در کتاب مقدّس «هاویه» (‏در زبان عبری «شیول» و در زبان یونانی «هادیس»)‏ به معنی گور است،‏ نه دوزخ آتشین یا شکنجه‌گاه.‏ چه کسانی به هاویه می‌روند؟‏ هم انسان‌های درستکار و هم انسان‌های شریر.‏ (‏ایّوب ۱۴:‏۱۳؛‏ مزمور ۹:‏۱۷‏)‏ کتاب مقدّس در مورد این گور که همهٔ انسان‌ها به آن می‌روند،‏ می‌گوید:‏ «خانه‌ای که برای همهٔ زندگان مقرر است.‏»—‏ایّوب ۳۰:‏۲۳‏.‏

 حتی عیسی پس از مرگش به هاویه رفت.‏ اما کتاب مقدّس در مورد او پیشگویی کرد:‏ «او در هاویه وانهاده نشود.‏» این پیشگویی زمانی به وقوع پیوست که خدا او را رستاخیز داد.‏—‏اعمال ۲:‏۳۱،‏ ۳۲‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

آیا هاویه مکانی ابدی است؟‏

 تمام کسانی که به هاویه می‌روند،‏ روزی به زندگی باز خواهند گشت.‏ عیسی مسیح با قدرت خدا مردگان را رستاخیز خواهد داد.‏ (‏یوحنا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹؛‏ اعمال ۲۴:‏۱۵‏)‏ کتاب مقدّس در مکاشفه ۲۰:‏۱۳ در مورد رستاخیز مردگان چنین پیشگویی کرده است:‏ «مرگ و گور،‏ مردگانی را که در آن‌ها بودند،‏ پس دادند.‏» وقتی گور یا هاویه از مردگان خالی شود،‏ دیگر وجود نخواهد داشت.‏ هیچ کس بار دیگر به آنجا نخواهد رفت؛‏ زیرا «دیگر مرگ نخواهد بود.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴؛‏ ۲۰:‏۱۴‏.‏

 با این حال،‏ همهٔ کسانی که می‌میرند به هاویه نمی‌روند.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که برخی از انسان‌ها چنان در شرارت غرق هستند که هرگز تغییر نخواهند کرد.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ وقتی چنین کسانی می‌میرند،‏ به «درّهٔ هِنّوم»‏ a می‌روند که سمبول نابودی ابدی است.‏ (‏مَتّی ۵:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ برای نمونه،‏ عیسی اشاره کرد که برخی از رهبران مذهبی ریاکار که در آن زمان زندگی می‌کردند،‏ به «درّهٔ هِنّوم» افکنده خواهند شد.‏—‏مَتّی ۲۳:‏۲۷-‏۳۳‏.‏