IMADYINA nga nagtan-aw kag salida bahin sa usa ka sikat nga tawo, tingali sa imong ganahang musikero. Gipakita sa pagsugod sa salida ang iyang kinabuhi sa bata pa siya, kon giunsa niya pagkat-on sa pagtugtog, ug ang iyang kanunayng pagpraktis. Dayon naa na siyay mga concert sa lainlaing lugar ug nahimong sikat sa tibuok kalibotan. Sa ulahing bahin sa salida, gipakita nga natigulang na siya ug namatay.

Kini nga salida dili kay hinimohimo ra; tinuod ni nga estorya sa kinabuhi sa usa ka tawo nga patay na. Siya man usa ka musikero, siyentista, atleta, o laing sikat nga tawo, parehas ra ang dagan sa estorya. Daghan tingali siyag nalampos sa kinabuhi, pero nahunahunaan ba nimo kon unsa pa unta ka daghan ang iyang malampos kon wala pa siya matigulang ug mamatay?

Makapaguol ang paghunahuna niana, pero mao gyod nay dangatan natong tanan. (Ecclesiastes 9:5) Bisag unsa pay atong himoon, dili gyod nato malikayan ang pagkatigulang ug kamatayon. Gani, puwedeng kalit nga mawala ang atong kinabuhi tungod sa aksidente o sakit. Sama sa giingon sa Bibliya, mora tag gabon nga “motungha kadiyot ug dayon mahanaw.”​—Santiago 4:14.

Para sa uban, ang kinabuhi morag walay kasegurohan ug walay pulos, maong gisunod nila ang panghunahuna nga “mangaon kita ug manginom, kay ugma kita mangamatay.” (1 Corinto 15:32) Pero dili ba ang pagkinabuhi nianang paagiha nagpakita nga ilang gidawat ang sakit nga realidad sa kamatayon? Moabot ang panahon, ilabina dihang makasinatig lisod nga kahimtang, nga tingali makapangutana ka, ‘Mao ra ba gyod ni ang kinabuhi?’ Asa nimo makita ang tubag?

Daghan karon ang misalig sa siyensiya. Tungod sa pag-uswag sa siyensiya ug medisina, mitaastaas ang kinabuhi sa tawo. Ug ang ubang siyentista naningkamot nga patas-on pa gyod ang kinabuhi. Bisan unsa pay resulta sa ilang mga paningkamot, makapangutana gihapon ta: Nganong matigulang man ta ug mamatay? Moabot kaha ang panahon nga dili na ta mamatay? Ang mosunod nga mga artikulo maghisgot niana ug magtubag sa pangutanang, Mao ra ba gyod ni ang kinabuhi?