انسان‌ها در برقراری صلح جهانی ناکام مانده‌اند و به دلایل زیر به این هدف نخواهند رسید:‏

•   «راه انسان از آنِ او نیست،‏ و آدمی که راه می‌رود،‏ قادر به هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد.‏» (‏اِرْمیا ۱۰:‏۲۳‏)‏ خدا انسان را با این توانایی نیافریده است که بر دیگران حکومت کند و حتی به او این اختیار را نیز نداده است.‏ از این رو،‏ آنان نخواهند توانست به صلح و آرامش پایدار دست یابند.‏

•   «بر رهبران انسانی توکل نکنید؛‏ آنها همگی فانی هستند و قادر به نجات دادن نیستند.‏ وقتی آنها می‌میرند به خاک باز می‌گردند و تمام نقشه‌هایشان نقش برآب می‌شود!‏» (‏مزمور ۱۴۶:‏۳،‏ ۴‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ رهبران و سردمداران سیاسی،‏ حتی اگر انگیزه و نیّتی خوب داشته باشند،‏ هنوز نمی‌توانند عوامل جنگ را برای همیشه ریشه‌کن کنند.‏

•   «در روزهای آخر،‏ زمان‌هایی سخت فرا خواهد رسید.‏ زیرا مردم،‏ .‏.‏.‏ وحشی،‏ متنفر از نیکویی،‏ خیانتکار،‏ خودسر و مغرور خواهند بود.‏» (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱-‏۴‏)‏ ما «در روزهای آخر» دنیای حاضر زندگی می‌کنیم که روحیات مردم،‏ برقراری صلح و آرامش را سخت می‌سازد.‏

•   «وای بر زمین و دریا؛‏ زیرا ابلیس نزد شما پایین آمده و بسیار خشمگین است،‏ چون می‌داند که زمانی اندک دارد.‏» (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ ابلیس،‏ دشمن خدا،‏ به زمین افکنده شده است.‏ نفوذ او بر دنیا سبب شده است که مردم روحیهٔ بی‌رحمانهٔ او را منعکس سازند.‏ تا زمانی که شیطان «حکمران این دنیا» است،‏ ما هرگز نمی‌توانیم در صلح و آرامش به سر بریم.‏—‏یوحنا ۱۲:‏۳۱‏.‏

•   پادشاهی خدا «همهٔ سلطنتها را [که مخالف خدایند] در هم خواهد کوبید و نابود خواهد کرد،‏ و خود تا به ابد استوار خواهد ماند.‏» (‏دانیال ۲:‏۴۴‏)‏ تنها پادشاهی خدا می‌تواند خواست بشر را برای دستیابی به صلح جهانی برآورده کند.‏ هیچ حکومت بشری قادر به این کار نیست.‏—‏مزمور ۱۴۵:‏۱۶‏.‏