مراجعه به متن

مراجعه به فهرست مطالب

اریک و اِیمی

با میل و رغبت داوطلب شدند—‏در غنا

با میل و رغبت داوطلب شدند—‏در غنا

آیا برادر یا خواهری را می‌شناسید که برای خدمت به کشوری دیگر که نیاز بیشتر به مبشّر است نقل‌مکان کرده باشد؟‏ آیا از خود پرسیده‌اید:‏ ‹چه چیز آنان را برانگیخت که برای خدمت به خارج از کشور بروند؟‏ چگونه خود را برای این خدمت آماده کردند؟‏ چگونه من می‌توانم در این خدمت سهیم شوم؟‏› بهترین راه برای یافتن پاسخ به این پرسش‌ها گفتگو با برادران و خواهرانی است که این قدم را برداشته‌اند.‏ در اینجا به گفتگو با برخی از آنان می‌پردازیم.‏

چه چیز در آنان انگیزه ایجاد کرد؟‏

چه چیز سبب شد که به خدمت در کشوری دیگر که نیاز بیشتر به مبشّر دارند،‏ فکر کنید؟‏ اِیمی از آمریکا اکنون حدود ۳۵ سال دارد،‏ او می‌گوید:‏ «سال‌ها به خدمت در کشور دیگر فکر می‌کردم،‏ اما فکر نمی‌کردم از پس آن برآیم.‏» چه چیز نظر او را تغییر داد؟‏ او می‌گوید:‏ «سال ۲۰۰۴ زوجی که در بِلیز خدمت می‌کردند از من دعوت کردند تا یک ماه با آنان در آنجا پیشگامی کنم.‏ چنین کردم و از آن خیلی لذّت بردم.‏ یک سال بعد برای خدمت پیشگامی به غنا رفتم.‏»‏

آرون و استِفانی

چندین سال پیش استِفانی از آمریکا که حال نزدیک به ۳۰ سال دارد،‏ شرایطش را بررسی کرد و با خود گفت:‏ ‹وضعیت سلامتی‌ام خوب است و مسئولیت خانوادگی هم ندارم.‏ در واقع می‌توانم بیشتر از آنچه اکنون به یَهُوَه خدمت می‌کنم به او خدمت کنم.‏› همین که صادقانه خود را محک زد او را برانگیخت که به غنا نقل‌مکان کند و خدمتش را افزایش دهد.‏ فیلیپ و ایدا زوجی از دانمارک شصت‌سالگی را پشت سر گذاشته‌اند و پیشگام هستند.‏ آنان همیشه رؤیای خدمت در منطقه‌ای را داشتند که نیاز بیشتر به مبشّر است.‏ آنان به دنبال راه‌هایی بودند که بتوانند به این رؤیایشان جامهٔ عمل بپوشانند.‏ فیلیپ می‌گوید:‏ «وقتی فرصت برایمان فراهم شد همچون این بود که یَهُوَه به ما بگوید:‏ ‹به پیش برو!‏›» سال ۲۰۰۸ آنان به غنا نقل‌مکان کردند و بیش از سه سال در آنجا خدمت کردند.‏

بوروک و هانس

هانس و بوروک زوجی پیشگام هستند که بیش از ۳۰ سال دارند و در آمریکا خدمت می‌کنند.‏ در سال ۲۰۰۵ پس از صدماتی که توفان کاتِرینا وارد آورد،‏ آنان در امدادرسانی فعالیت کردند.‏ بعدها در خواست کردند که در پروژه‌های بین‌المللی ساختمان‌سازی خدمت کنند،‏ اما به این کار دعوت نشدند.‏ هانس می‌گوید:‏ «در کنگره در یکی از سخنرانی‌ها به داوود پادشاه اشاره شد که اجازهٔ ساخت معبد به او داده نشد.‏ او این امر را پذیرفت و هدف خود را تغییر داد.‏ این نکته به ما نشان داد که ما نیز می‌توانیم هدف روحانی‌مان را تغییر دهیم.‏» (‏۱توا ۱۷:‏۱-‏۴،‏ ۱۱،‏ ۱۲؛‏ ۲۲:‏۵-‏۱۱‏)‏ بوروک نیز می‌گوید:‏ «یَهُوَه می‌خواست که ما درِ دیگری را بزنیم.‏»‏

آنچه هانس و بوروک را برانگیخت که پیشگامی در خارج از کشور را آغاز کنند،‏ شنیدن تجربیات جالب و فوق‌العادهٔ دوستانشان بود که در کشورهای دیگر خدمت می‌کردند.‏ در سال ۲۰۱۲ به غنا رفتند و توانستند برای چهار ماه در جماعت زبان اشاره خدمت کنند.‏ با این که باید به آمریکا باز می‌گشتند،‏ طعم خدمت در غنا،‏ میل آنان را به این که همچنان در زندگی به پادشاهی خدا اولویت دهند،‏ عمیق‌تر کرد.‏ پس از آن،‏ آنان در پروژهٔ ساخت دفتر شعبهٔ میکرونزی شرکت داشتند.‏

برای رسیدن به هدفشان قدم‌هایی برداشتند

چگونه خود را برای خدمت در منطقه‌ای که نیاز به مبشّر است،‏ آماده کردید؟‏ استِفانی می‌گوید:‏ «در مقالات برج دیده‌بانی در مورد موضوعات مرتبط با خدمت در مناطقی که نیاز بیشتر به مبشّر است،‏ تحقیق کردم.‏ همچنین با پیران جماعت و سرپرست حوزه و همسرش در مورد اشتیاقم به خدمت در کشوری دیگر صحبت کردم.‏ مهم‌تر از همه،‏ بارها در دعا به یَهُوَه به این هدفم اشاره کردم.‏»‏ * در عین حال استِفانی با ساده نگاه داشتن زندگی‌اش توانست مبلغی کنار بگذارد تا بتواند برای خدمت در خارج از کشور نیازهای خود را برطرف کند.‏

هانس می‌گوید:‏ «برای راهنمایی به یَهُوَه دعا کردیم چون می‌خواستیم در جایی خدمت کنیم که او می‌خواهد.‏ در دعاهایمان مشخصاً تاریخی را که می‌خواستیم هدفمان را به اجرا بگذاریم،‏ گفتیم.‏» این زوج نامه‌هایی به چهار دفتر شعبه فرستادند.‏ پس از این که از دفتر غنا پاسخی بسیار تشویق‌آمیز و مثبت دریافت کردند،‏ به قصد دو ماه اقامت عازم آنجا شدند.‏ هانس می‌گوید:‏ «ما از همکاری با جماعت بسیار لذّت بردیم،‏ همین شد که مدت اقامتمان را تمدید کردیم.‏»‏

آدریا و جورج

جورج و آدریا زوجی از کانادا هستند که کمتر از ۴۰ سال دارند.‏ آنان مد نظر داشتند که یَهُوَه تصمیم خوب را برکت می‌دهد،‏ نه لزوماً نیّت خوب را.‏ پس قدم‌هایی مشخص برای اهدافشان برداشتند.‏ آنان با خواهری که در غنا در منطقه‌ای که نیاز بیشتر به مبشّر است خدمت می‌کرد،‏ تماس گرفتند و از او سؤالات بسیاری کردند.‏ همچنین به دفاتر شعب کانادا و غنا نیز نامه نوشتند.‏ آدریا می‌گوید:‏ «ما توجه کردیم که از چه طرقی می‌توانیم بیش از گذشته زندگی‌مان را ساده کنیم.‏» برداشتن این قدم‌ها آنان را قادر ساخت که در سال ۲۰۰۴ به غنا نقل‌مکان کنند.‏

کنار آمدن با مشکلات

پس از نقل‌مکان به آنجا با چه مشکلاتی روبرو بودید و چگونه با آن‌ها کنار آمدید؟‏ اولین مشکل اِیمی دلتنگی‌اش بود.‏ او می‌گوید:‏ «همه چیز با آنچه من در خانه به آن عادت داشتم،‏ متفاوت بود.‏» چه چیز به او کمک کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «اعضای خانواده‌ام با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند که چقدر از این خدمت من قدردانند.‏ همین به من کمک کرد که همواره دلیل بودنم در آنجا را مد نظر داشته باشم.‏ بعدها من و پدرم با هم به صورت تصویری تماس می‌گرفتیم.‏ با دیدن همدیگر به نظر می‌آمد که خانواده‌ام از من زیاد دور نیستند.‏» اِیمی همچنین می‌گوید که دوستی با یکی از خواهران بومی و باتجربهٔ آن منطقه به او کمک کرد که آداب و رسوم مختلف آنان را بفهمد.‏ او می‌گوید:‏ «این دوست من همچون یک مشاور برایم بود،‏ هر موقع که رفتار یا واکنش خاص مردم آنجا را درک نمی‌کردم،‏ پیش او می‌رفتم.‏ به این ترتیب یاد گرفتم که چه بکنم و از چه کارهایی دوری کنم،‏ این امر برای این که بتوانم خدمتم را با شادی انجام دهم خیلی مفید بود.‏»‏

جورج و آدریا اوایل دورانی را که به غنا نقل‌مکان کردند،‏ به یاد می‌آورند؛‏ برای آنان چنین بود که گویی به زمان قدیم بازگشته‌اند.‏ آدریا می‌گوید:‏ «به جای ماشین لباس‌شویی از سطل برای شستن لباس‌هایمان استفاده می‌کردیم.‏ پختن غذا برایمان ده برابر بیشتر از زمانی که قبلاً لازم داشتیم،‏ وقت می‌گرفت.‏ اما پس از مدتی،‏ این شرایط که تا حدّی دشوار بود به تجربیاتی جدید تبدیل شد.‏» بوروک می‌گوید:‏ «با وجود موانعی که ما پیشگامان با آن روبرو هستیم،‏ زندگی رضایت‌بخشی داریم.‏ وقتی تمامی این تجربیات مفید را کنار هم می‌گذاریم،‏ برایمان گنجینه‌ای زیبا از خاطراتی خوش و گرانبهاست.‏»‏

خدمتی پربرکت

چرا این شیوه از خدمت را به دیگران توصیه می‌کنید؟‏ استِفانی می‌گوید:‏ «موعظه در منطقه‌ای که افراد بسیاری مشتاق فراگیری حقیقت هستند و می‌خواهند هر روز کتاب مقدّس را مطالعه کنند،‏ بسیار شادی‌بخش است.‏ تصمیم خدمت در منطقه‌ای که نیاز بیشتر به مبشّر است،‏ یکی از تصمیمات خوب زندگی‌ام بود.‏» در سال ۲۰۱۴ استِفانی با آرون ازدواج کرد و اکنون در دفتر شعبهٔ غنا خدمت می‌کنند.‏

کریستین خواهری پیشگام از آلمان است که اکنون کمی بیش از ۳۰ سال دارد.‏ او پیش از غنا در بولیویا خدمت کرد.‏ کریستین می‌گوید:‏ «به راستی تجربهٔ فوق‌العاده‌ای است.‏ دوری از خانواده‌ام باعث می‌شود که همیشه برای کمک به یَهُوَه خدا روی آورم.‏ اکنون بیش از همیشه یَهُوَه برایم واقعی شده است.‏ اتحاد فوق‌العاده شاهدان یَهُوَه را به عین می‌بینم.‏ این خدمت زندگی من را غنی کرد.‏» اخیراً کریستین با گیدیون ازدواج کرد و دوشادوش هم در غنا خدمت می‌کنند.‏

کریستین و گیدیون

فیلیپ و ایدا برایمان توضیح می‌دهند که چگونه به شاگردانشان برای پیشرفت کمک کردند.‏ «تعداد مطالعه‌های ما ۱۵ یا شاید بیشتر بود،‏ اما آنان را به ۱۰ نفر محدود کردیم تا بتوانیم با آنان بهتر مطالعه کنیم.‏» آیا شاگردانتان فایده بردند؟‏ فیلیپ می‌گوید:‏ «با مردی جوان به اسم مایکل مطالعه می‌کردم.‏ او می‌توانست هر روز مطالعه کند و خود را چنان خوب برای مطالعه آماده می‌کرد که توانستیم کتاب تعالیم کتاب مقدّس را در یک ماه تمام کنیم.‏ پس از آن مایکل مبشّر تعمیدنیافته شد.‏ روز اول خدمت موعظه از من پرسید:‏ ‹میتونی به من در مطالعه با شاگردانم کمک کنی؟‏› با تعجب به او نگاه کردم.‏ مایکل گفت که سه مطالعه شروع کرده است و برای ادارهٔ مطالعه نیاز به کمک دارد.‏» نیاز به مبشّر و معلّم کلام خدا چنان است که حتی شاگردان کتاب مقدّس خود کتاب مقدّس را آموزش می‌دهند.‏

ایدا و فیلیپ

اِیمی می‌گوید که خیلی سریع از نیاز مبرم به موعظه در آنجا آگاه شد:‏ «کمی پس از رسیدن به غنا،‏ در دهکده‌ای کوچک موعظه کردیم و به دنبال افراد ناشنوا بودیم.‏ نه یک ناشنوا،‏ هشت ناشنوا در یک دهکده دیدیم.‏» پس از چندی ایمی با اریک ازدواج کرد.‏ اکنون آنان به عنوان پیشگام ویژه خدمت می‌کنند.‏ آنان با یک جماعت زبان اشاره همکاری می‌کنند که این جماعت به بیش از ۳۰۰ مبشّر و علاقه‌مند در کل کشور یاری می‌رساند.‏ برای جورج و آدریا خدمت در غنا به آنان این امکان را بخشید که به شکلی طعم خدمت میسیونری را بچشند.‏ آنان برای شرکت در صدوبیست‌وششمین مدرسهٔ جلعاد دعوت شدند و این دعوت آنان را بسیار شاد ساخت.‏ اکنون به عنوان میسیونر در موزامبیک خدمت می‌کنند.‏

محبت انگیزهٔ عمل

به‌راستی این که افراد بسیاری از کشورهای دیگر دوشادوش برادران و خواهران محلّی در منطقه‌ای که برای درو آماده شده است،‏ سخت فعالیت می‌کنند،‏ بسیار دلگرم‌کننده است.‏ (‏یو ۴:‏۳۵‏)‏ در غنا به طور متوسط هر هفته ۱۲۰ نفر تعمید می‌گیرند.‏ همچون این ۱۷ نفر که برای خدمتِ بیشتر به غنا نقل‌مکان کردند،‏ محبت به یَهُوَه هزاران مبشّر را برانگیخته است که ‹با میل و رغبت داوطلب شوند.‏› بی‌شک این مبشّران غیور دل یَهُوَه خدا را شاد می‌کنند!‏—‏مز ۱۱۰:‏۳؛‏ امث ۲۷:‏۱۱‏.‏

^ بند 9 برای نمونه دو مقالهٔ «‏آیا می‌توانید در جایی که نیاز بیشتری به مبشّر است خدمت کنید؟‏‏» و «‏آیا می‌توانید در منطقه‌ای دیگر خدمت کنید؟‏‏» در برج دیده‌بانی ۱۵ آوریل و ۱۵ دسامبر ۲۰۰۹ ملاحظه شود.‏