5-ٵن
قۇدايدىڭ عاجاپ ىستەرى
(ٴزابۇر 139)
-
يەم، جاسىرىنار جەر بار ما،
نازارىڭنان قاي كۇنىم تىس قالعان؟
شىقپاسا دا اۋزىمنان ٴبىر تال ٴسوزىم،
سىرلارىمدى ٴبىلدىڭ جۇرەكتە ساقتالعان.
انا قۇرساعىندا جاتقاندا،
سۇيەكتەرىم نىعايىپ قاتقاندا.
كوردىڭ مەنى ۇرىق بوپ دامىعاندا،
ٵر بولىگى رەت-رەتىمەن جازىلعاندا.
بىلگەن سايىن عاجاپ ىستەرىڭ جايلى،
پاك سەزىمگە بولەنەدى جانىم.
قويۋ تۇمان جەردى باسقان كەزدە دە،
قورىقپايمىن، وزىڭسىڭ قورعانىم.
اكە، جۇزىڭنەن شەت قالمايمىن،
تاسا جەر جوق سەنەن جاسىرىنار.
زاڭعار كوك تە، كوردىڭ تۇڭعيىعى دا،
نازارىڭنان سەنىڭ بۇركەي الماس ولار.
(ٴزاب. 66:3؛ 94:19؛ ەرم. 17:10 قاراڭىز.)
