TERWIJL de golven van de Atlantische Oceaan tegen het schip sloegen dat onderweg was naar Europa, dacht een van de passagiers, George Young, met voldoening terug aan wat hij in Brazilië voor het Koninkrijk had gedaan. * Maar broeder Young begon ook na te denken over zijn nieuwe toewijzing: Spanje en Portugal, waar nog niet veel gepredikt was. Hij wilde daar regelingen treffen voor Bijbelse toespraken van broeder Rutherford en hoopte 300.000 traktaten te verspreiden!

Het was een woelige tijd toen broeder Young in de lente van 1925 in Lissabon arriveerde. Door de Oktoberrevolutie van 1910 was er een eind gekomen aan de monarchie en was de katholieke kerk zijn speciale positie kwijtgeraakt. De bevolking kreeg meer vrijheden, maar er was nog steeds veel onrust in het land.

Broeder Young was net bezig met de regelingen voor de lezing van broeder Rutherford, toen de regering de staat van beleg afkondigde omdat er een poging tot een staatsgreep was gedaan. De secretaris van het Brits en Buitenlands Bijbelgenootschap waarschuwde broeder Young dat hij beslist veel tegenstand zou krijgen. Toch vroeg broeder Young toestemming om de sportzaal van de Camões-school te gebruiken, en dat mocht!

Toen brak 13 mei aan, de dag waarop broeder Rutherford zijn toespraak zou houden. De verwachtingen waren hooggespannen. De openbare lezing ‘Hoe u voor eeuwig op aarde kunt leven’ was aangekondigd met affiches op gebouwen en advertenties in kranten. Religieuze tegenstanders publiceerden snel een artikel in hun krant om de lezers te waarschuwen dat er ‘valse profeten’ waren gekomen. En bij de ingang van de sportzaal deelden de tegenstanders duizenden pamfletten uit met informatie gericht tegen de leringen die broeder Rutherford zou presenteren.

Toch zat de zaal vol met 2000 mensen, en eenzelfde aantal moest weggestuurd worden. Sommige nieuwsgierige aanwezigen hingen aan touwladders aan de wanden van de sportzaal; anderen waren boven op de gymtoestellen gaan zitten.

De avond verliep niet helemaal zonder problemen. Tegenstanders begonnen te schreeuwen en met stoelen te smijten. Maar broeder Rutherford bleef kalm en klom rustig op een tafel om zich verstaanbaar te maken. Toen de lezing tegen middernacht was afgelopen, lieten ruim 1200 geïnteresseerden hun naam en adres achter omdat ze Bijbelse lectuur wilden krijgen. De volgende dag stond er in de krant O Século een artikel over de toespraak.

Vanaf september 1925 werd de Portugese editie van De Wachttoren in Portugal uitgegeven.  (Eerder was er in Brazilië al een Portugese editie verschenen.) Rond die tijd begon Virgílio Ferguson, een Bijbelonderzoeker in Brazilië, plannen te maken om naar Portugal te verhuizen om te helpen bij het Koninkrijkswerk. Eerder had hij met broeder Young samengewerkt op het kleine bijkantoor van de Bijbelonderzoekers in Brazilië. Al gauw was Virgílio met zijn vrouw Lizzie onderweg om zich weer bij broeder Young te voegen. Broeder Ferguson kwam precies op tijd, want kort daarna zou broeder Young naar andere gebieden gestuurd worden, waaronder de Sovjet-Unie.

Toen Portugal na een militaire staatsgreep een dictatuur was geworden, nam de tegenstand toe. Broeder Ferguson liet zich niet uit het veld slaan en deed moeite om het groepje Bijbelonderzoekers te beschermen en hun activiteit te vergroten. Hij vroeg toestemming om zijn huis te gebruiken voor geregelde vergaderingen. In oktober 1927 kreeg hij die toestemming.

In het eerste jaar van de dictatuur namen ongeveer 450 mensen in Portugal een abonnement op De Wachttoren. En via traktaten en brochures bereikte de waarheid de verste uithoeken van het Portugese Rijk: Angola, de Azoren, Goa, Kaapverdië, Madeira, Mozambique en Oost-Timor.

Aan het eind van de jaren 20 kwam een nederige Portugese tuinman, Manuel da Silva Jordão, naar Lissabon. Toen hij in Brazilië woonde, had hij een openbare lezing van broeder Young gehoord. Manuel herkende de waarheid meteen en wilde broeder Ferguson graag helpen bij het predikingswerk. Daarom begon hij te dienen als colporteur, zoals pioniers toen werden genoemd. Het drukken en verspreiden van Bijbelse lectuur werd goed georganiseerd, waardoor de jonge gemeente in Lissabon voorspoedig groeide.

In 1934 moesten broeder en zuster Ferguson terug naar Brazilië. Maar het waarheidszaad was gezaaid. Terwijl Europa door de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog in beroering was, wist de groep trouwe Getuigen in Portugal zich staande te houden. Een tijdlang leken ze op gloeiende kooltjes, maar in 1947 werd het vuur van de groep opnieuw aangewakkerd door de komst van de eerste Gileadzendeling, John Cooke. Daarna was de groei van het aantal Koninkrijksverkondigers niet te stoppen. Zelfs toen de regering in 1962 het werk van Jehovah’s Getuigen verbood, bleef hun aantal toenemen. Toen Jehovah’s Getuigen in december 1974 wettelijke erkenning kregen, waren er in het land meer dan 13.000 verkondigers.

Nu prediken ruim 50.000 verkondigers het goede nieuws van Gods Koninkrijk in Portugal en op verschillende eilanden waar Portugees wordt gesproken, zoals de Azoren en Madeira. Sommigen van hen zijn de nazaten van personen die in 1925 de historische toespraak van broeder Rutherford bijwoonden.

We zijn Jehovah dankbaar en ook die trouwe broeders en zusters die lang geleden als ‘dienaren van Christus Jezus’ moedig het voortouw namen in het werk (Rom. 15:15, 16). — Uit ons archief in Portugal.