از آرشیو ما
آموزش خواندن و نوشتن به مردم در سراسر جهان
اگُشتِنو که ساکن برزیل است، میگوید: «من دور از شهر، در یک مزرعه بزرگ شدم. ما خیلی فقیر بودیم. مدرسه را ترک کردم تا کار کنم و به خانوادهام در تأمین مایحتاجشان کمک کنم.» اگُشتِنو تا سن ۳۳ سالگی نمیتوانست بخواند و بنویسد. او میگوید: «از وقتی که یاد گرفتم بخوانم و بنویسم اعتمادبهنَفْسم بیشتر شده است.»
به دیگران خواندن و نوشتن را آموزش میدهند؟ مردم از این درسها چه فوایدی بردهاند؟
نداشتن سواد، مانعی برای تعلیم گرفتن
در سال ۱۹۳۵ شاهدان یَهُوَه در ۱۱۵ سرزمین موعظه میکردند. میسیونرهایی که در این کشورها به خدمت مشغول بودند با کمک سخنرانیهای ضبط شده یا نشریاتی به زبان بومی آنجا بشارت میدادند. با این که عدهٔ زیادی به کتاب مقدّس علاقه نشان میدادند، چون سواد خواندن و نوشتن نداشتند نمیتوانستند بهآسانی تعلیم بگیرند و پیشرفت کنند.
از آنجا که مردم سواد خواندن نداشتند، خواندن کتاب مقدّس و به کار بردن اصول آن برایشان سخت بود. (یوشَع ۱:۸؛ مزمور ۱:۲، ۳) به علاوه انجام دادن وظایف مسیحی برای آنان دشوار بود. مثلاً، والدینی که قادر به خواندن و نوشتن نبودند، بهسختی میتوانستند به فرزندانشان تعلیم دهند. (تَثنیه ۶:۶، ۷) همین طور شاهدانی که توانایی خواندن و نوشتن نداشتند نمیتوانستند به راحتی از کتاب مقدّس برای آموزش دیگران استفاده کنند.
آغاز فعالیتی برای آموزش خواندن و نوشتن
برادر نُر و برادر هِنشِل در طی سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۰، هدایت سازمان یَهُوَه را به عهده داشتند. آنان به سرزمینهای مختلفی برای هماهنگ کردن و برنامهریزی کار موعظه سفر میکردند. به علاوه از شعبهٔ کشورهایی که تعداد زیادی در آنجا خواندن و نوشتن بلد نبودند، میخواستند تا برای همایمانمان در سالنهای جماعت کلاسهای سوادآموزی برگزار نمایند.
به این ترتیب شعبهها دستورالعملهایی را برای نحوهٔ برگزاری این کلاسها به جماعتها فرستادند. در برخی کشورها دولت کلاسهای سوادآموزیای برگزار کرده بود که همایمانانمان میتوانستند از آن فایده ببرند. به عنوان مثال شعبهٔ برزیل وسایل کمکآموزشی و کتابهای مورد نیاز را از دولت آن کشور دریافت و به جماعتهای مناطق مختلف ارسال کرد. در برخی سرزمینها شاهدان مجبور بودند تا برنامههای آموزشی خود را ایجاد کنند.
این کلاسهای سوادآموزی برای همه بود، مرد و زن، پیر و جوان. هدف این بود که به آنان کمک شود تا خواندن و نوشتن را به زبان مادری خود بیاموزند؛ حتی گاهی نیاز بود تا چند زبان مختلف را در یک جماعت تعلیم دهند.
دورههای آموزشی برای کمک به مردم
مردم از این دورههای آموزشی چه فایدهای بردهاند؟ یک شاهد یَهُوَه از مکزیک تعریف میکند: «الآن که میتوانم کتاب مقدّس را بخوانم و درک کنم، بیشتر به دلم مینشیند. داشتن سواد خواندن به من کمک کرده است تا بتوانم راحتتر با همسایگانم صحبت کنم و پیام کتاب مقدّس را به افراد بیشتری برسانم.»
این دورهٔ آموزشی به بسیاری کمک کرده است که درک بهتری را از کتاب مقدّس به دست بیاورند. آیزاک از بروندی چنین میگوید: «آموختن خواندن و نوشتن به من کمک کرده است تا مهارتهای ساختمانسازی را یاد بگیرم. الآن به این کار مشغولم و پروژههای بزرگ ساختمانسازی را نظارت میکنم.»
خِسوسا ۴۹ سالش بود که در این کلاسهای سواد آموزی در پرو شرکت کرد. او میگوید: «چون یک زن خانهدارم، باید بتوانم هنگام خرید نام کالاها و قیمتهایشان را بخوانم. این کار همیشه برایم سخت بود. اما این کلاسهای سواد آموزی مشکلم را رفع کرد و الآن خرید برایم راحت شده است.»
طی سالهای گذشته دولتها در برخی کشورها از شاهدان یَهُوَه برای خدماتشان به مردم در امر آموزش خواندن و نوشتن تقدیر کردهاند. امروزه شاهدان یَهُوَه همچنان این کلاسهای آموزشی را که در طی سالهای گذشته بهتر هم شدهاند برگزار میکنند. همچنین آنان ۲۲۴ میلیون بروشور را به ۷۲۰ زبان مختلف برای کمک و آموزش به کسانی که سواد خواندن ندارند یا کمسواد هستند، طراحی و چاپ کردهاند. a
a برای مثال بروشور در خواندن و نوشتن بکوشید به ۱۲۳ زبان و بروشور به سخنان خدا گوش دهید به ۶۱۰ زبان منتشر شده است.