Nagdako ko ingong Katoliko sa Rochester, New York. Ang akong ginikanan nagbulag dihang otso anyos ko. Busa gikan sa Lunes ngadto sa Biyernes, mopuyo ko uban kang Mama diha sa apartment para sa mga pobre. Inigka-Sabado ug Dominggo, mopuyo ko uban kang Papa diha sa dato nga komunidad. Dihang nakita nako kon unsa ka lisod para kang Mama ang pagpadako ug unom ka anak, gusto kong madato para matabangan ang akong pamilya.

 Gusto ni Papa nga moasenso ko, busa gihikay niya nga mobisita ko sa usa ka iladong hotel management school. Giganahan ko didto maong nagpaenrol ko, ug naghunahuna ko nga mao na ni tubag sa Diyos sa akong pag-ampo nga mahimong dato ug malipayon. Mikuha kog kurso sa hotel administration, business law, ug corporate finance sulod sa lima ka tuig ug sa samang higayon, nagtrabaho ko sa usa ka casino hotel sa Las Vegas, Nevada.

 Pag-edad nakog 22, nahimo kong assistant vice president sa usa ka casino hotel. Giisip ko nga dato ug malamposon, ug makapalit ko sa kinalamiang mga pagkaon ug kinamahalang mga bino ug ilimnon. Ang akong mga naamigo tungod ani nga trabaho moingon, “Pagpokus sa labing importanteng butang sa kalibotan—⁠ang kuwarta.” Para nila, kuwarta ang sekreto sa tinuod nga kalipay.

 Apil sa akong trabaho ang pag-asikaso sa dato kaayo nga mga tawo nga moadto sa Las Vegas aron manugal. Bisag dato sila, morag dili sila malipayon. Mibati sab kog ingon niana. Bisag misamot kog kadato, pirme na hinuon kong mabalaka ug di ko katulog ug tarong. Naghunahuna kong magpakamatay. Wâ na ko ganahi sa akong kinabuhi, maong nakapangutana ko sa Diyos, “Asa man ko makakaplag ug tinuod nga kalipay?”

 Nianang panahona, duha sa akong mga igsoong babaye nga nahimong Saksi ni Jehova mibalhin sa Las Vegas. Bisag wala nako dawata ang ilang mga basahon, misugot ko nga basahon ang akong Bibliya uban nila. Sa akong Bibliya, ang tanang gisulti ni Jesus giimprenta sa pula nga kolor. Kay gidawat nako ang tanan nga gisulti ni Jesus, didto nagpokus ang akong mga igsoon. Mobasa sab ko sa Bibliya bisag ako rang usa.

 Nasorpresa ko sa akong mga nabasahan. Pananglitan, si Jesus miingon: “Sa imong pag-ampo, ayaw pagpatakag yamyam sama sa mga pagano, kay gihunahuna nila nga dunggon sila tungod sa kadaghan sa ilang sulti.” (Mateo 6:7, Ang Biblia—New Cebuano Version) Pero gihatagan ko sa usa ka pari ug letrato ni Jesus, ug giingnan ko niya nga kon mangadye ko sa letrato, nga molitok ug 10 ka Amahan Namo ug 10 ka Ave Maria, ihatag sa Diyos bisag pila pay kantidad sa kuwarta nga akong gikinahanglan. Pero pinaagi sa pagbalikbalik sa mao ra nga mga pulong, wala ba ko magyamyam? Nabasa pod nako ang giingon ni Jesus: “Ayaw tawga nga ‘Amahan’ si bisan kinsa dinhi sa yuta, kay usa ra ang inyong Amahan, ug siya atua sa langit.” (Mateo 23:9, Ang Biblia—New Cebuano Version) Maong nakahunahuna ko, ‘Nganong gitawag man nako ug sa akong isigka-Katoliko ang among mga pari ug “Father”?’

 Dihang nabasahan nako ang basahon sa Bibliya nga Santiago, nakapamalandong ko sa akong nalampos niining kalibotana. Sa kapitulo 4, si Santiago misulat: “Kamo nga mananapaw nga katawhan, nasayod ba kamo nga ang pagpakighigala sa kalibotan maoy pagpakig-away sa Dios? Bisan kinsa ang mopili sa pagpakighigala sa kalibotan mahimong kaaway sa Dios.” (Santiago 4:4, Ang Biblia—NCV) Ug mas nakaamgo ko dihang nabasa nako ang bersikulo 17: “Busa, bisan kinsa nga nasayod sa maayo nga angay niyang buhaton apan wala magbuhat niini, nakasala.” Gitawgan dayon nako ang akong mga igsoon ug giingnan sila nga moundang na ko sa akong trabaho sa casino hotel, kay dili na madawat sa akong konsensiya ang mga butang nga naa didto, sama sa pagsugal ug kadalo.

 Gusto nakong masuod sa Diyos ug sa akong ginikanan ug mga igsoon. Busa nakadesisyon ko nga magpasimple sa akong kinabuhi aron duna koy panahon sa paghimo niana. Pero dili sayon ang paghimog mga kausaban. Pananglitan, nakadawat kog offer nga mapromot sa akong posisyon diha sa casino hotel, ug makapatental to kay modoble o motriple ang akong suweldo. Pero human nako ni iampo, nakadesisyon ko nga di na ko aning klaseha sa kinabuhi. Miresayn ko, mibalhin sa garahe sa akong mama nga akong gi-renovate, ug nagsugod ug gamayng negosyo nga pag-laminate ug mga menu sa restawran.

 Bisag natabangan ko sa Bibliya nga makita kon unsa gyoy importante, dili gihapon ko motambong sa tigom sa mga Saksi ni Jehova. Gipangutana ko sa akong mga igsoon kon naa ba koy dili ganahan sa mga Saksi. Mitubag ko: “Gibungkag man god sa inyong Diyos, si Jehova, ang mga pamilya. Sa Pasko lang ug birthday nga makauban nako ang pamilya, pero wala mo magselebrar niana.” Ang usa sa akong mga igsoon mihilak ug nangutana: “Asa man diay ka sa ubang mga adlaw? Gusto ka namong makauban bisag unsang panahona. Pero moanhi lang ka kon dunay okasyon​—ug tungod lang kay obligado ka.” Naigo gyod ko sa iyang giingon, ug mihilak pod ko.

 Dihang nasabtan nako nga gimahal pag-ayo sa mga Saksi ni Jehova ang ilang pamilya​—ug sayop diay ko—​nakadesisyon ko nga motambong sa usa sa ilang mga tigom sa Kingdom Hall. Didto, nailaila nako si Kevin, usa ka eksperyensiyadong brader, ug siyay nag-Bible study nako.

 Si Kevin ug ang iyang asawa nagkinabuhing balanse ug simple aron mas daghan silag panahon sa pagtabang sa uban nga masabtan ang Bibliya. Ang ilang kita nakasapar pod sa ilang gasto sa pagbiyahe ngadto sa Africa ug Central America, diin nakatabang sila sa pagtukod ug mga sangang buhatan sa mga Saksi. Malipayon kaayo sila ug gimahal nila ang usag usa. Nakaingon ko, ‘Kana nga kinabuhi ang akong gipangandoy.’

 Gipatan-aw ko ni Kevin ug video kon unsa ka malipayon ang misyonaryong pag-alagad, ug nakahunahuna ko nga mao nay akong gustong buhaton. Niadtong 1995, human sa unom ka bulan nga seryosong pagtuon sa Bibliya, nabawtismohan ko ingong Saksi ni Jehova. Imbes mangayo sa Diyos ug bahandi, miampo ko: “Ayaw ko himoang pobre o dato.”​—Proverbio 30:8.

 Karon, tinuod na kong dato​—dili sa materyal, kondili sa espirituwal. Nakaila nako ang akong guwapa nga asawa, si Nuria, didto sa Honduras, ug nakaalagad mi ingong misyonaryo sa Panama ug Mexico. Tinuod gyod ang giingon sa Bibliya: “Ang panalangin ni Jehova mao ang makapadato, ug dili niya kini dugangan ug kasakit.”​—Proverbio 10:22.