Μήπως είναι αφύσικο να επιθυμούμε κάτι τέτοιο; Το αντίθετο! Οι Γραφές μάς λένε ότι ο Θεός έχει βάλει αυτή την επιθυμία μέσα μας. (Εκκλησιαστής 3:11) Λένε επίσης ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (1 Ιωάννη 4:8) Θα ήταν λογικό ένας στοργικός Θεός να μας δημιουργήσει με την επιθυμία να ζούμε για πάντα αλλά να μη μας επιτρέπει να την ικανοποιήσουμε;

Σαφώς, ο θάνατος δεν είναι φίλος μας. Η Γραφή μάλιστα τον περιγράφει ως μισητό “εχθρό”. (1 Κορινθίους 15:26) Άλλους τους βρίσκει νωρίς στη ζωή, άλλους αργότερα. Το σίγουρο είναι ότι τους βρίσκει όλους. Πολλοί, και μόνο που σκέφτονται τον θάνατο, νιώθουν άβολα ή και τρομοκρατούνται. Θα νικηθεί ποτέ αυτός ο εχθρός; Είναι καν δυνατόν κάτι τέτοιο;

Ίσως εκπλαγείτε, αλλά ο Θεός δεν είχε σκοπό του να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Το Γραφικό βιβλίο της Γένεσης δείχνει ξεκάθαρα ότι ο σκοπός του Θεού για τους ανθρώπους ήταν να ζουν για πάντα στη γη. Ο Ιεχωβά Θεός ετοίμασε με μεγάλη φροντίδα τη γη για να γίνει η κατοικία των ανθρώπων. Ύστερα, έπλασε τον πρώτο άντρα, τον Αδάμ, και τον έβαλε σε έναν παραδεισιακό κήπο στην Εδέμ. Έπειτα, «ο Θεός είδε καθετί που είχε κάνει, και ήταν πολύ καλό».​—Γένεση 1:26, 31.

Ο Αδάμ δημιουργήθηκε τέλειος, κατά την εικόνα του Θεού. (Δευτερονόμιο 32:4) Η σύζυγος του Αδάμ, η Εύα, δεν είχε ούτε εκείνη κάποιο ελάττωμα​—ήταν τέλεια διανοητικά και σωματικά. Ο Ιεχωβά  τούς είπε: «Να είστε καρποφόροι και να πληθυνθείτε, να γεμίσετε τη γη και να την καθυποτάξετε και να έχετε σε υποταγή τα ψάρια της θάλασσας και τα πετούμενα πλάσματα των ουρανών και κάθε ζωντανό πλάσμα που κινείται πάνω στη γη».​—Γένεση 1:28.

Για να γεμίσουν τη γη με απογόνους τους, θα χρειαζόταν πολύς χρόνος. Η Εύα θα έκανε παιδιά, και τα παιδιά της θα έκαναν δικά τους παιδιά, μέχρι που η γη θα κατοικούνταν πλήρως όπως είχε σκοπό του ο Θεός. (Ησαΐας 45:18) Θα ήταν λογικό να προσφέρει ο Ιεχωβά στον Αδάμ και στην Εύα μια τέτοια προοπτική αν επρόκειτο να ζήσουν μόνο μέχρι να αποκτήσουν παιδιά, ίσως και εγγόνια, και να μην τη δουν ποτέ να πραγματοποιείται;

Σκεφτείτε επίσης την αποστολή να έχουν σε υποταγή τα ζώα. Ο Αδάμ είχε τον διορισμό να τους δώσει ονόματα, πράγμα που θα απαιτούσε χρόνο. (Γένεση 2:19) Αλλά για να έχουν σε υποταγή τα ζώα, θα έπρεπε ο Αδάμ να τα μελετήσει και να καταλάβει πώς έπρεπε να τα φροντίζουν. Αυτό θα απαιτούσε πολύ περισσότερο χρόνο.

Άρα, η εντολή του Θεού να γεμίσουν τη γη και να έχουν σε υποταγή τα ζώα υποδήλωνε ότι οι πρώτοι άνθρωποι είχαν σχεδιαστεί να ζουν πολύ. Και όντως, ο Αδάμ έζησε πάρα πολύ.

Η Γραφή δείχνει ότι κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν πολύ περισσότερο από ό,τι εμείς σήμερα. Λέει: «Όλες λοιπόν οι ημέρες της ζωής του Αδάμ έφτασαν τα 930 χρόνια». Κατόπιν, αναφέρει άλλους έξι άντρες που έζησαν πάνω από 900 χρόνια! Τα ονόματά τους ήταν Σηθ, Ενώς, Κενάν, Ιάρεδ, Μαθουσάλα και Νώε. Όλοι τους έζησαν πριν από τον Κατακλυσμό των ημερών του Νώε​—μάλιστα ο Νώε ήταν ήδη 600 χρονών όταν έγινε ο Κατακλυσμός. (Γένεση 5:5-27· 7:6· 9:29) Πώς ήταν δυνατόν να ζουν τόσο πολλά χρόνια;

Όλοι εκείνοι οι άντρες έζησαν λίγο μετά την εποχή που οι άνθρωποι ήταν τέλειοι. Αυτό έπαιξε πιθανότατα σημαντικό ρόλο στη μακροζωία τους. Αλλά τι σχέση έχει η τελειότητα με τη μακροζωία; Και πώς θα νικηθεί ο θάνατος; Για να βρούμε την απάντηση, χρειάζεται πρώτα να καταλάβουμε γιατί γερνάμε και πεθαίνουμε.