សំណួរពីអ្នកអាន
សំណួរពីអ្នកអាន
គម្ពីរបរិសុទ្ធមិនបានរៀបរាប់អំពីការលើកកែវជូនពរទេ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមិនចូលរួមធ្វើ?
ការលើកកែវស្រា(ឬភេសជ្ជៈឯទៀតដែលមានជាតិស្រា)ជូនពរ ជាទម្លាប់មួយដែលមនុស្សទូទាំងពិភពលោកធ្វើ ហើយជាទម្លាប់ដែលមានយូរយារណាស់មកហើយ ទោះជាវិធីលើកកែវជូនពរគឺខុសគ្នាពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយក៏ដោយ។ ជួនកាលអ្នកដែលលើកកែវជូនពរទង្គិចកែវគ្នា។ ធម្មតាបុគ្គលដែលលើកកែវជូនពរសុំឲ្យបុគ្គលម្នាក់ទៀតមានសុភមង្គល សុខភាពល្អ ឬមានអាយុយឺនយូរជាដើម។ អ្នកឯទៀតដែលចូលរួមក្នុងការលើកកែវជូនពរនោះ ប្រហែលជានិយាយពាក្យខ្លះដែលបង្ហាញថាពួកគេយល់ស្រប ឬលើកកែវរបស់ខ្លួន ហើយពិសាស្រាខ្លះ។ ចំពោះមនុស្សជាច្រើន នេះជាទម្លាប់ដែលមើលទៅគ្មានអ្វីអាក្រក់ទេ ឬជាការបង្ហាញការគួរសមប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមិនចូលរួមលើកកែវជូនពរ។
នេះគឺមិនមែនដោយសារគ្រិស្តសាសនិកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់មានសុភមង្គលនិងមានសុខភាពល្អទេ។ ក្នុងសំបុត្រមួយដែលគណៈអភិបាលនៅសតវត្សរ៍ទី១ជូនទៅក្រុមជំនុំទាំងឡាយ ពួកគេបានបញ្ចប់សំបុត្រនោះដោយមានពាក្យដែលអាចបកប្រែថា«សូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយសេចក្ដីសុខចុះ» «សូមឲ្យមានសុខភាពល្អ» ឬ«សូមឲ្យបានចម្រុងចម្រើន»។ (សកម្មភាព ១៥:២៩) ម្យ៉ាងទៀត ពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតបាននិយាយទៅស្តេចដែលជាមនុស្សថា៖ «សូមឲ្យព្រះអម្ចាស់នៃខ្ញុំម្ចាស់បានប្រកបដោយសេចក្ដីចំរើនជានិច្ចទៅ» ឬ«សូមឲ្យព្រះករុណាប្រកបដោយសេចក្ដីចំរើនចុះ»។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១:៣១; នេហេមា ២:៣
ក៏ប៉ុន្តែ តើទម្លាប់លើកកែវជូនពរមានដើមកំណើតមកពីណា? ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមជាភាសាអង់គ្លេស ថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៦៨បានដកស្រង់ពីសព្វវចនាធិប្បាយមួយ (The Encyclopædia Britannica (1910), Volume 13, page 121) ថា៖ «ទម្លាប់នៃការលើកកែវស្រាជូនពរអ្នកឯទៀតឲ្យមានសុខភាពល្អ ទំនងជាមកពីពិធីបុណ្យសាសនានៅសម័យបុរាណដែលគេផឹកជាគ្រឿងបូជាជូនព្រះផ្សេងៗនិងមនុស្សស្លាប់។ ពេលបរិភោគអាហារ ជនជាតិក្រិចនិងរ៉ូមច្រួចស្រាជូនព្រះរបស់គេ ហើយពេលមានពិធីជប់លៀងជាផ្លូវការ ពួកគេលើកកែវជូនពរព្រះទាំងនោះ និងជូនមនុស្សស្លាប់ដែរ»។ សព្វវចនាធិប្បាយនោះក៏បន្ថែមដែរថា៖ «ទម្លាប់លើកកែវស្រាជូនពរជាគ្រឿងបូជាមួយប្រភេទដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើ នេះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំងនឹងការលើកកែវស្រាជូនពរឲ្យមនុស្សដែលនៅរស់មានសុខភាពល្អ»។
តើនេះអាចនៅយកជាការបានឬទេ? សៀវភៅអំពីស្រានិងវប្បធម៌ដែលចេញនៅឆ្នាំ១៩៩៥បានចែងថា៖ «[ទម្លាប់លើកកែវជូនពរ]ប្រហែលជាសល់មកពីការជូនស្រាជាគ្រឿងបូជានៅសម័យបុរាណ ដែលនៅពេលនោះគេជូនទឹកពិសិដ្ឋទៅព្រះផ្សេងៗ ពោលគឺស្រាឬឈាមដើម្បីឲ្យអ្នកជូន អាចធ្វើសំណូមពរឬអធិដ្ឋានដោយពោលពាក្យដូចជា‹សូមឲ្យបានអាយុវែង!› ឬ‹សូមឲ្យអ្នកមានសុខភាពល្អ!›ជាដើម» (International Handbook on Alcohol and Culture)។
ទោះជាវត្ថុ សញ្ញា ឬការប្រព្រឹត្តណាមួយដែលមានដើមកំណើតឬមានអ្វីដូចគ្នាក្នុងសាសនាមិនពិតក៏ដោយ នេះមិនតែងតែមានន័យថាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតមិនអាចមានឬប្រើបាននោះទេ។ សូមគិតអំពីផ្លែទទឹម។ សព្វវចនាធិប្បាយល្បីមួយខាងគម្ពីរបានរាយការណ៍ថា៖ «តាមមើលទៅសាសនាទាំងអស់ក្រៅពីគ្រិស្តសាសនា សាសនាយូដា និងសាសនាអ៊ីស្លាមក៏បានប្រើផ្លែទទឹមដើម្បីតំណាងអ្វីដែលបរិសុទ្ធ»។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះបានបង្គាប់ឲ្យគេប៉ាក់ផ្លែទទឹមលើជាយសម្លៀកបំពាក់របស់សម្ដេចសង្ឃ ហើយនៅក្នុងវិហាររបស់សាឡូម៉ូនមានផ្លែទទឹមព័ទ្ធជុំវិញសសរស្ពាន់។ (និក្ខមនំ ២៨:៣៣; ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ២៥:១៧) ម្យ៉ាងទៀត នៅគ្រាមួយ ចិញ្ចៀនអាពាហ៍ពិពាហ៍មានសារៈសំខាន់ក្នុងសាសនា។ ប៉ុន្តែ មនុស្សភាគច្រើនមិនដឹងអំពីនេះទេ ដោយគិតថាចិញ្ចៀនអាពាហ៍ពិពាហ៍គ្រាន់តែជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាបុគ្គលម្នាក់បានរៀបការហើយប៉ុណ្ណោះ។
ចុះយ៉ាងណាវិញអំពីការប្រើស្រាក្នុងពិធីសាសនា? ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលមួយ មនុស្សនៅស៊ីគែមដែលគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះបាលបាន«ចូលទៅស៊ីផឹកក្នុងវិហារនៃព្រះរបស់គេ ហើយដាក់បណ្ដាសាដល់អ័ប៊ីម្ម៉ាឡិច» ដែលជាកូនរបស់គេឌាន។ (ពួកចៅហ្វាយ ៩:២២-២៨) តើអ្នកគិតថាពួកអ្នកដែលស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានឹងចូលរួមក្នុងការផឹកស្រាបែបនោះ ប្រហែលដើម្បីសុំឲ្យព្រះមិនពិតធ្វើបាបអ័ប៊ីម្ម៉ាឡិចឬទេ? ដោយពណ៌នាអំពីគ្រាដែលមនុស្សជាច្រើននៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលនឹងបះបោរប្រឆាំងព្រះយេហូវ៉ា នោះអេម៉ុសបាននិយាយថា៖ ‹គេដេកនៅក្បែរគ្រប់ទាំងអាសនា ហើយនៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះនៃគេ នោះគេផឹកស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ពួកអ្នកដែលខ្លួនបានពិន័យលក់ហើយ›។ (អេម៉ុស ២:៨) តើពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតនឹងចូលរួមក្នុងពិធីនោះ ទោះជាត្រូវច្រួចស្រាជូនព្រះផ្សេងៗ ឬត្រូវផឹកនៅពិធីនោះក៏ដោយឬទេ? (យេរេមា ៧:១៨) ឬក៏តើអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ពិតនឹងលើកកែវស្រា ហើយសុំព្រះណាមួយឲ្យធ្វើបាបបុគ្គលម្នាក់ឬជួយឲ្យគេមានអនាគតល្អឬទេ?
គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ថា ជួនកាលពួកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាបានលើកដៃសុំលោកឲ្យជួយពួកគេមានលទ្ធផលល្អ។ ពួកគេបានលើកដៃទៅព្រះពិត។ គម្ពីរបរិសុទ្ធបានចែងថា៖ «សាឡូម៉ូនទ្រង់ឈរនៅមុខអាសនានៃព្រះយេហូវ៉ា . . . ក៏លើកព្រះហស្តប្រទូលទៅលើមេឃថា ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែលអើយ គ្មានព្រះឯណាឲ្យដូចទ្រង់ឡើយ . . . សូមទ្រង់ស្ដាប់ពីលើស្ថានសួគ៌ ជាទីលំនៅរបស់ទ្រង់ លុះកាលណាទ្រង់ព្រះសណ្ដាប់ហើយ នោះសូមអត់ទោសឲ្យផង»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:២២, ២៣, ៣០) ស្រដៀងគ្នាដែរ «អែសរ៉ាលោកក៏សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ា . . . បានប្រកបដោយព្រះពរ ពួកបណ្ដាជនក៏ទទួលថា អាម៉ែនៗ ដោយប្រទូលដៃឡើង រួចឱនក្បាល ហើយក្រាបចុះផ្កាប់មុខដល់ដី ថ្វាយបង្គំដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (នេហេមា ៨:៦; ធីម៉ូថេទី១ ២:៨) គឺច្បាស់ណាស់ហើយ ពួកអ្នកស្មោះត្រង់ទាំងនោះមិនបានលើកដៃទៅលើមេឃសុំពរពីព្រះដែលផ្ដល់សំណាងទេ។—អេសាយ ៦៥:១១
មនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះដែលចូលរួមលើកកែវជូនពរ ប្រហែលមិនគិតថាពួកគេកំពុងធ្វើសំណូមពរឬសុំពរពីព្រះណាមួយទេ តែពួកគេក៏មិនអាចពន្យល់បានដែរថាហេតុអ្វីបានជាពួកគេលើកកែវស្រាទៅលើ។ ក៏ប៉ុន្តែ ថ្វីបើពួកគេមិនខ្វល់អំពីរឿងនេះក៏ដោយ នោះមិនគួរជំរុញឲ្យគ្រិស្តសាសនិកពិតធ្វើតាមពួកគេឡើយ។
ទោះជាមនុស្សជាច្រើនចូលរួមក្នុងសកម្មភាពផ្សេងៗក៏ដោយ តែគេដឹងជាទូទៅថា សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមិនចូលរួមក្នុងសកម្មភាពនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ មនុស្សជាច្រើនសម្ដែងឥរិយាបថចំពោះសញ្ញាជានិមិត្តរូបជាតិ ឬទង់ជាតិ ហើយពួកគេមិនចាត់ទុកថាឥរិយាបថទាំងនោះជាការសម្ដែងនូវការគោរពបូជាទេ។ បើអ្នកឯទៀតសម្ដែងនូវឥរិយាបថនោះ គ្រិស្តសាសនិកពិតមិនរារាំងពួកគេទេ ហើយពួកគេផ្ទាល់ក៏មិនចូលរួមដែរ។ បើដឹងថាប្រហែលជាមានពិធីបែបនោះ ហើយដោយមិនចង់ធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតទើសចិត្ត សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាសម្រេចចិត្តមិនមានវត្តមានក្នុងអំឡុងពិធីនោះ។ ពួកគេតាំងចិត្តមិនសម្ដែងឥរិយាបថដែលបង្ហាញនូវជាតិនិយម ដែលផ្ទុយពីសេចក្ដីបង្រៀននៃគម្ពីរឡើយ។ (និក្ខមនំ ២០:៤, ៥; យ៉ូហានទី១ ៥:២១) សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាមិនគិតថាការលើកកែវជូនពរជាប់ទាក់ទងនឹងសាសនាទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យគ្រិស្តសាសនិកមិនចូលរួមក្នុងការលើកកែវជូនពរដែលមានដើមកំណើតពីសាសនា ហើយសូម្បីតែឥឡូវនេះ គេក៏អាចមានទស្សនៈថាការធ្វើដូច្នេះគឺជាការសុំពរពី«ស្ថានសួគ៌ខាងលើ» ហាក់ដូចជាសុំជំនួយពីបុគ្គលដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាលើសពីមនុស្សធម្មតា។—និក្ខមនំ ២៣:២