1. Av og á vit eru øll

veik og neyðarslig.

Gud, sum hevur okkum kær,

varnast hetta við.

Út yvir veikleikan

breiðir hann kærleikan.

Hjálpa kunnu vit sum hann

mild og vinalig.

2. Hava vinir lítla trúgv,

tá tað stendur á,

geva vit í kærleika

hjálp og vinarráð.

Tey hoyra Gudi til,

andin tey styrkja vil.

Fyri teimum biðja vit:

’Faðir, ver tú hjá.’

3. Lítið virdur ofta er

veikur her í verð,

lat hann kenna kærleikan,

tann, ið størstur er.

Rætt honum bróðurhond,

knýt við hann vinabond.

Kanska er tín stuðul júst

tað, sum munin ger.