Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

De gistcel is ongelofelijk complex. Hij heeft een geordende celkern die DNA bevat en ook microscopische ‘machines’ die moleculen sorteren, transporteren en modificeren — essentieel voor het in leven blijven van de cel.

Wat het leven ons vertelt

Wat het leven ons vertelt

Overal om ons heen zijn levende dingen die groeien, bewegen en zich voortplanten. Dat geeft onze planeet een unieke schoonheid. En tegenwoordig weten we meer over levende dingen dan ooit. Wat vertelt het leven ons over de oorsprong ervan? Sta eens stil bij het volgende:

Het leven lijkt ontworpen. Cellen worden wel de bouwstenen van het leven genoemd. Het zijn net fabriekjes die duizenden extreem ingewikkelde taken uitvoeren om het leven in stand te houden en te reproduceren. Die complexiteit is zelfs terug te vinden in de eenvoudigste levensvormen. Neem bijvoorbeeld bakkersgist, een eencellig organisme. Vergeleken met menselijke cellen kan de gistcel heel eenvoudig lijken. Toch zijn gistcellen ongelofelijk complex. Gistcellen hebben een geordende celkern die DNA bevat. Ze hebben microscopische ‘machines’ die moleculen sorteren, transporteren en modificeren — stappen die essentieel zijn voor het in leven blijven van deze organismen. Als een gistcel niet genoeg voedsel heeft, wordt er een geavanceerd chemisch proces in gang gezet dat de activiteit van de cel vertraagt. Daardoor kan bakkersgist ‘slapen’ totdat het door het bakproces geactiveerd wordt.

Wetenschappers doen al tientallen jaren onderzoek naar gistcellen om menselijke cellen beter te kunnen begrijpen. Maar er is nog steeds veel dat ze niet begrijpen. ‘Er zijn gewoon niet genoeg biologen voor het uitvoeren van alle experimenten die we willen doen om te begrijpen hoe alleen al gist werkt’, klaagt Ross King, hoogleraar kunstmatige intelligentie aan de Technische Universiteit Chalmers in Zweden.

Wat denkt u? Wijst de ongelofelijke complexiteit van de eenvoudige gistcel op ontwerp? En kan zo’n ontwerp zijn ontstaan zonder een ontwerper?

Leven kan alleen ontstaan uit leven. DNA bestaat uit moleculen die nucleotiden worden genoemd. Elke menselijke cel heeft 3,2 miljard nucleotiden. Deze chemische verbindingen zijn geordend in een specifieke structuur, waardoor de cel enzymen en eiwitten kan maken.

De kans dat zelfs de eenvoudigste nucleotideketen de nucleotiden spontaan in de juiste volgorde aan elkaar bindt, is volgens berekeningen 1 op de 10150 (1 gevolgd door 150 nullen). Dat zoiets plaatsvindt is eigenlijk onmogelijk.

Geen enkel wetenschappelijk experiment heeft aangetoond dat leven vanzelf kan ontstaan uit niet-levende materie.

Menselijk leven is uniek. Wij als mensen hebben eigenschappen die ons in staat stellen om optimaal van het leven te genieten — op manieren waarop andere soorten dat niet kunnen. We zijn heel creatief, hebben veel sociale vaardigheden en een complex gevoelsleven. We genieten van allerlei smaken, geuren, geluiden, kleuren en beelden. We maken plannen voor de toekomst en zoeken naar betekenis in ons leven.

Wat denkt u? Zijn die eigenschappen in ons geëvolueerd omdat we ze nodig hebben om te overleven en ons voort te planten? Of wijzen ze er misschien op dat het leven een geschenk is van een liefdevolle Schepper?