aulem en:
(KUA)
“Deent Gott, dän Harn, un bät am aun!
Nu harscht sien Sän. Moakt daut bekaunt!
Un lieet dit Leet fa onsen grooten Kjennich!
Kjneet junt ver Gott un loft sien’ heiljen Nom’!”
(See uk Psa. 95:6; 1. Pet. 2:9-10; Opb. 12:10.)
