ഉത്‌കണ്‌ഠകൾ നിറഞ്ഞ “ദുഷ്‌കരമായ സമയ”ത്താണ്‌ നമ്മൾ ഇന്ന് ജീവിക്കുന്നത്‌. (2 തിമൊഥെയൊസ്‌ 3:1) സാമ്പത്തികബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, കുടുംബത്തകർച്ചകൾ, യുദ്ധം, മാരകരോഗങ്ങൾ, പ്രകൃതിദത്തവും മനുഷ്യനിർമിതവും ആയ ദുരന്തങ്ങൾ എന്നിവയാൽ അനേകർ നട്ടംതിരിയുകയാണ്‌. ഇതുകൂടാതെ, ‘എന്‍റെ ശരീരത്തിലെ ആ മുഴ അർബുദം ആയിത്തീരുമോ?’ ‘എന്‍റെ പേരക്കുട്ടികൾ വളർന്നു വരുമ്പോൾ ഈ ലോകത്തിന്‍റെ അവസ്ഥകൾ എങ്ങനെയുള്ളതായിരിക്കും?’ തുടങ്ങിയ വ്യക്തിപരമായ ഉത്‌കണ്‌ഠകൾ വേറെയും.

എല്ലാ ഉത്‌കണ്‌ഠകളും മോശമല്ല. പരീക്ഷയ്‌ക്കു മുമ്പോ, ഏതെങ്കിലും പരിപാടി അവതരിപ്പിക്കുമ്പോഴോ അല്ലെങ്കിൽ ജോലിക്കായുള്ള ഇന്‍റർവ്യൂവിന്‌ ഹാജരാകുമ്പോഴോ ഉത്‌കണ്‌ഠ തോന്നുന്നത്‌ സാധാരണമാണ്‌. മാത്രമല്ല, ആരോഗ്യകരമായ ഭയം അല്ലെങ്കിൽ ഉത്‌കണ്‌ഠ അപകടങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യും. എന്നാൽ, തീവ്രവും നീണ്ടുനിൽക്കുന്നതും ആയ ഉത്‌കണ്‌ഠകൾ ദോഷകരമാണ്‌. ചെറിയ ഉത്‌കണ്‌ഠകൾപോലും അകാലമരണത്തിനുള്ള സാധ്യത വർധിപ്പിക്കുമെന്ന് 68,000-ത്തിലധികം മുതിർന്ന വ്യക്തികളെ പങ്കെടുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അടുത്ത കാലത്ത്‌ നടന്ന ഒരു പഠനപരമ്പര വെളിപ്പെടുത്തുന്നു. “ഉത്‌കണ്‌ഠപ്പെടുന്നതിനാൽ ആയുസ്സിനോട്‌ ഒരു മുഴം കൂട്ടാൻ നിങ്ങളിൽ ആർക്കെങ്കിലും കഴിയുമോ?” എന്ന് യേശു ചോദിച്ചത്‌ എത്ര ഉചിതമാണ്‌. ഉത്‌കണ്‌ഠ ആരുടെയും ജീവിതത്തിന്‍റെ ദൈർഘ്യം അൽപംപോലും കൂട്ടുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട്, “ഉത്‌കണ്‌ഠപ്പെടുന്നതു മതിയാക്കുവിൻ” എന്ന് യേശു ബുദ്ധിയുപദേശിച്ചു. (മത്തായി 6:25, 27) എന്നാൽ, ഉത്‌കണ്‌ഠപ്പെടുന്നത്‌ ഒഴിവാക്കാൻ എങ്ങനെ കഴിയും?

പ്രായോഗികജ്ഞാനം ഉണ്ടായിരിക്കുന്നതും ദൈവത്തിലുള്ള യഥാർഥവിശ്വാസം നട്ടുവളർത്തുന്നതും ഭാവിയെ സംബന്ധിച്ച് ആശ്രയയോഗ്യമായ പ്രത്യാശയുണ്ടായിരിക്കുന്നതും അമിതമായി ഉത്‌കണ്‌ഠപ്പെടാതിരിക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കും. ഒരുപക്ഷെ, നമുക്ക് ഇപ്പോൾ അത്തരത്തിലുള്ള സാഹചര്യങ്ങൾ ഇല്ലെങ്കിലും, ഭാവിയിൽ അഭിമുഖീകരിക്കേണ്ടിവന്നേക്കാം. അതുകൊണ്ട്, ഉത്‌കണ്‌ഠയെ തരണം ചെയ്യാൻ പോളിനെയും ജാനറ്റിനെയും അലോനയെയും ഈ പടികൾ എങ്ങനെയാണ്‌ സഹായിച്ചതെന്ന് നമുക്ക് നോക്കാം. (w15-E 07/01)