In 1949, is mij papa fon Düütschland wegtrekt taum Austrália land taum arbëd suike in löcher uunerm ër taum staine mit groote wërd suike urer in stele woo mit dat licht arbëd wart. Hai is hentrekt nam koloni fon Victoria gëgend, woo hai mit mijn mama frijgt hät. In 1953 bün ik geboore woore.

Bits nåheer, hät mijn mama anfånge mit Jehovaas Tüügen studijre. Dårweegen, häw ik dai geschichte fone Bijbel set klain up höört. Åwer mij papa däir kain sort religion anneeme. Hai is air slim mësch woore un mijn mama har groot angst forneeme. Åwer sai is bijbleewe dai Bijbel im haimlig studijre un sai däir sër lijbe dat wat sai lëre däir. As mij papa ni t’huus wäir, däir sai dai Bijbel inlëre tau mij un mijn swester. Sai däir säge dat dai Ër ain paradijs ware däir un dat wij sër fröölig ware däire, wen wij dårnå leewe däire dat wat dai Bijbel inlëre däit. (Salmo 37:10, 29 un Isaías 48:17)

Dat mij papa sër slecht woore is, as ik 18 jår har, häw ik müst for t’huus weggåe. Ik däir glööwe an dat wat mijn mama mij inlërt hät oiwer dai Bijbel. Åwer ik däir ni naug wërd geewe an dat wat ik lërt har un dårweegen, däir ik dat ni horge. Dårweegen häw ik anfånge mitm licht arbëre in löcher uunerm ër woo dai lüür mit kåle arbëre däire. As ik 20 jår har, häw ik mij frijgt un 3 jår nåheer is oos airst määke geboore. Dun, häw ik beeter dacht an dat wat mëre wërd har in mij leewend. Ik wüst dat dai Bijbel mijn familg helpe küün, dun häw ik anfånge mit Jehovaas Tüügen studijre. Dat hät mijn fruug ni gefale. Nå dat ik dai airst mål nam dai forsamlung gåe bün, hät mijn fruug mij sägt dat ik uutsuike müst dai Bijbel studijre urer mijn familg. Ik dacht dat ik bloos air dail uutsuike küün. Dårweegen, häw ik ni mër fortelt mit Jehovaas Tüügen. Spåre, hät mij dat sër lëd dår, weegen ik wüst dat dai Bijbel lëre, wäir dat richtig.

Aine dag ine arbëd, dai wat dår arbëre däire häwe mij bijler weese mit nåkt lüür. Lijkerst dat ik dat gërn kijke wul, dat däir uk mij sër eekel. Ik däir mij sër schuldig befijne. Fon dat wat ik fone Bijbel lërt har, ik har sicherhët dat God mij stråwe däir. Åwer, jij mër as ik dai bijler kijke däir, mër wile har ik taum dai kijke un ik däir mij al ni mër soo dul schuldig befijne. Mitm tijd, häw ik mij anwent huurig daile kijke.

Den, up 20 jår lang, häw ik anhule dai daile måke wat mijn mama mij inlërt har. Soo as ik dai daile måke däir, däir wijse wat ik in gedanke har. Ik häw anfånge eeklig daile fortele un spåss måke mit soigisch daile. Ik däir ni mër soo as God oiwer dai sex denke. Ik wäir nog forfrigt, åwer däir sex måke mit andrer fruuges. Aine dag häw ik mij ine spëgel keeke un häw dacht: ‘Ik dau dij hasse’. Ståts lijb forneeme oiwer mij, däir ik mij eeklig befijne.

Wij häwe oos uutananersreewe un in mij leewend däir dat ales slecht gåe. Dun häw ik uutm härts tau Jehovaa beert. Nå 20 jår, häw ik werer anfånge dai Bijbel studijre. Mijn papa wäir al dood un mijn mama har sich al tauwt låte soo as Tüügen fon Jehovaa.

Mij leewend wäir gans aners as dat wat dai Bijbel inlëre däit. Åwer ik har al uutsöcht dai freere krijge wat dai Bijbel forsprääke däit. Ik häw anfånge mij anstrenge taum ni soigisch daile fortele un tau mij hule krijge. Ik häw uk uutsöcht besijdlåte dai huurerig, anhule speele, besåpen ware un fon mij schef steele.

Dai wat mit mij arbëre däire, forstüüne ni woweegen wul ik soo dul aners ware. Up 3 jår lang, däire sai mij andrijwe taum ik werer soo sin as ik airste wäir. Öftens däir ik wat forkërd werer måke, soo as sër wüütend ware urer air soigisch woord fortele. Wen dit passijre däir, däire sai mit fruir säge: “Ah, nuu is Joe werer tröög.” Dat däir mij sër argre. Ik däir forneeme soo as ik ni aners ware küün.

Ine arbëd, wäir ni licht ni sich inlåte mit dai huurig daile. Dat wäir alerweegens. Dai lüür dår, däire doir dai komputador bijler schike mit nåkt lüür un ik däir dat uk airste måke. Ik däir mij sër anstrenge taum dai slecht moor besijdlåte, åwer sai däire mij bloos forstööre. Ik häw hülp forlangt tau dai wat dai Bijbel mij inlëre däir. As ik uutm härts mit em fortele däir, hai däir mij mit geduld hööre. Hai hät mij ine Bijbel weese wosoo ik dai slecht moor oiwerståe küün. Hai hät mij uk taureert dai hülp fon Jehovaa suike un ümer beere. (Salmo 119:37)

Aine dag häw ik dai lüür fon dai arbëd forsamelt. As ale dår wäire, häw ik sägt taum air bijr geewe taum 2 kërls wat sich anwent ware taufeel drinke un wat nuu anhule wule mit dës slecht moor. Sai küüne ni glööwe an dat wat ik sägt har un häwe tau mij sreege: “Büst duu forrükt? Sai daue sich sër anstrenge taum anhule mit dës slecht moor.” Dun, häw ik sägt: “Ik uk.” Fon dun an, häwe sai forståe woo dul ik mij anstrenge däir taum anhule huurig daile kijke un häwe mij ni mër andreewe taum soo sin as ik airste wäir.

Mitm tijd un mit Jehovaa sijne hülp häw ik anhule kreege huurig daile kijke. Ik häw mij tauwe låte in 1999 un bün sër dankbår dat Jehovaa mij hulpe hät ain rëgen un fröölig leewend häwe.

Nuu, kan ik forståe woweegen Jehovaa soo dul hasse däit dai daile wat ik gërn kijke däir. Hai is air lijb Fåter un wul mij dat dai huurig daile ni schåre däire. Man mut sich upforlåte an dat wat Provérbios 3:5 un 6 sägt: “Forlåt dij up Jehovaa mit al dijn härts forlåt dij ni up dij aigen forståen. Dau andenke an em in al dijn weegs, un hai däit dai int raich bringe.” Leewe nå dat wat dai Bijbel inlëre däit, däit mij behüüte un help mij ain fröölig leewend häwe. (Salmo 1:1 bet 3)

Airer as dai Bijbel studijre ik har groot eekel oiwer mij selwst. Åwer nuu bün ik fröölig un bün mij in freere mit mij selwst. Un nuu dat ik ain rëgen leewend häw, forneem ik dat Jehovaa mij forgeewt hät un dat hai mij bijståe däit. In dat jår 2000 häw ik mij frijgt mit Karolin, ain fain fruug wat uk Jehovaa lijbe däit. Dår t’huus is air ruig stel. Tau oos is ain groot lustigkët tauhööre tau ain familg ine ganse wild wat lijb un rëgen sin.