A ydy hi’n naturiol i deimlo felly? Wrth gwrs! Mae’r Ysgrythurau yn esbonio bod Duw wedi rhoi inni’r awydd i fyw am byth. (Pregethwr 3:11) Maen nhw hefyd yn dweud mai “cariad ydy Duw.” (1 Ioan 4:8) A ydy hi’n rhesymol i feddwl bod Duw wedi ein creu ni gyda’r awydd i fyw am byth ac wedyn gwneud hynny’n amhosib inni?

Mae’r Beibl yn dangos yn glir nad ffrind yw marwolaeth, ond “gelyn.” (1 Corinthiaid 15:26) Mae rhai yn marw’n ifanc ac eraill yn marw’n hen, ond does neb yn gallu dianc o afael marwolaeth. Mae hyd yn oed meddwl am farw yn codi ofn ar lawer. A allwn ni ddisgwyl gweld diwedd i’r gelyn hwn? Ydy hynny wir yn bosib?

A oeddech chi’n gwybod nad pwrpas gwreiddiol Duw oedd i bobl farw? Mae llyfr Genesis yn y Beibl yn tystio i’r ffaith fod Jehofa Dduw eisiau i bobl fyw am byth ar y ddaear. Paratôdd Jehofa y ddaear yn ofalus er mwyn i bobl fyw arni. Wedyn, creodd Adda, y dyn cyntaf, a’i osod mewn paradwys, sef gardd Eden. Ar ôl hynny, “edrychodd Duw ar bopeth roedd wedi’i wneud, a gweld fod y cwbl yn dda iawn.”—Genesis 1:26, 31.

Crëwyd Adda ar ddelw Duw, yn berffaith. (Deuteronomium 32:4) Roedd Efa, gwraig Adda, hefyd yn ddi-nam, â meddwl a chorff perffaith. Dywedodd Jehofa wrthyn nhw: “Dw i eisiau i chi  gael plant, fel bod mwy a mwy ohonoch chi. Llanwch y ddaear a defnyddiwch ei photensial hi; a bod yn feistr i ofalu am y pysgod sydd yn y môr, yr adar sy’n hedfan yn yr awyr, a’r holl greaduriaid sy’n byw ar y ddaear.”—Genesis 1:28.

Byddai’n rhaid i gryn dipyn o amser fynd heibio er mwyn llenwi’r ddaear â phobl. Byddai’n rhaid i Efa gael plant, ac i’w phlant hi gael plant, nes bod y ddaear wedi’i llenwi yn union fel y bwriadodd Duw. (Eseia 45:18) A ydy hi’n rhesymol i feddwl y byddai Jehofa wedi rhoi’r gobaith hwn i Adda ac Efa petaen nhw ond am fyw yn ddigon hir i weld dwy neu dair cenhedlaeth?

Meddyliwch hefyd am y gorchymyn i fod yn feistr ar yr anifeiliaid. Derbyniodd Adda’r dasg o enwi’r anifeiliaid—dychmygwch gymaint y byddai hynny wedi cymryd! (Genesis 2:19) Ond i fod yn feistr arnyn nhw byddai angen iddo ddod i’w deall yn well a dysgu sut i ofalu amdanyn nhw. Byddai hynny wedi cymryd hydoedd.

Felly, mae cyfarwyddiadau Duw i lenwi’r ddaear a darostwng yr anifeiliaid yn dangos ei fod wedi creu’r pâr cyntaf i fyw yn hir, ac mewn gwirionedd, cafodd Adda fywyd hir.

Mae’r Beibl yn dangos bod pobl, ar un adeg, wedi byw yn llawer hirach nag yr ydyn ni heddiw. Mae’n dweud: “Roedd Adda yn 930 oed yn marw.” Yna, mae’n rhestru chwe dyn arall a fu fyw am dros 900 mlynedd! Seth, Enosh, Cenan, Jared, Methwsela, a Noa oedden nhw. Roedd pob un yn byw cyn y Dilyw yn amser Noa, ac roedd Noa ei hun yn 600 mlwydd oed pan ddaeth y Dilyw. (Genesis 5:5-27; 7:6; 9:29) Sut roedd bywyd mor hir yn bosib?

Ganwyd y rhain yn agos at yr adeg pan oedd dynolryw yn berffaith. Mae’n debyg mai dyna’r rheswm dros eu hir oes. Ond beth yw’r cysylltiad rhwng bywyd perffaith a bywyd hir? A sut caiff marwolaeth ei threchu? Cyn cael yr atebion, mae’n rhaid deall pam rydyn ni’n heneiddio a marw.