Πλησιάστε τον Θεό

Όταν μια «Καρδιά Συντετριμμένη και Καταθλιμμένη» Ζητάει Συγχώρηση

2 ΣΑΜΟΥΗΛ 12:1-14

ΟΛΟΙ αμαρτάνουμε πολλές φορές. Όσο και αν λυπόμαστε για αυτό, ίσως αναρωτιόμαστε: “Ακούει ο Θεός τις ειλικρινείς προσευχές μετάνοιας που αναπέμπω; Θα με συγχωρήσει;” Η Αγία Γραφή διδάσκει την εξής παρηγορητική αλήθεια: Μολονότι ο Ιεχωβά δεν ανέχεται ποτέ την αμαρτία, είναι πρόθυμος να συγχωρήσει το μετανοημένο αμαρτωλό. Αυτή η αλήθεια καταδείχτηκε περίτρανα στην περίπτωση του Βασιλιά Δαβίδ του αρχαίου Ισραήλ, σύμφωνα με το βιβλίο 2 Σαμουήλ, κεφάλαιο 12.

Φανταστείτε το σκηνικό. Ο Δαβίδ είναι ένοχος σοβαρών αμαρτιών. Μοίχευσε με τη Βηθ-σαβεέ και, όταν οι προσπάθειες συγκάλυψης της αμαρτίας απέτυχαν, διευθέτησε να θανατωθεί ο σύζυγός της. Στη συνέχεια, ο Δαβίδ αποσιώπησε τις αμαρτίες του, παριστάνοντας τον αθώο επί αρκετούς μήνες. Ωστόσο, ο Ιεχωβά παρακολουθούσε τα όσα συνέβαιναν. Είδε τις αμαρτίες του Δαβίδ. Αλλά είδε επίσης ότι η καρδιά του δεν είχε χάσει κάθε δυνατότητα μετάνοιας. (Παροιμίες 17:3) Τι θα έκανε ο Ιεχωβά;

Ο Ιεχωβά στέλνει στον Δαβίδ τον προφήτη Νάθαν. (Εδάφιο 1) Εκείνος, καθοδηγούμενος από το άγιο πνεύμα, προσεγγίζει το βασιλιά με διακριτικότητα, ξέροντας ότι πρέπει να διαλέξει τα λόγια του προσεκτικά. Πώς μπορεί να αφαιρέσει το πέπλο της αυταπάτης και να κάνει τον Δαβίδ να δει το μέγεθος των αμαρτιών του;

Ο Νάθαν προλαβαίνει τις δικαιολογίες του Δαβίδ αφηγούμενος μια ιστορία που είναι βέβαιο ότι θα αγγίξει την καρδιά ενός πρώην ποιμένα. Αυτή μιλάει για δύο ανθρώπους​—έναν πλούσιο και έναν φτωχό. Ο πλούσιος είχε «πολλά πρόβατα και βόδια», ενώ ο φτωχός δεν είχε «παρά μια μικρή αμνάδα». Ο πλούσιος είχε κάποιον επισκέπτη και θέλησε να του ετοιμάσει γεύμα. Αντί να χρησιμοποιήσει ένα από τα δικά του πρόβατα, πήρε το μοναδικό αρνί του φτωχού. Νομίζοντας προφανώς ότι η ιστορία είναι αληθινή, ο Δαβίδ γίνεται έξω φρενών και λέει αυθόρμητα: «Ο άνθρωπος που κάνει ένα τέτοιο πράγμα είναι άξιος θανάτου!» Γιατί; «Επειδή δεν ένιωσε συμπόνια», εξηγεί ο Δαβίδ. a​—Εδάφια 2-6.

Η παραβολή του Νάθαν πέτυχε το στόχο της. Ο Δαβίδ, στην ουσία, έγινε κατήγορος του εαυτού του. Ο Νάθαν τού λέει τώρα ξεκάθαρα: «Εσύ είσαι αυτός ο άνθρωπος!» (Εδάφιο 7) Καθώς ο Νάθαν μιλάει εκ μέρους του Θεού, γίνεται φανερό ότι ο Ιεχωβά παίρνει τις πράξεις του Δαβίδ προσωπικά. Παραβιάζοντας τους νόμους του Θεού, ο Δαβίδ εκδήλωσε ασέβεια για τον Νομοθέτη. «Με καταφρόνησες», λέει ο Θεός. (Εδάφιο 10) Καθώς το κεντρί της επίπληξης διατρυπάει την καρδιά του, ο Δαβίδ ομολογεί: «Αμάρτησα εναντίον του Ιεχωβά». Ο Νάθαν τον διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά τον συγχωρεί, αλλά θα πρέπει να ζήσει με τις συνέπειες των πράξεών του.​—Εδάφια 13, 14.

Όταν η αμαρτία του ξεσκεπάστηκε, ο Δαβίδ έγραψε το κείμενο που είναι τώρα γνωστό ως Ψαλμός 51. Σε αυτόν τον ψαλμό, ο Δαβίδ άνοιξε την καρδιά του, αποκαλύπτοντας το βάθος της μετάνοιάς του. Με τις αμαρτίες του, ο Δαβίδ είχε καταφρονήσει τον Ιεχωβά. Αλλά από τη στιγμή που ο μεταμελημένος βασιλιάς γεύτηκε το μεγαλείο της θεϊκής συγχώρησης, μπορούσε να πει στον Ιεχωβά: «Καρδιά συντετριμμένη και καταθλιμμένη, Θεέ, δεν θα καταφρονήσεις». (Ψαλμός 51:17) Λίγα είναι τα λόγια που θα μπορούσαν να καθησυχάσουν περισσότερο το μετανοημένο αμαρτωλό ο οποίος ζητάει το έλεος του Ιεχωβά.

[Υποσημείωση]