کتاب مقدّس دربارهٔ جُلیات می‌گوید که «قامتش شش ذِراع و یک وجب بود.‏» (‏۱سموئیل ۱۷:‏۴‏)‏ یک ذِراع معادل ٫۵‏۴۴ سانتی‌متر و یک وجب معادل ٫۲‏۲۲ سانتی‌متر است؛‏ بنابراین قد جُلیات حدود ٫۹‏۲ متر بود.‏ برخی معتقدند که چنین چیزی ممکن نیست.‏ اما طبق تحقیقات،‏ قدبلندترین مرد در عصر حاضر حدود ٫۷‏۲ متر بوده است.‏ جُلیات تنها ۱۵ سانتی‌متر از او بلندتر بود؛‏ آیا این اختلاف جای تعجب دارد؟‏ جُلیات از قبیلهٔ رافا بود که مردانی غول‌پیکر داشت.‏ به علاوه،‏ طبق یافته‌های محققان مصری در قرن ۱۳ قبل از میلاد،‏ در منطقهٔ کنعان جنگجویانی غول‌پیکر وجود داشت که قد آنان بیش از ٫۴‏۲  متر بود.‏ بنابراین قد بلند جُلیات دور از واقعیت نبود.‏

در گذشته محققان سعی داشتند داوود پادشاه را شخصیتی افسانه‌ای جلوه دهند؛‏ اما تلاش‌های آنان بی‌ثمر ماند.‏ زیرا باستان‌شناسان،‏ کتیبه‌ای باستانی یافته‌اند که در آن عبارت «خاندان داوود» به چشم می‌خورد.‏ عیسی نیز داوود را شخصیتی واقعی می‌دانست.‏ (‏مَتّی ۱۲:‏۳؛‏ ۲۲:‏۴۳-‏۴۵‏)‏ همچنین دو شجره‌نامهٔ عیسی که او را به عنوان مسیح موعود معرفی می‌کنند نشان می‌دهند که عیسی از نسل داوود پادشاه بوده است.‏ (‏مَتّی ۱:‏۶-‏۱۶؛‏ لوقا ۳:‏۲۳-‏۳۱‏)‏ بنابراین،‏ به وضوح روشن است که داوود شخصیتی واقعی بود.‏

کتاب مقدّس می‌گوید که نبرد آنان در درّهٔ ایلاه بوده است.‏ به علاوه،‏ جزئیات بیشتر در کتاب مقدّس نشان می‌دهد که فلسطینیان در دامنهٔ تپه،‏ بین شهرهای سوکوه و عَزِیقَه اردو زده بودند و اسرائیلیان در دامنهٔ روبروی آنان بودند.‏ آیا این مکان‌ها واقعاً وجود دارند؟‏

شخصی که به تازگی از درّهٔ ایلاه بازدید کرده است می‌گوید:‏ «ما به دنبال راهنمای تور به بالای یک تپه رفتیم و از آن بالا می‌توانستیم درّهٔ ایلاه را ببینیم.‏ راهنمای تور با این که شخصی مذهبی نبود از ما خواست آیات ۱سموئیل ۱۷:‏۱-‏۳ را بخوانیم؛‏ سپس به تپهٔ مقابل اشاره کرد و گفت:‏ ‹سمت چپ،‏ ویرانه‌های شهر سوکوه و سمت راست،‏ ویرانه‌های شهر عَزِیقَه است.‏ فلسطینیان،‏ در دامنه تپه،‏ بین آن دو شهر،‏ یعنی دقیقاً روبروی جایی که ما ایستاده‌ایم،‏ اردو زده بودند.‏ بنابراین جایی که ما ایستاده‌ایم اردوگاه اسرائیلیان بود.‏› باورم نمی‌شد،‏ جایی ایستاده بودم که شاؤل و داوود ایستاده بودند!‏ پس از آن به قسمت پایین درّه رفتیم و از بستر خشک رودخانه‌ای پر از سنگ گذشتیم.‏ به فکر داوود افتادم که پنج سنگ گرد از آنجا برداشته بود و با یکی از آن‌ها جُلیات را کشت.‏» آن بازدیدکننده،‏ همچون بسیاری دیگر،‏ از اعتبار و درستیِ جزئیات کتاب مقدّس شگفت‌زده شده بود.‏

بدون شک،‏ این گزارش بسیار دقیق و معتبر است و مکان‌ها و انسان‌هایی واقعی را در بر می‌گیرد.‏ از این گذشته،‏ این گزارش قسمتی از کلام الهامی خداست،‏ یعنی خدایی که «غیرممکن است دروغ بگوید.‏»—‏تیتوس ۱:‏۲؛‏ ۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏.‏