هر کس نامی دارد.‏ آیا منطقی نیست که خدا هم نامی داشته باشد؟‏ اگر بخواهیم دوست کسی باشیم،‏ مهم است که نام او را بدانیم و او را با نامش صدا زنیم.‏ پس،‏ اگر بخواهیم دوست خدا باشیم،‏ ما نیز باید با نام خدا آشنا شویم.‏

 خدا در کتاب مقدّس چنین می‌گوید:‏ «من یهوه هستم!‏ نام من این است!‏» (‏اِشَعْیا ۴۲:‏۸‏)‏ هرچند او القاب بسیاری مانند «قادر مطلق،‏» «خداوند متعال» و «آفریدگار» دارد،‏ از پرستندگانش می‌خواهد که او را با نامش خطاب کنند.‏ به‌راستی چه افتخار بزرگی!‏—‏پیدایش ۱۷:‏۱؛‏ اعمال ۴:‏۲۴؛‏ ۱پِطرُس ۴:‏۱۹‏.‏

 امروزه،‏ تلفظ رایج نام خدا «یَهُوَه» است و در زبان عبری به صورت יהוה می‌آید.‏ به نظر برخی از محققان تلفظ این نام باید به صورت «یَهوِه» باشد.‏ اما هیچ کس نمی‌تواند به طور قطعی بگوید که این تلفظ دقیق‌تری برای نام خداست.‏ آنچه برای خدا اهمیت دارد آن است که او را با نامش بخوانیم و مفهوم آن را درک کنیم.‏