۱،‏ ۲.‏ هنگامی که عیسی در کَفَرناحوم به مردم آموزش می‌داد،‏ پِطرُس احتمالاً انتظار دیدن چه چیزی را داشت،‏ اما چه اتفاقی افتاد؟‏

پِطرُس هیجان‌زده و نگران به چهرهٔ شنوندگانِ عیسی چشم دوخته بود.‏ آنان در کنیسهٔ کَفَرناحوم به دور هم جمع شده بودند.‏ پِطرُس از اهالی این شهر بود و تا چندی پیش در سواحل شمالی دریای جلیل به شغل ماهیگیری مشغول بود.‏ بسیاری از دوستان،‏ بستگان و همکارانش در همین شهر زندگی می‌کردند.‏ بی‌شک پِطرُس مشتاق بود،‏ اهالی شهر در مورد پادشاهی خدا از بزرگ‌ترین معلّم درس‌هایی بیاموزند و همانند پِطرُس به شور و شعف آیند.‏ اما از قرار معلوم چنین نشد.‏

^۲ بسیاری،‏ دیگر به شنیدن گفته‌های عیسی راغب نبودند.‏ برخی در مقابل پیام او دست به شِکوه و شکایت زدند.‏ اما چیزی که بیشتر از همه پِطرُس را نگران و مشوّش می‌ساخت،‏ رفتار شاگردان عیسی بود.‏ در چهره‌های آنان شادی و شوق موج نمی‌زد.‏ دیگر از آموختن سخنان عیسی به شور و شعف نمی‌آمدند و از شنیدن حقیقت شاد نمی‌گشتند.‏ آنان ناراحت و عصبانی بودند،‏ حتی دلخور و رنجیده خاطر شدند.‏ برخی بی‌پروا گفتند که سخنان عیسی انزجارآمیز و ناخوشایند است.‏ آنان دیگر به گفته‌های عیسی توجهی نکردند،‏ کنیسه را ترک نمودند و از پیروی عیسی دست کشیدند.‏—‏یوحنا ۶:‏۶۰،‏ ۶۶ خوانده شود.‏

۳.‏ ایمان پِطرُس در شرایط گوناگون زندگی‌اش چه کمکی به او کرد؟‏

^۳ پِطرُس و سایر رسولانِ عیسی با شرایط سخت و ناگواری روبرو بودند.‏ پِطرُس نیز سخنان عیسی را به درستی درک نکرده بود.‏ اما متوجه شد از آنجایی که شنوندگان عیسی سخنانش را واضح و روشن درک نکرده‌اند،‏ ناراضی‌اند.‏ پِطرُس در این شرایط چه کرد؟‏ این نخستین باری نبود که وفاداری او به عیسی در بوتهٔ آزمایش قرار می‌گرفت و مطمئناً آخرین بار نیز نبود.‏ بیایید در ادامه ببینیم که ایمانِ پِطرُس چگونه به او کمک کرد تا با سختی‌ها و مشکلات روبرو شود و وفاداری خود را به عیسی حفظ کند.‏

۴،‏ ۵.‏ گفتار و اعمال عیسی چگونه برخلاف انتظار مردم بود؟‏

^۴ پِطرُس اغلب از کارهای عیسی متعجب می‌شد.‏ بارها و بارها،‏ گفتار و اعمال استادش بر خلاف انتظار مردم بود.‏ یک روز پیش از سخنان عیسی در کنیسهٔ کَفَرناحوم،‏ او با معجزه هزاران نفر را غذا داد.‏ مردم در مقابل،‏ خواستند که او را پادشاه سازند.‏ اما عیسی عملی غیرمنتظره انجام داد.‏ او به شاگردانش گفت که سوار قایق شوند و از آنجا دور گردند و به طرف کَفَرناحوم حرکت کنند.‏ همچنان که شاگردانش در شب با قایق روی دریا حرکت می‌کردند،‏ دریای جلیل توفانی شد.‏ عیسی بار دیگر با عمل خود آنان را متعجب ساخت.‏ او روی آب راه رفت.‏ در اینجا بود که عیسی به پِطرُس درسی مهم در خصوص ایمان داد.‏

^۵ صبح روز بعد عیسی و شاگردانش متوجه شدند که گروهی از مردم،‏ دریای جلیل را دور زده‌اند و به دنبال آنان آمده‌اند.‏ از قرار معلوم،‏ مردم مشتاق بودند که عیسی با معجزه‌ای دیگر برایشان غذا تهیه کند،‏ اما تشنهٔ یافتن تعالیم الٰهی نبودند.‏ عیسی آنان را به خاطر این طرز فکر نادرست سرزنش کرد.‏ (‏یو ۶:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ او در کنیسهٔ کَفَرناحوم،‏ به گفته‌های خود ادامه داد و بار دیگر برخلاف انتظار مردم درسی حیاتی،‏ اما دشوار به آنان داد.‏

۶.‏ عیسی از چه تشبیهی استفاده کرد و شنوندگانش در مقابل چه کردند؟‏

^۶ قصد عیسی این بود که مردم پی ببرند که نقش او چیست؛‏ نقش او این بود که با زندگی و مرگ خود حیات ابدی را برای همهٔ انسان‌ها میسر سازد،‏ نه این که تنها برای مردم غذا و خوراک فراهم کند.‏ از این رو،‏ عیسی با تشبیهی خود را با مَن مقایسه کرد؛‏ مَن نانی بود که خدا در زمان موسی از آسمان برای قوم اسرائیل فراهم می‌کرد.‏ برخی با شنیدن این سخن عیسی،‏ با او مخالفت کردند.‏ سپس عیسی با استفاده از تشبیهی پرقدرت به آنان توضیح داد که باید از جسم و خون او بخورند تا به زندگی ابدی دست یابند.‏ درست در همین لحظه بود که مخالفت‌ها شدّت گرفت.‏ برخی گفتند:‏ «این تعلیم سخت است،‏ چه کسی می‌تواند آن را بپذیرد؟‏» در نتیجه،‏ بسیاری از شاگردان عیسی دیگر او را پیروی نکردند.‏ *‏—‏یو ۶:‏۴۸-‏۶۰،‏ ۶۶‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ پِطرُس به چه امری هنوز پی نبرده بود؟‏ ب)‏ پِطرُس چگونه به پرسشی که عیسی از رسولانش کرد،‏ پاسخ داد؟‏

 ^۷ پِطرُس در این موقعیت چه کرد؟‏ او نیز سخنان عیسی را به درستی درک نکرد.‏ او حتی پی نبرده بود که عیسی باید کشته شود تا خواست خدا انجام پذیرد.‏ اما آیا پِطرُس نیز همانند آن شاگردان،‏ سطحی‌بین و بی‌ثبات بود و عیسی را ترک کرد؟‏ خیر.‏ چه تفاوت مهمی بین پِطرُس و آنان بود؟‏

^۸ عیسی رو به ۱۲ رسول خود کرد و گفت:‏ «آیا شما نیز می‌خواهید بروید؟‏» (‏یو ۶:‏۶۷‏)‏ با این که عیسی همهٔ آنان را مخاطب قرار داد،‏ اما پِطرُس بود که به سؤال عیسی پاسخ داد.‏ او اغلب چنین رفتاری داشت،‏ زیرا احتمالاً از سایر رسولان مسن‌تر بود.‏ به هر حال می‌توان اطمینان داشت که او در مقایسه با آنان با صراحت بیشتری،‏ نظر و عقاید خود را بیان می‌کرد و در کمتر موقعیتی بود که نظرات خود را بیان نکند.‏ در این موقعیت،‏ نظر و عقیده‌اش به‌یادماندنی و دلنشین بود.‏ او چنین گفت:‏ «سَرور ما،‏ نزد که برویم؟‏ سخنان حیات جاویدان نزد توست.‏»—‏یو ۶:‏۶۸‏.‏

۹.‏ پِطرُس چگونه وفاداری‌اش را به عیسی نشان داد؟‏

^۹ آیا این گفتهٔ پِطرُس برای شما دلنشین و دلگرم‌کننده نیست؟‏ از آنجا که او ایمانی قوی داشت،‏ توانست خصوصیتی بس پرارزش را در خود پرورش دهد.‏ این خصوصیت وفاداری بود.‏ پِطرُس تشخیص داده بود که یَهُوَه تنها از طریق عیسی انسان‌ها را نجات می‌دهد.‏ همچنین او پی برده بود که عیسی با تعالیم و گفته‌هایش در خصوص پادشاهی خدا،‏ نجات انسان‌ها را میسر می‌سازد.‏ پِطرُس به خوبی می‌دانست که حتی اگر درک موضوعی برای او دشوار می‌بود،‏ تنها از طریق عیسی می‌تواند رضایت خدا و زندگی ابدی را بیابد.‏

۱۰.‏ ما چگونه می‌توانیم وفاداری پِطرُس را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۰ آیا شما نیز چنین نظری دارید؟‏ بسیاری در دنیای امروز ادعا می‌کنند که عیسی را دوست دارند،‏ اما متأسفانه در سختی‌ها و آزمایش‌های زندگی به او وفادار نمی‌مانند.‏ برای این که به عیسی وفادار بمانیم،‏ باید همچون پِطرُس به تعالیم او بنگریم.‏ حتی اگر این تعالیم بر خلاف انتظار یا خواسته‌هایمان باشد،‏ ما باید آن را بیاموزیم،‏ مفهوم آن را درک کنیم و در زندگی خود به کار گیریم.‏ تنها با ثابت کردن وفاداری‌مان به عیسی،‏ می‌توانیم زندگی ابدی را به دست آوریم؛‏ زندگی‌ای که عیسی برای ما می‌خواهد.‏—‏مزمور ۹۷:‏۱۰ خوانده شود.‏

۱۱.‏ عیسی با پیروانش عازم چه سفری بود؟‏ (‏پاورقی نیز ملاحظه شود.‏)‏

^۱۱ پس از آن زمان پرمشغله،‏ عیسی به همراه رسولان و برخی از شاگردانش پیاده عازم سفری به سوی شمال سرزمین موعود شد.‏ در سر حد شمالی این سرزمین،‏ قلّهٔ پوشیده از برف کوه حرمون گاه از سطح آب‌های آبی دریای جلیل نیز مشخص بود.‏ آنان راه پرفرازی را به طرف روستاهای نزدیک قیصریهٔ فیلیپُس پیش گرفتند.‏ همچنان که آنان به سفر خود ادامه می‌دادند ارتفاع کوه حرمون نمایان و نمایان‌تر می‌شد.‏ * در موقعیتی دلپذیر و زیبا که آنان می‌توانستند قسمت اعظم سرزمین موعود را به طرف جنوب ببینند،‏ عیسی سؤالی مهم از پیروانش کرد.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چرا عیسی می‌خواست برداشتِ مخاطبانش را در خصوص خود بداند؟‏ ب)‏ پِطرُس در پاسخش به عیسی چگونه ایمان قلبی خود را نشان داد؟‏

^۱۲ عیسی از شاگردانش پرسید:‏ «مردم می‌گویند من که هستم؟‏» می‌توان تصوّر کرد که پِطرُس به چشمان ژرف‌بین عیسی نگاه کرد و دوباره محبت استادش،‏ قدرت استدلال و هوش سرشار او را حس نمود.‏ عیسی می‌خواست بداند که برداشت مخاطبانش از دیده‌ها و شنیده‌هایشان در خصوص او چیست.‏ در پاسخ به سؤال عیسی،‏ شاگردانش برخی از نظرات نادرست مردم را در مورد هویت او عنوان کردند.‏ اما عیسی می‌خواست پی ببرد که آیا نزدیک‌ترین پیروانش نیز همان دیدگاه را دارند.‏ به این منظور از آنان پرسید:‏ «شما چه؟‏ شما مرا که می‌دانید؟‏»—‏لو ۹:‏۱۸-‏۲۰‏.‏

^۱۳ این بار نیز پِطرُس بی‌درنگ پاسخ داد.‏ او با سخنانی واضح و رسا برداشتِ خود و سایر شاگردان را چنین بیان کرد:‏ «تویی مسیح،‏ پسر خدای زنده!‏» می‌توان تصوّر کرد که عیسی با لبخندی گرم و پرمحبت پِطرُس را تحسین کرد.‏ او به پِطرُس یادآور شد که این واقعیت را نه یک انسان،‏ بلکه یَهُوَه خدا بر صادق‌دلان و باایمانان آشکار ساخته است.‏ پِطرُس توانست به یکی از مهم‌ترین واقعیاتی که یَهُوَه خدا از آن پرده گشوده بود،‏ پی ببرد.‏ او دریافت که عیسی،‏ مسیح موعود است.‏—‏مَتّی ۱۶:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏

۱۴.‏ عیسی چه مسئولیت‌های مهمی را به پِطرُس واگذار کرد؟‏

^۱۴ در پیشگویی‌ای از کتاب مقدّس،‏ مسیح سنگی خوانده شده است که  معماران آن را رد کردند.‏ (‏مز ۱۱۸:‏۲۲؛‏ لو ۲۰:‏۱۷‏)‏ عیسی با در نظر داشتن این پیشگویی نشان داد که یَهُوَه خدا،‏ جماعتی را بر این سنگ یا صخره بنا می‌کند؛‏ یعنی همان مسیح که پِطرُس به هویت او پی برد.‏ در این جماعت،‏ عیسی مسئولیت‌های مهمی را به پِطرُس واگذار کرد.‏ برخی می‌پندارند که پِطرُس در میان رسولان از مقام و جایگاهی برتر برخوردار بود.‏ اما عیسی او را بر سایر رسولان برتر نساخت،‏ بلکه به او مسئولیت‌هایی واگذار کرد.‏ او به پِطرُس «کلیدهای پادشاهی آسمان» را عطا فرمود.‏ (‏مت ۱۶:‏۱۹‏)‏ پِطرُس وظیفه داشت که با استفاده از این کلیدها،‏ درِ امید را به روی سه گروه مختلف از انسان‌ها باز کند تا آنان بتوانند به پادشاهی خدا راه یابند.‏ به عبارت دیگر،‏ پیام پادشاهی خدا را در ابتدا بین یهودیان،‏ سپس بین سامریان و در انتها بین غیریهودیان اعلام کند.‏

۱۵.‏ چه چیز سبب شد که پِطرُس،‏ عیسی را سرزنش کند و به او چه گفت؟‏

^۱۵ عیسی بعدها گفت که به هر کس که مسئولیت بیشتری داده شود،‏ از او نیز انتظار بیشتری می‌رود.‏ درستی سخن عیسی را می‌توان در مورد وظیفه‌ای که او به پِطرُس محوّل کرد،‏ دید.‏ (‏لو ۱۲:‏۴۸‏)‏ عیسی همچنان واقعیت‌های مهمی را در خصوص مسیح روشن کرد.‏ برای نمونه،‏ این واقعیت که زجر و شکنجهٔ او و مرگش در اورشلیم حتمی و نزدیک بود.‏ پِطرُس از شنیدن چنین واقعیتی آشفته و پریشان شد.‏ از این رو،‏ عیسی را به کناری کشید و سرزنش‌کنان به او گفت:‏ «دور از تو،‏ سَرورم!‏ مباد که چنین چیزی هرگز بر تو واقع شود.‏»—‏مت ۱۶:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

۱۶.‏ عیسی چگونه طرز فکر نادرست پِطرُس را تصحیح کرد و ما از سخنان عیسی چه بهره‌ای می‌بریم؟‏

^۱۶ مطمئناً پِطرُس از بیان این مطلب،‏ نیّت بدی نداشت.‏ اما پاسخ عیسی او را غافلگیر کرد.‏ عیسی به پِطرُس پشت کرد و به سایر شاگردانش که احتمالاً طرز فکری مشابه داشتند،‏ نگاه کرد و گفت:‏ «دور شو از من،‏ ای شیطان!‏ تو مانعِ راه منی،‏ زیرا افکار تو انسانی است نه الٰهی.‏» (‏مت ۱۶:‏۲۳؛‏ مرق ۸:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ سخنان عیسی برای ما نیز مفید است،‏ زیرا دیدگاه بشری می‌تواند به راحتی بر دیدگاه و افکار الٰهی غلبه یابد.‏ حتی اگر نیّت‌مان خوب باشد،‏ با چنین کاری ناخواسته از خواست شیطان حمایت می‌کنیم،‏ نه از خواست خدا.‏ اما پِطرُس در مقابلِ سرزنش عیسی چه کرد؟‏

۱۷.‏ منظور عیسی از «دور شو از من» چه بود؟‏

 ^۱۷ پِطرُس اطمینان داشت که منظور عیسی واقعاً این نبود که او همانند شیطان است.‏ عیسی نیز او را واقعاً شیطان نخواند.‏ او یک بار خطاب به شیطان گفت:‏ «دور شو.‏» اما خطاب به پِطرُس از عبارتی استفاده کرد که در زبان اصلی کتاب مقدّس چنین آمده است:‏ «به پشت سر من برو.‏» (‏مت ۴:‏۱۰‏)‏ عیسی پِطرُس را طرد نکرد،‏ زیرا در او خصوصیاتی خوب می‌دید.‏ او تنها می‌خواست که طرز فکر نادرست پِطرُس را تصحیح کند.‏ پس به روشنی می‌توان دید که پِطرُس نباید مانعی در راه خدمت استادش می‌بود،‏ بلکه باید برای حمایت از عیسی از پشت سر او حرکت می‌کرد یعنی از او پیروی می‌نمود.‏

۱۸.‏ پِطرُس چگونه وفاداری‌اش را به عیسی نشان داد و ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۸ آیا پِطرُس بر سر این موضوع با عیسی بحث کرد یا از دست او ناراحت و عصبانی شد یا بدخلقی کرد؟‏ خیر،‏ او متواضع بود و پند و اصلاح عیسی را پذیرفت و بار دیگر وفاداری خود را به عیسی نشان داد.‏ تمام پیروان عیسی گهگاه به پند و نصیحت نیاز دارند.‏ ما تنها زمانی می‌توانیم به عیسی مسیح و یَهُوَه خدا نزدیک‌تر شویم که با تواضع رهنمودهای کلام خدا را بپذیریم و از آن درس گیریم.‏—‏امثال ۴:‏۱۳ خوانده شود.‏

۱۹.‏ عیسی چه موضوعی را مطرح کرد که غیرمنتظره بود و پِطرُس شاید پیش خود چه فکر کرد؟‏

^۱۹ عیسی بار دیگر موضوعی را مطرح کرد که غیرمنتظره بود.‏ او گفت:‏ «آمین،‏ به شما می‌گویم،‏ برخی اینجا ایستاده‌اند که تا پسر انسان را نبینند که در پادشاهیِ خود می‌آید،‏ طعم مرگ را نخواهند چشید.‏» (‏مت ۱۶:‏۲۸‏)‏ بی‌شک پِطرُس با شنیدن این سخنان عیسی،‏ بیشتر کنجکاو شد.‏ منظور عیسی از بیان این موضوع چه بود؟‏ علی‌رغم این که عیسی او را اصلاح کرد،‏ شاید پِطرُس پیش خود فکر کرد که چگونه به چنین افتخاری خواهد رسید.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ توضیح دهید که پِطرُس شاهد چه رؤیایی بود.‏ ب)‏ گفتگوی آن سه نفر در این رؤیا چگونه به پِطرُس کمک کرد تا به طرز فکر نادرستش پی ببرد؟‏

^۲۰ عیسی حدوداً یک هفته بعد یعقوب،‏ یوحنا و پِطرُس را «بر فراز کوهی بلند»  برد.‏ این کوه که احتمالاً کوه حرمون بود،‏ در ۲۵ کیلومتری شهر قیصریهٔ فیلیپُس بود.‏ به احتمال قوی شب بود،‏ زیرا یعقوب،‏ یوحنا و پِطرُس خواب‌آلود بودند.‏ اما زمانی که عیسی دعا می‌کرد،‏ اتفاقی روی داد که آنان را بیدار و هوشیار ساخت.‏—‏مت ۱۷:‏۱؛‏ لو ۹:‏۲۸،‏ ۲۹،‏ ۳۲‏.‏

^۲۱ چهرهٔ عیسی در مقابل چشمان شاگردانش چنان نورانی و تابناک گشت که همچون خورشید می‌درخشید.‏ لباسش نیز سفید و نورانی شد.‏ در این هنگام دو نفر در کنار عیسی در نقش موسی و ایلیّا ظاهر شدند.‏ آنان «در بارهٔ خروج عیسی سخن می‌گفتند که می‌بایست به زودی در اورشلیم رخ دهد.‏» واضح است که «خروج عیسی» به معنای مرگ و رستاخیزش بود.‏ پس پِطرُس پی برد که طرز فکرش چقدر نادرست بوده است،‏ زیرا پیش از آن منکر درد و رنج و مرگ مصیبت‌بار عیسی شده بود.‏—‏لو ۹:‏۳۰،‏ ۳۱‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ پِطرُس چگونه شور و اشتیاق و روحیه‌ای گرم از خود نشان داد؟‏ ب)‏ پِطرُس،‏ یعقوب و یوحنا در آن شب چه برکت دیگری یافتند؟‏

 ^۲۲ پِطرُس می‌خواست که در این رؤیای شگفت‌انگیز به نحوی سهیم باشد.‏ به نظر می‌رسید که موسی و ایلیّا از عیسی جدا می‌شوند.‏ از این رو،‏ پِطرُس صریحاً به عیسی گفت:‏ «استاد،‏ بودن ما در اینجا نیکوست!‏ بگذار سه سرپناه بسازیم،‏ یکی برای تو،‏ یکی برای موسی و یکی هم برای الیاس.‏»‏ * البته که موسی و ایلیّا دو خادم یَهُوَه نیازی به سرپناه یا چادر نداشتند،‏ زیرا سالیان بسیاری از مرگ آنان می‌گذشت.‏ در واقع،‏ پِطرُس بدون آن که عمیقاً فکر کند،‏ این سخن را به زبان آورد.‏ این گفتهٔ پِطرُس،‏ شور و اشتیاق و روحیهٔ گرم او را نشان می‌داد.‏ آیا داشتن چنین روحیه‌ای برای شما جذاب نیست؟‏—‏لو ۹:‏۳۳‏.‏

^۲۳ در آن شب پِطرُس،‏ یعقوب و یوحنا برکت دیگری یافتند.‏ ابری روی کوه،‏ بالای سر آنان پدیدار گشت و بر آنان سایه افکند.‏ از آن ابر صدایی به گوش رسید.‏ این صدای یَهُوَه خدا بود که گفت:‏ «این است پسر من که او را برگزیده‌ام؛‏ به او گوش فرادهید!‏» سپس این رؤیا به پایان رسید و آن‌ها به همراه عیسی روی کوه تنها ماندند.‏—‏لو ۹:‏۳۴-‏۳۶‏.‏

۲۴.‏ الف)‏ پِطرُس از این رؤیا چه بهره‌ای برد؟‏ ب)‏ ما از این رؤیا چه بهره‌ای می‌بریم؟‏

^۲۴ دیدن این رؤیا برای پِطرُس پاداشی بزرگ بود و برای ما نیز چنین است.‏ ده‌ها سال بعد،‏ او در نامهٔ خود به این افتخار بزرگ اشاره کرد که در آن شب ‹کبریایی او را به چشم› خود دیده است.‏ در حقیقت پِطرُس شاهد پیش‌نمایی از آیندهٔ عیسی در مقام پادشاه حکومتِ آسمانیِ خدا بود.‏ این رؤیا مهر تأییدی بر بسیاری از پیشگویی‌های کتاب مقدّس بود و ایمان پِطرُس را برای رویارویی با آزمایش‌ها و سختی‌ها قوی ساخت.‏ ‏(‏۲پِطرُس ۱:‏۱۶-‏۱۹ خوانده شود.‏‏)‏ یَهُوَه خدا،‏ عیسی را به عنوان استادمان منصوب کرده است.‏ اگر همانند پِطرُس به او وفادار بمانیم،‏ از او درس گیریم،‏ نصایح و پندهای او را بپذیریم و هر روز از او پیروی کنیم،‏ ما نیز می‌توانیم برای رویارویی با سختی‌ها،‏ ایمانی قوی داشته باشیم.‏